Mediacja w postępowaniu dyscyplinarnym

Ideą mediacji jest załagodzenie lub wygaszenie konfliktu istniejącego między stronami. 

Wspólne poszukiwanie akceptowalnego rozwiązania przez równouprawnione jednostki zwiększa szansę na pozytywne zakończenie sporu. 

Mediację cechuje brak formalizmu. 

Sam przebieg mediacji uzależniony jest od woli i aktywności stron, które to spólnie poszukują rozwiązania, decydując jednocześnie
o częstotliwości i liczbie spotkań z mediatorem.

Dzięki dobrowolności mediacji, zostaje ona wszczęta jedynie za zgodą wszystkich stron sporu. 

Na każdym etapie mediacji uczestnicy mogą z niej zrezygnować bez ponoszenia konsekwencji prawnych. 

Wzięcie udziału w mediacji nie stwarza dla uczestników konieczności zawarcia ugody. 

W przypadku braku zawarcia ugody przed mediatorem, strona sporu nie traci uprawnienia do kontynuacji klasycznej formy postępowania dyscyplinarnego uregulowanej we właściwych przepisach. 

Mediacja pozwala rozwiązać nieporozumienie w przyjaznej atmosferze dialogu. Prowadzenie mediacji na neutralnym gruncie,
zazwyczaj w siedzibie mediatora, sprawia, że mediacja jest mniej stresująca od postępowania dyscyplinarnego. 

Dobrodziejstwo mediacji przejawia się również tym, że z uwagi na szczególne okoliczności (m.in. znaczna odległość pomiędzy
stronami, choroba jednej ze stron) może być przeprowadzona w formie zdalnej.

W przeciwieństwie do tradycyjnej formy  postępowania dyscyplinarnego, w mediacji wygrywa każdy. Mediator zapewnia stronom
możliwość wypracowania ugody indywidualnie dobranej do interesów wszystkich uczestników mediacji, przez co zwiększa się
poczucie sprawiedliwości.

Mediator nie narzuca stronom rozstrzygnięcia danej sytuacji konfliktowej. 

W mediacji to strony wspólnie szukają rozwiązania, które będzie satysfakcjonujące dla wszystkich. 

W efekcie, ich energia skupia się na rozwiązaniu problemu, a nie na próbie przekonywania się o słuszności swoich racji. Dzięki temu strony zachowują kontrolę nad przebiegiem i wynikiem mediacji. Strony podejmują samodzielnie decyzje o ważnych kwestiach, nie pozostawiając ich w rękach podmiotu decydującego o sposobie zakończenia postępowania dyscyplinarnego.

Bezstronność mediatora przejawia się tym, że mediator nigdy nie ocenia i nie faworyzuje żadnej ze stron. Rolą mediatora jest
pomoc w prowadzeniu rozmowy pomiędzy stronami, a także pomoc w określeniu kwestii do dyskusji i zmaksymalizowaniu szans
na wypracowanie porozumienia, traktując przy tym każdą ze stron w sposób równy.

Neutralność przejawia się w tym, że mediator nie pokazuje uczestnikom swoich poglądów, czy wartości, ani sposobów rozwiązania
sporu. Zatem kwestia w jaki sposób strony zdecydują się zakończyć spór, zależy od nich samych.

Mediacja zapewnia równorzędną pozycję dla wszystkich stron konfliktu. Mediator w równym stopniu dopełnia starań w
znalezieniu akceptowalnego dla stron rozwiązania, dbając o to, by żadna ze stron nie poczuła się w gorszej pozycji, czy też
odczuwała nacisk związany z podjęciem konkretnej decyzji, czy zmuszana do zawarcia ugody.

Przejawia się w tym, że w przypadku wypracowania satysfakcjonującego wszystkie strony porozumienia, w dalszym etapie
zauważalna jest większa odpowiedzialność za jego realizację. 

Strony, które same wypracowały ugodę, czują się bardziej odpowiedzialne za jej wykonanie.

Wpływa korzystnie na czas trwania postępowania dyscyplinarnego, gdyż pozwala dojść do porozumienia w ciągu kilka godzin,
bądź 2-3 posiedzeń mediacyjnych, które mają miejsce zazwyczaj w przeciągu jednego miesiąca. Dynamika mediacji zależy od aktywności stron.

Mediacja, jest poufna, zarówno dla mediatora jak i stron. Zarówno o mediacji, jej przebiegu i wyniku nie informuje się osób
trzecich. Gwarancja zachowania dyskrecji pozostaje szczególnie cenna w przypadku spraw osobistych, czy dotyczących tajemnicy zawodowej.

Mediacja pozwala wypracować stronom akceptowalne rozwiązania problemu, dostosowane do ich indywidualnych potrzeb i
oczekiwań, nie są w tym ograniczane formalizmem proceduralnym. 

Mediacja daje możliwość zastosowania ogromnej ilości nieszablonowych rozwiązań.

Próba rozwiązania sporu w drodze mediacji stwarza możliwość usunięcia na trwałe konfliktu, do jakiego doszło pomiędzy
stronami. 

 

Jest to możliwe dzięki wsparciu komunikacji pomiędzy stronami przez mediatora. 

Wzajemne wysłuchanie się pozwala poznać potrzeby i argumenty drugiej strony, obniża poziom negatywnych emocji przez co strony mogą utrzymać wzajemne relacje nawet po rozwiązaniu sporu, a także zachować dobry wizerunek.

Mediacja służy zapewnieniu harmonii społecznej i konstruowaniu prawidłowych relacji międzyludzkich. Sprzyja także budowaniu
porozumienia, łamaniu barier i niwelowaniu napięcia.