Postanowienie WSD z dnia 22 września 2022 r. (9)

Sygn. akt: WSD 128/22

POSTANOWIENIE

Dnia 22 września 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:   SWSD adw. Jacek Ziobrowski (spraw.)

Członkowie:          SWSD adw. Jan Ciećwierz    

                                        SWSD adw. Piotr Zięba

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie wniosku adw. XY o wyłączenie Sędziów Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Zielonej Górze oraz Rzecznika Dyscyplinarnego i Zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w  Zielonej Górze, sygn. SD 3/21

na podstawie art. 95 i 95 n ustawy Prawo o Adwokaturze,  art. 42 §4 k.p.k.  oraz art. 92 ust. 4 a contrario ustawy Prawo o adwokaturze    

postanawia:

1.     wniosek Pana adw. XY z dnia 2 sierpnia 2022 roku o wyłączenie Sędziów Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Zielonej Górze oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Zielonej Górze i jego Zastępców pozostawić bez rozpoznania.

2.     wniosku o wyznaczenie innego Sądu Dyscyplinarnego do rozpoznania niniejszej sprawy dyscyplinarnej  w sprawie SD 3/21 nie uwzględnić.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 2 sierpnia 2022 roku adwokat XY wniósł  na  podstawie art. 41 § 1-2 k.p.k. o wyłączenie sędziów składu orzekającego, tj. adw. X, adw.  Y i adw. MM, a nadto pozostałych członków Sądu Dyscyplinarnego, tj. adw. WW, adw. CC, adw. PP, adw. ZZ, adw. GG, adw. YX, adw. BB,  adw. KK, adw. JJ, adw. AA, adw. TT, adw. LL, adw. NN, adw. RR, a także wyłączenie na podstawie art. 47 k.p.k. w zw. z art. 41 § 1-2 k.p.k. Rzecznika Dyscyplinarnego adw. UU oraz zastępców Rzecznika adw. VV, adw. EE, adw. OO, adw. PK z uwagi na znajomość na gruncie prywatnym, zawodowym, a także z uwagi na oddalane wnioski dowodowe, a także na rażące uchybienia proceduralne w innym prowadzonym postępowaniu, tj. SD 8/19, SD 5/22 i SD 3/22, na które wskazywał w sprawie o sygn.. WSD 117/21.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:

Wniosek jako bezprzedmiotowy należało pozostawić bez rozpoznania.

Na wstępie należy podnieść, że obowiązujące przepisy postępowania karnego nie przewidują możliwości wyłączenia wszystkich sędziów danego sądu ani nawet wszystkich sędziów konkretnego wydziału tego sądu bez stosownego wniosku konkretyzującego sędziów mających podlegać wyłączeniu jak i powody ich wyłączenia o czym wielokrotnie wypowiadały się sądy powszechne i WSDA m.in. w postanowieniu WSD 45/22, gdzie Sąd wskazał i przytoczył orzecznictwo i tezy z komentarza do k.p.k. w przedmiocie wyłączenia, które Sąd w tym składzie w całości podziela.

Wniosek złożony przez adw. XY o wyłączenie wszystkich sędziów Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Zielonej Górze jak również Rzecznika i jego zastępców jest więc  bezpodstawny.

Z urzędu WSDA wiadomo, a wiedza ta wynika ze złożonych w sprawie o sygn. akt WSD 45/22 oświadczeń Sędziów, iż nie znają osobiście wnioskującego jak również nie utrzymują z nim kontaktów, a tym samym nie zachodzą żadne okoliczności przemawiające za ich wyłączeniem od rozpoznawania sprawy.

W zakresie w jakim wniosek obejmuje żądanie wyłączania wszystkich sędziów jest nieodpuszczalny, ponieważ dotyczy on wszystkich Sędziów Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Zielonej Górze, a tym samym również takich sędziów, z których żaden nie został jeszcze wyznaczony do rozpoznania  sprawy co wynika w sposób jednoznaczny z akt.

Nie jest możliwe wyłączenie sędziego od rozpoznania sprawy niejako na przyszłość.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury w niniejszym składzie również podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, że rozstrzyganie w przedmiocie wyłączenia sędziego, który nie został wcześniej wyznaczony do udziału w sprawie jest niedopuszczalne.

Wniosek taki, w wypadku złożenia go, ma charakter warunkowy, czyniący go aktualnym i nadającym się do rozpoznania dopiero z chwilą wyznaczenia do udziału w sprawie wskazanego w takim wniosku sędziego.

W konsekwencji potrzeba rozpoznania wniosku o wyłącznie danego sędziego może w ogóle nie powstać, nie można bowiem przesądzić że dany sędzia zostanie wyznaczony do rozpoznania konkretnej sprawy.

?Warunkiem przekazania wniosku o wyłączenie sądowi wyższego rzędu jest niemożność utworzenia składu sądu orzekającego w kwestii wyłączenia z powodu niewystarczającej liczby sędziów (art. 42 § 4 zd. 2 k.p.k.). O wyłączeniu sędziego (poza wskazanym wypadkiem) orzeka zatem sąd przed którym toczy się postępowanie. W tym kontekście wymaga podkreślenia, że w przedmiocie wyłączenia sędziego wyznaczonego do rozpoznania sprawy może orzec inny sędzia objęty wnioskiem o wyłączenie. Art. 42 § 4 k.p.k. ma bowiem zastosowanie tylko wówczas, gdy w wyniku wyłączenia poszczególnych sędziów od orzekania w sprawie nie można utworzyć składu sądu do rozpoznania wniosku o wyłączenie kolejnego sędziego, którego też wniosek dotyczy, a któremu w związku z wyłączeniem innych sędziów sprawa została przekazana do rozpoznania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2012 r., III KO 34/12 OSNKW 2012/11/116). Wobec tego, że wnioski w tej sprawie dotyczą wszystkich Sędziów - WSDA jest właściwym do  podjęcia decyzji w przedmiocie  złożonych wniosków.

Wypadało także zauważyć, że w sytuacji  gdy instytucja wyłączenia sędziego iudex inhabilis i iudex suspectus dotyczy sędziego (sędziów) wyznaczonego do rozpoznania konkretnej sprawy, oświadczenie, o którym mowa w art. 42 § 2 k.p.k., czy żądanie sędziego (art. 42 § 1 k.p.k.), także w sytuacji złożenia przez stronę wniosku o wyłączenie mogą być złożone jedynie przez takiego sędziego (sędziów). Sporządzenie oświadczenia przez sędziego, który nie został niewyznaczony do rozpoznania sprawy jest dopuszczalne w sytuacji, gdy dowiedział się o wpływie sprawy, w związku z którą, w jego ocenie, istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2010 roku, WO 4/10, OSNwSK 2010/1/567).

Wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów od orzekania w sprawie nie spełnia ustawowych wymogów dopuszczalności, o którym mowa w art. 42 k.p.k., dlatego ? wobec braku podstaw prawnych do jego rozstrzygnięcia ? należało pozostawić go bez rozpoznania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2011 r., sygn. akt IV KZ 7/11, Biul.PK 2011/4/29).?

(vide: WSD 45/22)

Wyższy Sąd Dyscyplinarny z urzędu posiada wiedzę o składanych przez wnioskującego identycznych wnioskach o wyłączenie np. Rzecznika Dyscyplinarnego, a także Sędziów Sądu Izbowego i posiadaną już przez wnioskującego  wiedzę o niedopuszczalności z mocy ustawy takiego wniosku  co potwierdza przypuszczenie, iż wnioski mają na celu przedłużyć postępowania.

Wnioski w tym zakresie jako bezpodstawne należało pozostawić bez rozpoznania.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie znalazł też podstaw do uwzględnienia wniosków o przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu innej Izby niż właściwy miejscowo, nie podzielając zarzutów z  uzasadnienia  wniosku.

         Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak na wstępie.

Hasło: uzasadnienie, wyłączenie sędziego.