Postanowienie WSD z dnia 28 września 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej adw. P.N. z zażalenia obrońcy obwinionego na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu w przedmiocie tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych z dnia 28 listopada 2018 r., SD 20/18,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze
postanawia:
zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 28 listopada 2018 r. Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Poznaniu na podstawie przepisu art. 95j ustawy ? Prawo o adwokaturze tymczasowo zawiesił w czynnościach zawodowych adwokata P.N., podejrzanego o czyny z art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 ust. 2 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu w zw. z art. 296 § 1, 2, 3 i art. 278 § 1 w zw. z art. 294 § 1 w zw. z art. 11 § 2 w zw. z art. 12 k.k. ? szczegółowo opisane w treści postanowienia, tj. iż w okresie od dnia 14 do dnia 15 maja 2015 r. w Poznaniu, działając wspólnie i w porozumieniu z M.K. ? ówczesnym dyrektorem finansowym w ?S? sp. z o.o. z siedzibą w S., J.M., zajmującą wówczas stanowisko księgowej we wskazanej spółce, którzy nadużyli udzielonych im uprawnień z racji zajmowania się sprawami majątkowym w ?S? sp. z o. o., a także R.O., A.S., M.W. oraz innymi nieustalonymi osobami w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim zalogowaniu się do systemu bankowości internetowej Banku Handlowego w Warszawie S.A. za pomocą generatorów kodów ? tokenów o numerach [?] oraz [?], do korzystania z których upoważnieni byli wyłącznie M.K. oraz J.M., a następnie wydaniu dyspozycji przelewów środków finansowych na rachunki [?], zamieszczając jednocześnie nieprawdziwe informacje wskazujące na to, iż płatności dotyczą umowy zawartej w dniu 10 kwietnia 2015 r. przed notariuszem P. [?] oraz [?], zabrał w celu przywłaszczenia z kont ?S? sp. z o.o. o numerach: [?] oraz [...] łączną kwotę w wysokości 4.280.213 zł, i tak:
w dniu 14 maja 2015 r. z rachunku bankowego o numerze [?] dokonał przelewu kwoty 998.256 zł na rachunek bankowy o numerze [?], z którego następnie R.O. dokonał wypłaty środków finansowych w wysokości 498.000 zł oraz przelewu kwoty 500.000 zł na rachunek należący do Kantoru ?P?,
w dniu 14 maja 2015 r. z rachunku bankowego o numerze [?] dokonał przelewu kwoty 999.256 zł na rachunek bankowy o numerze [?],
w dniu 14 maja 2015 r. z rachunku bankowego o numerze [?] dokonał przelewu kwoty 997.295 zł na rachunek bankowy o numerze [?], R.O. usiłował dokonać rozdysponowania sumy 700.000 zł poprzez dokonanie przelewu na rachunek należący do Kantoru ?P?, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję Banku,
w dniu 15 maja 2015 r. z rachunku bankowego o numerze [?] dokonał przelewu kwoty 313.257 zł na rachunek bankowy o numerze [?], z którego następnie R.O. dokonał wypłaty sumy 300.000 zł,
w dniu 15 maja 2015 r. z rachunku bankowego [?] dokonał przelewu kwoty 302.895 zł na rachunek bankowy [?], skąd następnie R.O. dokonał wypłaty sumy 300.000 zł,
w dniu 15 maja 2015 r. z rachunku bankowego o numerze [?] dokonał przelewu kwoty 669.254 zł na rachunek bankowy o numerze [?], skąd następnie R.O. dokonał dwóch wypłaty pieniędzy na łączną sumę 315.000 zł oraz usiłował dokonać przelewu kwoty 300.000 zł na rachunek należący do kantoru ?P?, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję Banku, w wyniku czego nadużył udzielonych mu uprawnień i wyrządził szkodę majątkową w wielkich rozmiarach w mieniu ?S? sp. z o.o. z siedzibą w S.
Sąd Dyscyplinarny w treści uzasadnienia swojej decyzji wskazał, iż Prokuratura Okręgowa w Poznaniu w sprawie VI Ds. 167/15 przedstawiła obwinionemu P.N. zarzut popełnienia przestępstw z art. 296 § 1, 2, 3 k.k. i inne, stosując wobec niego środki zapobiegawcze ? wolnościowe oraz zakaz wykonywania zawodu adwokata.
Sąd Rejonowy Poznań ? Stare Miasto w sprawie VIII Kp 405/18 prawomocnym postanowieniem z dnia 24 września 2018 r. w części dotyczącej zakazu wykonywania zawodu adwokata utrzymał w mocy postanowienie Prokuratury Okręgowej w sprawie VI Ds. 167/15, precyzując jednocześnie, iż zakaz powyższy oznacza ?faktyczne zawieszenie podejrzanego na czas trwania postępowania karnego w wykonywaniu zawodu adwokata?.
Od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego z dnia 28 listopada 2018 r. w terminie, wniósł zażalenie obrońca obwinionego, stawiając zarzuty:
obrazy przepisów prawa materialnego, tj. art. 95j ustawy ? Prawo o adwokaturze, poprzez nieprawidłowe uznanie, iż istnieją w niniejszej sprawie szczególne okoliczności przemawiające za tymczasowym zawieszeniem adwokata P.N. w prawie wykonywania zawodu,
obrazy przepisów postępowania, mających wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, a mianowicie art. 249 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze, poprzez przyjęcie, że zebrane w sprawie dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa przez obwinionego, podczas gdy dowody zebrane przeciwko obwinionemu nie dają podstaw do przyjęcia, iż istnieje duże prawdopodobieństwo popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu.
W konsekwencji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości, poprzez uchylenie stosowania wobec obwinionego tymczasowego zawieszenia go w czynnościach zawodowych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Rozstrzygając zażalenie obrońcy obwinionego, rozpoznano sprawę w granicach zażalenia, biorąc pod uwagę naruszenie prawa materialnego oraz rażące naruszenie przepisów postępowania (art. 95h ustawy ? Prawo o adwokaturze).
Nadto podnieść należy, iż Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie badał zasadności zarzutu naruszenia prawa procesowego, tj. art. 249 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze, albowiem Sąd Dyscyplinarny, uzasadniając swoje orzeczenie, nie ustalił, iż istnieje ?duże prawdopodobieństwo? popełnienia przestępstwa przez obwinionego w rozumieniu art. 249 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95 n ustawy ? Prawo o adwokaturze.
Niezależnie od tego, na obecnym etapie postępowania dyscyplinarnego brak jest materiału dowodowego, który umożliwiałby ocenę zasadności podnoszonego zarzutu naruszenia prawa procesowego, w szczególności braku przesłanki ?dużego prawdopodobieństwa? popełnienia przestępstwa.
W aktualnej fazie postępowania dyscyplinarnego rozstrzygnięciu podlega jedynie przesłanka z art. 95j ustawy ? Prawo o adwokaturze, tj. ?istnienie szczególnie uzasadnionych okoliczności sprawy? ? zdefiniowana przez skarżącego jako naruszenie prawa materialnego.
W tym zakresie Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie podziela argumentacji podniesionej w treści uzasadnienia zażalenia, nie kwestionując jednocześnie, iż samo prowadzenie postępowania dyscyplinarnego lub karnego przeciwko adwokatowi nie jest warunkiem wystarczającym dla zastosowania instytucji zawieszenia go w czynnościach zawodowych.
Takiej oceny dokonuje również Sąd Dyscyplinarny, wskazując wyraźnie, iż nawet to, iż w postępowaniu karnym orzeczono środek zapobiegawczy określony w art. 276 k.p.k. (zakaz wykonywania zawodu adwokata), samo przez się nie stanowi podstawy do zawieszenia go w czynnościach zawodowych.
Sąd I instancji prawidłowo zinterpretował prawo materialne, tj. art. 95j ustawy ? Prawo o adwokaturze, wskazując na wystąpienie ? zmaterializowanie ? przesłanki wskazanej w tym przepisie, przytaczając powody, dla których takie ustalenie przyjął.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny argumentację tę podziela i nie ma potrzeby jej powtarzania w treści niniejszego uzasadnienia.
W obecnym stanie sprawy nie wystąpiły przesłanki z art. 95j ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze.
Dlatego na podstawie przepisu art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze utrzymano w mocy zaskarżone postanowienie w całości.