Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2014 r.

1. W odniesieniu do przewinień dyscyplinarnych, mimo braku bezpośredniego odesłania w Pr. o u.s.p. do przepisów prawa karnego materialnego, przyjęto w orzecznictwie konieczność odpowiedniego stosowania konstrukcji przewidzianych w części ogólnej k.k., w tym nakazujących traktowania wielości zachowań, jako jeden czyn zabroniony (por. wyroki Sądu Najwyższego - Sądu Dyscyplinarnego: z dnia 14 lipca 2009 r., SNO 42/09, OSNKW 2010, nr 5, poz. 44, z dnia 5 października 2010 r., SNO 42/10, niepubl. oraz z dnia 22 lutego 2012 r., SNO 51/11, niepubl.), pozwalającej uznać za jedno przewinienie kilku podobnych zachowań dokonanych w krótkich odstępach czasu (por. wyroki Sądu Najwyższego - Sądu Dyscyplinarnego: z dnia 22 czerwca 2004 r., SNO 22/04, OSND 2004, poz. 3, z dnia 8 października 2004 r., SNO 42/04, OSND 2004, poz. 47, z dnia 4 czerwca 2008 r., SNO 36/08, OSND 2008, poz. 56).

2. Do postępowania dyscyplinarnego w sprawach nieuregulowanych mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania karnego, w tym również art. 387 § 2 k.p.k.