Postanowienie WSD z dnia 26 kwietnia 2014 r.

Jak jednoznacznie wynika z treści art. 426 §1 k.p.k. stosowanego odpowiednio w postępowaniu dyscyplinarnym wobec adwokatów i aplikantów adwokackich z mocy art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze, od orzeczeń i postanowień sądu odwoławczego  nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej. Przepis art. 426 jest konsekwencją dwuinstancyjnego ustroju sądownictwa. Statuuje on ogólną regułę, że od orzeczeń sądu odwoławczego nie przysługuje zwyczajny środek odwoławczy. Chodzi tu zarówno o orzeczenia wydawane przez sąd odwoławczy na skutek odwołania (jak miało to miejsce w tym wypadku), jak i orzeczenia wydane przez instancję ad quem w toku postępowania odwoławczego.

Żaden z przepisów Prawa o adwokaturze podobnie jak żaden z przepisów odpowiednio stosowanego kodeksu postępowania karnego nie przewiduje środka odwoławczego od postanowienia sądu II instancji wydanego w wyniku rozpoznania odwołania od postanowienia sądu I instancji odmawiającego przyjęcia środka odwoławczego.