Postanowienie WSD z dnia 4 marca 2023 r. (2)

sygn. akt: WSD  30/23

POSTANOWIENIE

Dnia  4 marca 2023 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw.    Przemysław Stęchły 

 Członkowie:        SWSD adw.    Monika Stachowicz

                              SWSD adw.     Małgorzata Tyszka-Hebda (spraw.)

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie adw. XY z wniosku Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Płocku  o przekazanie zażalenia skarżącej spółki XXX sp. z o. o z siedzibą w W. na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej we Wrocławiu o odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego z dnia 21.12.2022 r. innemu sądowi dyscyplinarnemu niż miejscowo właściwy

Na podstawie art. 92 ust.4 ustawy Prawo o adwokaturze

postanawia:

przekazać zażalenie skarżącej spółki XXX sp. z o. o. Sądowi Dyscyplinarnemu Izby Adwokackiej w Lublinie.

Uzasadnienie

Prezes Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Płocku  pismem z dnia  31  stycznia 2023 r., sygn.   SDo 2/23, przekazał Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu zażalenie spółki XXX sp. z o. o. na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2022 roku, sygn. akt RD 1 p./22 w sprawie  adw. XY celem wyznaczenia innego sądu dyscyplinarnego niż miejscowo właściwy z uwagi na fakt, iż adw. XY, pełni funkcję Sędziego Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w  Płocku.

Zgodnie z art. 92 ust. 1 tej ustawy Prawo o adwokaturze właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Jest to ogólna zasada dotycząca właściwości miejscowej sądów dyscyplinarnych.  

Jednakże zgodnie z art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze w razie, gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności, albo gdy wymagają tego względy celowości, Wyższy Sąd Dyscyplinarny wyznaczy inny sąd dyscyplinarny do rozpoznania sprawy.

W orzecznictwie wskazuje się, że ?względy celowości, o których mowa w art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze, bez wątpienia obejmują swym zakresem sytuacje, w których występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie procesu. Są to sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny. Przekazanie sprawy innemu sądowi dyscyplinarnemu jest zatem wskazane, gdy ze względu na dobro ?adwokackiego wymiaru sprawiedliwości? cały sąd miejscowy jest nieodpowiedni do rozpoznania konkretnej sprawy. Rzeczą sądów, w tym także sądów dyscyplinarnych, jest takie orzekanie, aby w opinii publicznej oraz środowiskowej nie powstawały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia są wolne od jakichkolwiek poza procesowych wpływów, podyktowane jakimikolwiek innymi przesłankami niż te, które wynikają z materiału dowodowego i treści ustawy? (postanowienie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 26 kwietnia 2014 roku, WSD 22/14).

Wobec tego, że adw. XY jest Sędzią Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w  Płocku ? względy celowości  przemawiają za koniecznością przekazania sprawy do rozpoznania innemu Sądowi Dyscyplinarnemu niż macierzysty, dla właściwego kształtowania orzecznictwa dyscyplinarnego oraz wyeliminowania ewentualnego zarzutu braku bezstronności przy orzekaniu. 

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.