Wyrok Sadu Najwyższego z dnia 26 maja 2014 r.

Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny uzupełnił postępowanie dowodowe, jednakże uznał, że znaczenie dowodów przeprowadzonych w trybie art. 452 § 2 k.p.k. jest na tyle istotne dla skuteczności podważenia ustaleń poczynionych przez Sąd Dyscyplinarny pierwszej instancji, iż wydanie w tej sytuacji orzeczenia reformatoryjnego naruszałoby zasadę instancyjności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r., II KK 284/05, LEX nr 176040). Należy przy tym mieć na uwadze prezentowane w judykaturze Sądu Najwyższego - Sądu Dyscyplinarnego stanowisko, że - zważywszy na charakter kary złożenia z urzędu - w wypadku konieczności dokonania zmian ustaleń faktycznych w sprawie, sędzia powinien być objęty analogiczną ochroną jak oskarżony w postępowaniu karnym i mieć zapewnioną gwarancję dwukrotnego dokonania oceny tych samych okoliczności faktycznych jako podstawy wymiaru tej najsurowszej kary dyscyplinarnej - art. 454 § 2 k.p.k. w związku z art. 128 Prawa o ustroju sądów powszechnych (tak w wyrokach z dnia 22 lutego 2012 r., SNO 2/12, LEX nr 1215794 oraz z dnia 12 grudnia 2012 r., SNO 50/12, LEX nr 1250867).