Postanowienie WSD z dnia 28 czerwca 2014 r.

W ocenie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w sytuacji, kiedy na obecnym etapie postępowania z przyczyn niezależnych od organów dyscyplinarnych a także od samego obwinionego, nie jest możliwe efektywne przeprowadzenie dochodzenia dyscyplinarnego, określenie w jakikolwiek sposób czasu trwania postępowania, pozyskanie dowodów zgromadzonych przez Prokuraturę, zaś ewentualne ustalenie w orzeczeniu Sądu Dyscyplinarnego, iż obwiniony dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego zawierającego znamiona przestępstwa musi być poprzedzone i oparte na prawomocnym wyroku skazującym za przestępstwo ? dalsze stosowanie tymczasowego zawieszenia obwinionego w czynnościach zawodowych pozostawałoby w sprzeczności z celem tej instytucji procesowej oraz prawem obwinionego do rzetelnego procesu. Prawo do rzetelnego procesu jest fundamentalnym prawem każdej osoby poddanej postępowaniu represyjnemu w demokratycznym państwie prawa. Pod tą formułą kryje się bogaty katalog zasad, jakie winny być nie tylko deklarowane, ale przede wszystkim, urzeczywistniane w praktyce wymiaru sprawiedliwości.

Rzetelność postępowania sądowego (w tym także postępowania dyscyplinarnego) jest gwarantem praworządności oraz ochrony praw i wolności jednostki. Art. 45 Konstytucji oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, gwarantują prawo do rozpatrzenia sprawy ?bez uzasadnionej zwłoki? bądź ?w rozsądnym terminie?. Niemożność zapewnienia obwinionemu powyższej gwarancji powoduje niedopuszczalność tak istotnej ingerencji w jego prawa i wolności jaką jest dalsze utrzymywanie zawieszenia w czynnościach zawodowych.