Postanowienie WSD z dnia 30 września 2017 r.

Postępowanie dyscyplinarne nie jest rozstrzyganiem sporu pomiędzy adwokatem a klientem czy rozpatrywaniem skargi klienta (czy innej osoby) na adwokata. Organy dyscyplinarne powinny działać niezależnie od tego, czy ktokolwiek złoży jakąkolwiek skargę; wystarczające jest, że rzecznik poweźmie wiadomość o faktach uzasadniających interwencję dyscyplinarną. Adwokatura, jako samorząd zawodowy, działa w oparciu o art. 17 ust. 1 Konstytucji, zgodnie z którym sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem zawodu adwokata w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Narzędziami sprawowania tej pieczy są m. in. sądy dyscyplinarne, które orzekają w sprawach dotyczących etyki adwokackiej. Kształtowanie etyki adwokackiej jest opartym w Konstytucji zadaniem samorządu adwokackiego, które musi wykonywać w sposób aktywny, a nie tylko bierny. Od oceny rzecznika dyscyplinarnego, jako uprawnionego oskarżyciela, zależy przedstawienie wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, a rzeczą sądu dyscyplinarnego jest sprawę osądzić. W sprawie niniejszej rzecznik nie cofnął wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Pokrzywdzony jest stroną w postępowaniu dyscyplinarnym (art. 92 ust. 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze), może dokonywać wszelkich czynności procesowych (składać wnioski dowodowe, środki odwoławcze itd.), ale nie jest uprawniony ani do wniesienia, ani do cofnięcia wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Zatem ?cofnięcie wniosku? przez pokrzywdzonego nie ma żadnego skutku procesowego, w ogóle nie jest czynnością procesową. Może być traktowane jedynie jako oświadczenie, że nie czuje się już pokrzywdzony (w sensie potocznym, nie procesowym). Natomiast byt przewinienia dyscyplinarnego nie jest uzależniony od tego, czy istnieje jakakolwiek konkretna osoba, która czuje się pokrzywdzona działaniem lub zaniechaniem adwokata. Nie zachowała zatem podstawa do umorzenia postępowania na zasadzie art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k.

Z całą mocą trzeba podkreślić, że Prawo o adwokaturze ustanowiło kompletne zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej adwokatów i wszystkie instytucje prawne mające zastosowanie do tej odpowiedzialności. Stosownie do art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze Kodeks postępowania karnego stosuje się w sprawach nieuregulowanych jedynie odpowiednio. Oznacza to, że k.p.k. stosuje się do instytucji ustanowionych w Prawie o adwokaturze o tyle, o ile nie jest to uregulowane w samym Prawie o adwokaturze. Jednocześnie oznacza to, że nie stosuje się w postępowaniu dyscyplinarnym instytucji określonych w Kodeksie postępowania karnego, które w postępowaniu dyscyplinarnym nie występują ? oznaczałoby to bowiem stosowanie k.p.k. wprost, a nie odpowiednio. Z tego względu nie mają zastosowania przepisy np. o postępowaniu prywatnoskargowym, o subsydiarnym akcie oskarżenia itd.