Postanowienie WSD z dnia 26 kwietnia 2014 r.
Poza przywołanym art. 88a, przepisy działu VIII ustawy Prawo o adwokaturze nie regulują wprost zagadnienia środka odwoławczego od postanowień rzecznika dyscyplinarnego umarzającego dochodzenie lub odmawiającego jego wszczęcia. Kierując się regułą wyrażoną w art. 95n ustawy, stosować w tej kwestii należy zatem odpowiednio przepisy kodeksu postępowania karnego. Stosując odpowiednio w postępowaniu dyscyplinarnym przepisy art. 465 § 1 i 2, art. 329 §1 k.p.k. przyjąć zatem należy, że od postanowienia rzecznika dyscyplinarnego kończącego postępowanie przysługuje odwołanie do sądu dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, a zatem w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, do sądu dyscyplinarnego izby adwokackiej.
Rozpoznanie odwołania przez Sąd Dyscyplinarny nie następuje w postępowaniu sądowym, jest natomiast tzw. czynnością sądową w dochodzeniu dyscyplinarnym. Sąd dyscyplinarny izby adwokackiej jest zatem w tym wypadku nie sądem wydającym postanowienie kończące postępowanie, ale sądem odwoławczym od kończących postępowanie postanowień rzecznika dyscyplinarnego. Od orzeczeń sądu odwoławczego nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 426 §1 k.p.k.). W tym miejscu dochodzi się do istoty analizowanego zagadnienia. Tak art. 426 §1 k.p.k. jak i art. 91 ust. 3 ustawy Prawo o adwokaturze dla przełamania w postępowaniu dyscyplinarnym zasady, iż od orzeczeń sądu odwoławczego nie przysługuje środek odwoławczy, wymaga wyraźnego dopuszczenia takiej możliwości przepisem ustawowym. Jednocześnie, ani przepisy ustawy Prawo o adwokaturze ani odpowiednio stosowane przepisy k.p.k. nie zawierają przepisu twierdzącego lub mogącego podlegać wykładni, w wyniku której przyjąć można byłoby, że przysługuje środek odwoławczy od postanowienia sądu dyscyplinarnego wydanego w wyniku odwołania od postanowienia rzecznika dyscyplinarnego umarzającego dochodzenie lub odmawiającego jego wszczęcia.
W szczególności, przepisem takim nie jest art. 91 ust. 2 ustawy, stwierdzający, że sąd dyscyplinarny izby adwokackiej rozpoznaje wszystkie sprawy jako sąd pierwszej instancji, z wyjątkiem spraw, w których w pierwszej instancji orzeka Wyższy Sąd Dyscyplinarny oraz odwołań od kary upomnienia wymierzonej przez dziekana. Przepis ten, choć istotnie pomija rolę sądu dyscyplinarnego izby jako sądu rozpoznającego odwołania od kończących postępowanie postanowień rzecznika dyscyplinarnego, nie kreuje jednak, jak tego wymagają przywołane wyżej przepisy, dopuszczalności środka odwoławczego od postanowienia sądu odwoławczego, jakim, co wyżej wskazano, jest w tym wypadku sąd dyscyplinarny izby adwokackiej.
Rozpoznanie odwołania przez Sąd Dyscyplinarny nie następuje w postępowaniu sądowym, jest natomiast tzw. czynnością sądową w dochodzeniu dyscyplinarnym. Sąd dyscyplinarny izby adwokackiej jest zatem w tym wypadku nie sądem wydającym postanowienie kończące postępowanie, ale sądem odwoławczym od kończących postępowanie postanowień rzecznika dyscyplinarnego. Od orzeczeń sądu odwoławczego nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 426 §1 k.p.k.). W tym miejscu dochodzi się do istoty analizowanego zagadnienia. Tak art. 426 §1 k.p.k. jak i art. 91 ust. 3 ustawy Prawo o adwokaturze dla przełamania w postępowaniu dyscyplinarnym zasady, iż od orzeczeń sądu odwoławczego nie przysługuje środek odwoławczy, wymaga wyraźnego dopuszczenia takiej możliwości przepisem ustawowym. Jednocześnie, ani przepisy ustawy Prawo o adwokaturze ani odpowiednio stosowane przepisy k.p.k. nie zawierają przepisu twierdzącego lub mogącego podlegać wykładni, w wyniku której przyjąć można byłoby, że przysługuje środek odwoławczy od postanowienia sądu dyscyplinarnego wydanego w wyniku odwołania od postanowienia rzecznika dyscyplinarnego umarzającego dochodzenie lub odmawiającego jego wszczęcia.
W szczególności, przepisem takim nie jest art. 91 ust. 2 ustawy, stwierdzający, że sąd dyscyplinarny izby adwokackiej rozpoznaje wszystkie sprawy jako sąd pierwszej instancji, z wyjątkiem spraw, w których w pierwszej instancji orzeka Wyższy Sąd Dyscyplinarny oraz odwołań od kary upomnienia wymierzonej przez dziekana. Przepis ten, choć istotnie pomija rolę sądu dyscyplinarnego izby jako sądu rozpoznającego odwołania od kończących postępowanie postanowień rzecznika dyscyplinarnego, nie kreuje jednak, jak tego wymagają przywołane wyżej przepisy, dopuszczalności środka odwoławczego od postanowienia sądu odwoławczego, jakim, co wyżej wskazano, jest w tym wypadku sąd dyscyplinarny izby adwokackiej.
Sygnatura:
WSD 56/12