Postanowienie WSD z dnia 3 marca 2020 r.

w sprawie adw. A.K. z zażalenia Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 3 lutego 2020 r., SD 100/18,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze
postanawia:
zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Odwołanie Rzecznika Dyscyplinarnego nie jest zasadne. Sąd I instancji prawidłowo wskazał podstawę umorzenia postępowania. Art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w sposób jednoznaczny wskazuje, że odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają wyłącznie adwokaci i aplikanci adwokaccy. W odróżnieniu np. od art. 118 ustawy ? Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawa ? Prawo o adwokaturze nie zawiera normy, która pozwalałaby na prowadzenie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do osoby, która przestała być adwokatem lub aplikantem adwokackim. Skoro adw. A.K. został z dniem 25 grudnia 2019 r. prawomocnie wydalony z adwokatury, nie ma możliwości prowadzenia wobec niego postępowania dyscyplinarnego zgodnie z prawidłowo przywołaną przez sąd I instancji dyspozycją art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 i art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze. Przeprowadzanie zaś dalszych czynności dowodowych pozbawione byłoby celowości.
Dlatego należało orzec, jak w sentencji.