Postanowienie WSD z dnia 27 lutego 2023 r. (2)

Sygn. akt: WSD  23/23 

POSTANOWIENIE

Dnia 27 lutego 2023  r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw. Jan Ciećwierz

Członkowie:         SWSD adw.  Przemysław Piotrowski   

                              SWSD adw. Małgorzata Tyszka- Hebda (spraw.)

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie adw.  X i adw. Y z wniosku Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Olsztynie o wyznaczenie innego sądu dyscyplinarnego niż właściwy miejscowo

na podstawie art. 92 ust.4 ustawy Prawo o adwokaturze

                                        p o s t a n a w i a:

przekazać do rozpoznania zażalenie r. pr. XX pełnomocnika YY na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 12 grudnia 2022 r. odmawiającego wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego wobec adw. X i adw. Y sygn. akt RD/Spr 358/22 (RDA 73/22) Sądowi Dyscyplinarnemu  Izby Adwokackiej w  Lublinie.

U z a s a d n i e n i e

Jak wynika z akt sprawy i pisma Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2023 r. (wpływ do WSDA 26.01.23) do Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie wpłynęło odwołanie r. pr. XX pełnomocnika YY na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 12 grudnia 2022 r. odmawiającego wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego wobec adw. X i adw. Y sygn. akt RD/Spr 358/22 (RDA 73/22), które to zażalenie Rzecznik Dyscyplinarny przekazał wraz z zażaleniem wywiedzionym w terminie do macierzystego Sądu Dyscyplinarnego adwokatów, których skarga dotyczyła, tj. do Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Olsztynie.

Wobec tego, że adwokat X pełni funkcję Sędziego Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Olsztynie, a adw. Y wykonuje zawód wspólnie w ramach spółki jawnej Prezes tegoż Sądu zwrócił się do WSDA o wyznaczenie do rozpoznania innego Sądu niż właściwy miejscowo w celu uniknięcia zarzutów o brak bezstronności sędziów orzekających w tym samym Sądzie.

Zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Jest to ogólna zasada dotycząca właściwości miejscowej sądów dyscyplinarnych.  

Jednakże zgodnie z art. 92 ust. 4 ustawy Prawo o adwokaturze w razie, gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności albo gdy wymagają tego względy celowości, Wyższy Sąd Dyscyplinarny wyznaczy inny sąd dyscyplinarny do rozpoznania sprawy.

W orzecznictwie wskazuje się, że ?względy celowości, o których mowa w art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze, bez wątpienia obejmują swym zakresem sytuacje, w których występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie procesu. Są to sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny. Przekazanie sprawy innemu sądowi dyscyplinarnemu jest zatem wskazane, gdy ze względu na dobro ?adwokackiego wymiaru sprawiedliwości? cały sąd miejscowy jest nieodpowiedni do rozpoznania konkretnej sprawy. Rzeczą sądów, w tym także sądów dyscyplinarnych, jest takie orzekanie, aby w opinii publicznej oraz środowiskowej nie powstawały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia są wolne od jakichkolwiek poza procesowych wpływów, podyktowane jakimikolwiek innymi przesłankami niż te, które wynikają z materiału dowodowego i treści ustawy? (postanowienie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 26 kwietnia 2014 roku, WSD 22/14).

Wobec tego, że adw. X jest Sędzią Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Olsztynie, a zawód adwokata wykonuje wspólnie w ramach spółki jawnej z adw. Y - względy celowości  przemawiają za koniecznością przekazania sprawy do rozpoznania innemu Sądowi Dyscyplinarnemu niż macierzysty, dla właściwego kształtowania orzecznictwa dyscyplinarnego oraz wyeliminowania ewentualnego zarzutu braku bezstronności przy orzekaniu. 

Wobec powyższego postanowiono jak w petitum postanowienia.