Postanowienie WSD z dnia 31 sierpnia 2022 r.
Sygn. akt: WSD 69/22
POSTANOWIENIE
Dnia 31 sierpnia 2022 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Marcin Kondracki (spraw.)
Członkowie: SWSD adw. Krzysztof Kaczmarek
SWSD adw. Jerzy
Michalewski
przy udziale: Z-cy Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury
adw. Marcina
Komara
oraz protokolanta: adw. Agnieszki
Anny Kacperskiej
w sprawie dyscyplinarnej adw. XY z zażalenia Rzecznika Dyscyplinarnego Izby
Adwokackiej w Poznaniu oraz Pana Marcina Pawłowskiego na postanowienie Sądu
Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej
w Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. SD 36/21
na podstawie art. 430 k.p.k. w zw. z art.
429 § 1 k.p.k. i w zw. z art. 95 n Ustawy Prawo o Adwokaturze oraz w zw. z art.
95 j pkt 2 Ustawy Prawo o Adwokaturze
postanawia:
Pozostawić bez
rozpoznania zażalenia Rzecznika Dyscyplinarnego Wielkopolskiej Izby Adwokackiej
w Poznaniu oraz pokrzywdzonego X na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego
Wielkopolskiej Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. akt
SD 36/21, z uwagi na niedopuszczalność środka odwoławczego.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 22
lutego 2022 r., na podstawie art. 95j ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o
adwokaturze, Sąd Dyscyplinarny Wielkopolskiej Izby Adwokackiej w Poznaniu
postanowił:
1. nie uwzględnić wniosku
Rzecznika Dyscyplinarnego Wielkopolskiej Izby Adwokackiej o tymczasowe
zawieszenie w czynnościach adw. XY z dnia 14 grudnia 2021 r.; oraz
2. nie uwzględnić wniosku
pokrzywdzonego X o tymczasowe zawieszenie w czynnościach adw. XY z dnia 28
października 2021 r.
Od postanowienia sądu I
instancji, w dniu 1 marca 2022 r. zażalenie wniósł Rzecznik Dyscyplinarny
Wielkopolskiej Izby Adwokackiej zaskarżając w całości przedmiotowe
postanowienie oraz zaskarżonemu postanowieniu zarzucając obrazę:
1. przepisu
art. 7 k.p.k. w zw. z art. 92 § 1 k.p.k. - poprzez brak wszechstronnego
rozpatrzenia przez Sąd Dyscyplinarny zebranego materiału dowodowego i
niesłuszne przyjęcie, że w sprawie nie zachodzą szczególne okoliczności, o
których mowa w art. 95j ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze uzasadniające orzeczenie tymczasowego
zawieszenia w czynnościach zawodowych adw. XY, mimo, iż charakter i waga
zarzutów postawionych adw. XY w postępowaniu dyscyplinarnym sygn. RD 37/21
czyni takie twierdzenie w pełni zasadnym;
2. przepisu
art. 94 § 1 pkt 5 k.p.k. w zw. z art. 98 § 1 k.p.k. - poprzez naruszenie przez
Sąd Dyscyplinarny spoczywającego na nim obowiązku i niesporządzenie pisemnego
uzasadnienia postanowienia z dnia 22 lutego 2022 r., skutkiem czego skarżący
został pozbawiony możliwości zapoznania się z powodami uznania przez Sąd
Dyscyplinarny wniosku skarżącego z dnia 14 grudnia 2021 r. o tymczasowe
zawieszenie w czynnościach zawodowych adw. XY za niezasadny.
W związku z powyższym,
Rzecznik Dyscyplinarny wniósł o:
1. o
zmianę zaskarżonego postanowienia i tymczasowe zawieszenie w czynnościach
zawodowych adw. XY; ewentualnie
2. o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi
Dyscyplinarnemu Wielkopolskiej Izby Adwokackiej do ponownego rozpoznania;
Od zaskarżonego postanowienia zażalenie w dniu 2 marca 2022 r. wniósł
również pokrzywdzony X, wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego
postanowienia i zmianę zaskarżonego postanowienia w ten sposób aby tymczasowo
zawiesić adw. XY do czasu prawomocnego zakończenia postępowania
dyscyplinarnego.
W dniu 11 kwietnia 2022 r. pokrzywdzony wniósł pismo o tytule ?Zażalenie?,
stanowiące uzupełnienie zażalenia wniesionego w dniu 2 marca 2022 r., w którym
rozwinął swoje stanowisko oraz podtrzymał dotychczasowe wnioski.
Zarządzeniem z dnia 15 kwietnia 2022 r., Prezes Sądu Dyscyplinarnego Izby
Adwokackiej w Poznaniu:
1.
odmówił przyjęcia zażalenia Rzecznika
Dyscyplinarnego Wielkopolskiej Izby Adwokackiej z dnia 1 marca 2022 r. od
postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 22 lutego
2022 r.;
2.
odmówił przyjęcia zażalenia pokrzywdzonego
X z dnia 2 marca 2022 r. od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej
w Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r.;
3.
odmówił przyjęcia zażalenia pokrzywdzonego
X z dnia 11 kwietnia 2022 r. od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby
Adwokackiej w Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r.
Od zarządzenia Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z
dnia 15 kwietnia 2022 r., w dniu 12 maja 2022 r., Rzecznik Dyscyplinarny
Wielkopolskiej Izby Adwokackiej wniósł zażalenie zaskarżając w całości
przedmiotowe zarządzenie oraz wnosząc o zmianę zaskarżonego zażalenia i
przyjęcia zażalenia Rzecznika Dyscyplinarnego Wielkopolskiej Izby Adwokackiej z
dnia 1 marca 2022 r. od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w
Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r.
Zażalenie na przedmiotowe zarządzenie w dniu 6 maja 2022 r. wniósł również
pokrzywdzony X.
Zarządzeniem Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z
dnia 23 maja 2022 r., Prezes Sądu Dyscyplinarnego Sądu Dyscyplinarnego Izby
Adwokackiej w Poznaniu zarządził:
1.
uwzględnić zażalenie Rzecznika
Dyscyplinarnego z dnia 12 maja 2022 r. oraz zażalenie pokrzywdzonego z dnia 6
maja 2022 r. i zmienić zarządzenie z dnia 15 kwietnia 2022 r., poprzez
przyjęcie do rozpoznania:
a)
zażalenia Rzecznika Dyscyplinarnego
Wielkopolskiej Izby Adwokackiej z dnia 1 marca 2022 r. od postanowienia Sądu
Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r.;
b)
zażalenia pokrzywdzonego X z dnia 2 marca
2022 r. od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z
dnia 22 lutego 2022 r.;
c)
zażalenia pokrzywdzonego X z dnia 11
kwietnia 2022 r. od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w
Poznaniu z dnia 22 lutego 2022 r.
2.
wniesione zażalenia przekazać Wyższemu
Sądowi Dyscyplinarnemu do rozpoznania.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
W ocenie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, zażalenia
wniesione zarówno przez Rzecznika Dyscyplinarnego Wielkopolskiej Izby
Adwokackiej, jak i pokrzywdzonego należy pozostawić bez rozpoznania.
Zgodnie z treścią art. 95j ust. 1 Prawa o adwokaturze:
?Adwokat lub aplikant adwokacki, przeciwko któremu toczy się postępowanie
dyscyplinarne lub karne, może być tymczasowo zawieszony w czynnościach
zawodowych przez sąd dyscyplinarny w szczególnie uzasadnionych okolicznościach
sprawy. Postanowienie o tym zawieszeniu wydaje sąd dyscyplinarny z urzędu bądź
na wniosek stron?. Zgodnie z treścią przepisu art. 95j ust. 2 Prawa o
adwokaturze: ?Postanowienie sądu dyscyplinarnego o tymczasowym zawieszeniu jest
natychmiast wykonalne. Na postanowienie to przysługuje zażalenie?.
Zdanie drugie art. 95j ust. 2 Prawa o adwokaturze,
przewiduje możliwość zaskarżenia postanowienia o tymczasowym zawieszeniu
adwokata w czynnościach zawodowych w odniesieniu do natychmiast wykonalnego
postanowienia o tymczasowym zawieszeniu ? zgodnie ze zd. 1 art. 95j ust. 2
Prawa o adwokaturze. Nie budzi wątpliwości, że możliwość zaskarżenia odnosi się
do postanowienia, w wyniku którego dochodzi do zastosowania wobec obwinionego
środka w postaci tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych, gdyż dodanie
sformułowania odnoszącego się do natychmiastowej wykonalności może odnosić się
jedynie do postanowienia orzekającego zastosowanie tego środka.
Argumentem przemawiającym za taką wykładnią
przedmiotowego przepisu jest również zastosowana przez ustawodawcę forma
językowa. Sformułowanie ?postanowienie o tymczasowym zawieszeniu? zawęża
rodzaj rozstrzygnięcia zawartego w takim postanowieniu jedynie do
rozstrzygnięcia nakładającego na obwinionego środek w postaci tymczasowego
zawieszenia. W przypadku odmiennej intencji ustawodawca winien zastosować, i
zastosowałby, formę językową w postaci ?postanowienia w przedmiocie wniosku?,
która swoim zakresem obejmowałaby każdy rodzaj rozstrzygnięcia ? zarówno
rozstrzygnięcie nakładające na obwinionego omawiany środek, jak i
rozstrzygnięcie odmawiające nałożenia takiego środka. W takiej formie
sformułowany został art. 95j ust. 3 Prawa o adwokaturze stanowiący, że:
?Tymczasowo zawieszony może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie
postanowienia o tymczasowym zawieszeniu. Na postanowienie w przedmiocie wniosku
zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co
najmniej trzech miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie
tymczasowego zawieszenia?. Zgodnie z wyżej przytoczonym przepisem, zażalenie
przysługuje na jakiekolwiek rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku o uchylenie
postanowienia o tymczasowym zawieszeniu. Należy przyjąć, że zabieg językowy
ustawodawcy w postaci użycia sformułowania ?postanowienie o
tymczasowym zawieszeniu?, użyty w art. 95j ust. 2 Prawa o adwokaturze miał
na celu ograniczenie możliwości wniesienia środka zaskarżenia, jedynie do
postanowienia nakładającego na obwinionego środek w postaci tymczasowego
zawieszenia.
Prawidłowa wykładnia przepisu art. 95j ust. 2 Prawa o
adwokaturze stanowi, że środek odwoławczy, w postaci zażalenia, od
postanowienia o tymczasowym zawieszeniu adwokata w czynnościach można wnieść
jedynie w przypadku, gdy wydano postanowienie o zastosowaniu wobec obwinionego
środka w postaci tymczasowego zawieszenia w czynnościach. W przypadku
postanowienia nie uwzględniającego wniosku o zawieszenie w czynnościach
zawodowych względem obwinionego
ustawodawca nie przewidział możliwości skutecznego zaskarżenia takiego
postanowienia przez żadną ze stron postępowania dyscyplinarnego.
Zgodnie z art. 95n Prawa o adwokaturze w zw. z art.
459 § 1 oraz art. art. 459 § 2 k.p.k. zażalenie przysługuje na postanowienia
sądu zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa stanowi inaczej oraz
na postanowienia co do środka zabezpieczającego oraz na inne postanowienia w
wypadkach przewidzianych w ustawie. Postanowienie o zawieszeniu adwokata w
czynnościach zawodowych nie może być traktowane jako postanowienia kończące
postępowanie w sprawie, nie może być również traktowane jako postanowienia zamykające
drogę do wydania wyroku. Jest to rozstrzygnięcie o charakterze incydentalnym,
które może zostać zaskarżone zgodnie z zasadami wskazanymi w ustawie Prawo o
adwokaturze. W przedmiotowej sprawie, z przyczyn wskazanych powyżej,
postanowienie to nie podlega zaskarżeniu, nie może być uznane jako
postanowienie kończące postępowanie, czy postanowienie w przedmiocie środka
zabezpieczającego, toteż nie przysługuje od niego żaden środek odwoławczy.
Powyższe nie stoi na przeszkodzie i nie odbiera stronom uprawnienia do
wniesienia w przyszłości ponownego wniosku o zastosowanie środka w postaci
tymczasowego zawieszenia adwokata w czynnościach zawodowych, jeżeli
zaktualizują się przesłanki do jego zastosowania wobec obwinionego.
Zgodnie z art. 430 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy
pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, między innymi, jeżeli
zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 k.p.k. Zgodnie z art. 429 § 1
k.p.k. prezes sądu pierwszej instancji odmawia przyjęcia środka odwoławczego,
między innymi, jeżeli jest niedopuszczalny z mocy ustawy. Zgodnie z
argumentacją przytoczoną powyżej, zażalenie na postanowienie nieuwzględniające
wniosku o zastosowanie tymczasowego zawieszenia adwokata w czynnościach
zawodowych jest niedopuszczalne. W związku z tym, prezes sądu pierwszej
instancji, powinien odmówić przyjęcia zażalenia zarówno Rzecznika
Dyscyplinarnego, jak i pokrzywdzonego.
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w
sentencji.
Hasło: uzasadnienie, obwiniony, wnoszenie środków
odwoławczych.