Postanowienie WSD z dnia 24 listopada 2012 r.

1. W pierwszej kolejności Wyższy Sąd Dyscyplinarny określił swoją właściwość i stwierdził, że art. 544 § 1 k.p.k stosowany odpowiednio z mocy art. 95n nakazuje uznać, że wniosek o wznowienie postępowania powinien rozpoznawać sąd odwoławczy najwyższej instancji zaangażowanej w sprawę. Wynika to z wyraźnego rozgraniczenia w tym przepisie pomiędzy sądem okręgowym a sądem apelacyjnym. W postępowaniu dyscyplinarnym trudno jest jednak mówić o rozgraniczeniu kompetencji instancyjnej sądu okręgowego i sądu apelacyjnego, istnieje bowiem tylko jedna instancja odwoławcza. Tą zaś jest niewątpliwie Wyższy Sąd Dyscyplinarny, przez co uznał on swą właściwość i rozpoznał sprawę.

2. Jak o tym stanowi wprost ustawa - Prawo o adwokaturze, Wyższy Sąd Dyscyplinarny w zakresie orzekania jest niezawisły i samodzielnie rozstrzyga nasuwające się zagadnienia prawne (art. 89 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo o adwokaturze). Postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego zapadłe w jakiejkolwiek sprawie nie jest zatem prejudykatem dla Wyższego Sądu Dyscyplinarnego i nie wiąże go w żadnym zakresie. Zaprezentowane w powołanym postanowieniu Rzecznika Dyscyplinarnego ORA poglądy nie stanowią wytycznych dla Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, co do tego, jak powinien on rozpoznawać i rozstrzygać inne sprawy.