Postanowienie WSD z dnia 27 lutego 2023 r. (6)
Sygn. akt: WSD 180/22
POSTANOWIENIE
Dnia 27 lutego 2023 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Jan Ciećwierz (spraw.)
Członkowie: SWSD adw. Przemysław Piotrowski
SWSD adw. Małgorzata Tyszka- Hebda
na posiedzeniu bez udziału stron
w sprawie adw. XY z zażalenia obwinionego na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. akt SD 20/22
Na podstawie art. 95n ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k w zw. z art. 122 § 1 i 2 k.p.k i art. 126 § 1 k.p.k
p o s t a n a w i a:
U z a s a d n i e n i e
W dniu 27 grudnia 2022 r. wpłynęło do Wyższego Sadu Dyscyplinarnego Adwokatury zażalenie adwokata XY na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. akt SD 20/22 w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2022 r.
Skarżący powołał się na naruszenie art. 7 k.p.k w zw. z art. 95n Prawo o adwokaturze poprzez ustalenie stanu faktycznego z pominięciem części dowodów tj. sytuacji zdrowotnej skarżącego chorującego na depresje od 2016 roku, a także art. 126 k.p.k w zw. z art. 95n Prawo o adwokaturze poprzez wadliwe przyjęcie, że niezachowanie terminu nie zostało spowodowane przez przyczyny niezależne od obwinionego, podczas gdy do przywrócenia terminu wystarczające jest uprawdopodobnienie tej okoliczności.
Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Jak wynika z akt w dniu 7 czerwca 2022 roku w sprawie, adw. XY zapadło orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu.
W dniu 8 sierpnia 2022 roku przesłano skarżącemu odpis orzeczenia z pouczeniem o sposobie odwołania. Przesyłka 2-krotnie awizowana nie została przez skarżącego odebrana, jak inne zalegające.
W dniu 14 października 2022 roku skarżący wniósł do Sądu Dyscyplinarnego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania wraz z odwołaniem, powołując się na fakt nieobecności w Poznaniu i z tego powodu skarżący nie odebrał poczty z orzeczeniem.
Skarżący w sposób oczywisty nie zachował wymogów z art. 126 §1 k.p.k określających warunki jakim powinien odpowiadać wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania - nie wykazując zachowania zawitego terminu 7 dni od momentu ustania przeszkody do złożenia tego wniosku a także, że zachowanie terminu nie było możliwe z powodów nie leżących po stronie skarżącego.
Sam wyjazd z Poznania nie jest wystarczającym powodem, aby uznać, że skarżący z powodów od siebie niezależnych nie odebrał korespondencji. Ma to o tyle istotne znaczenie, że skarżący powołuje się na swoją chorobę już od 2016 roku, co przy wykonywaniu zawodu adwokata i świadomości swojej choroby winno skutkować odpowiednim zabezpieczeniem odbioru poczty nie tylko z Sądu Dyscyplinarnego, ale poczty z sądów powszechnych w prowadzonych przez siebie sprawach.
Powoływanie się skarżącego na długotrwałe zwolnienie lekarskie nie jest argumentem uzasadniającym przywrócenie terminu. Na marginesie tylko mając na względzie długotrwałe zwolnienie lekarskie, brak odbioru korespondencji pod poważnym znakiem zapytania stawia możliwość właściwego wykonywania zawodu przez skarżącego.
Nie mniej jednak ograniczając się do złożonego przez skarżącego zażalenia z powodów podniesionych wyżej oraz w uzasadnieniu Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu, które Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury w całości podziela-należało utrzymać w mocy skarżone zarządzenie.