Postanowienie WSD z dnia 9 września 2017 r.

Sąd Najwyższy wytknął Sądowi Dyscyplinarnemu, że niezasadnie w orzeczeniu umarzającym postępowanie zawarł stwierdzenie o uznaniu winnym obwinionego, co niezależnie od przyczyn umorzenia nie powinno mieć miejsca. Co do oceny zasadności kasacji Sąd Najwyższy stwierdził, że przepis art. 95a ust. 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze wyraźnie stanowi, że koszty postępowania ponosi obwiniony w razie skazania, a w pozostałych wypadkach izba adwokacka, a wyrokiem skazującym jest jedynie wyrok, na mocy którego sąd uznaje oskarżonego za winnego i wymierza mu karę lub inny środek karnoprawnej reakcji, względnie skazuje oskarżonego i odstępuje od wymierzenia kary. Skoro co do obwinionego nie zapadło orzeczenie skazujące, to naruszenie prawa procesowego, którego dopuścił się sąd odwoławczy, Sąd Najwyższy uznał za rażące i dlatego w tym zakresie przekazał sprawę Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu Adwokatury do ponownego rozpoznania.

Przekazanie sprawy przez Sąd Najwyższy do ponownego rozpoznania nastąpiło ze względu na treść art. 537 § 2 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze jednoznacznie zakreślającą przy uwzględnieniu kasacji wyłącznie możliwość uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania ? co zresztą Sąd Najwyższy zaakcentował w uzasadnieniu, które nie pozostawia żadnych wątpliwości co do rażącego naruszenia przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury przy pierwszym rozstrzygnięciu o kosztach i błędnym, wbrew oczywistej treści art. 95a ust. 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze, orzeczeniu obciążającym obwinionego kosztami postępowania odwoławczego.

Mając to powyższe na uwadze, przy ponownym rozpoznaniu Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury orzekając co do meritum skorygował to orzeczenie i zgodnie z treścią powołanego przepisu kosztami postępowania odwoławczego obciążył Izbę Adwokacką w Warszawie.