Postanowienie WSD z dnia 22 września 2022 r. (6)

Sygn. akt: WSD 116/22

POSTANOWIENIE

Dnia 22 września 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:   SWSD adw. Jacek Ziobrowski

Członkowie:          SWSD adw. Jan Ciećwierz    

                                        SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda (spraw.)

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie adw. XY w związku z postanowieniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 5 lipca 2022 roku o wyznaczenie innego sądu dyscyplinarnego niż miejscowo właściwy do rozpoznania odwołania skarżącego X na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Zielonej Górze z dnia 6 stycznia 2022 roku o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, sygn. akt RD 74/21

na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy Prawo o adwokaturze

postanawia:

Wobec treści postanowienia o wyznaczenie innego sądu dyscyplinarnego niż miejscowo właściwy dla rozpoznania odwołania skarżącego X na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego (sygn. akt RD 74/21) o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego z dnia 6 stycznia 2022 roku uwzględnić wniosek i przekazać wyżej wskazane odwołanie do rozpoznania  Sądowi Dyscyplinarnemu Izby Adwokackiej w Koszalinie.

U z a s a d n i e n i e

Zgodnie z art. 92 ust. 1 tej ustawy Prawo o adwokaturze właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Jest to ogólna zasada dotycząca właściwości miejscowej sądów dyscyplinarnych.

Zgodnie z art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze w razie, gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności albo gdy wymagają tego względy celowości, Wyższy Sąd Dyscyplinarny wyznaczy inny sąd dyscyplinarny do rozpoznania sprawy. W orzecznictwie wskazuje się, że ?względy celowości, o których mowa w art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze, bez wątpienia obejmują swym zakresem sytuacje, w których występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie procesu. Są to sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny. Przekazanie sprawy innemu sądowi dyscyplinarnemu jest zatem wskazane, gdy ze względu na dobro ?adwokackiego wymiaru sprawiedliwości? cały sąd miejscowy jest nieodpowiedni do rozpoznania konkretnej sprawy. Rzeczą sądów, w tym także sądów dyscyplinarnych, jest takie orzekanie, aby w opinii publicznej oraz środowiskowej nie powstawały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia są wolne od jakichkolwiek poza procesowych wpływów, podyktowane jakimikolwiek innymi przesłankami niż te, które wynikają z materiału dowodowego i treści ustawy? (postanowienie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 26 kwietnia 2014 roku, WSD 22/14).

Wobec wskazywanych w uzasadnieniu postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu argumentów uzasadniających względy celowości wskazywane przez ustawę wynikające z faktu pełnienia w obecnej kadencji funkcji Sędziego Sądu Dyscyplinarnego Wielkopolskiej Izby Adwokackiej w Poznaniu przez adw. XY, której skarga dotyczy, Wyższy Sąd Dyscyplinarny dla właściwego kształtowania orzecznictwa dyscyplinarnego oraz wyeliminowania ewentualnego zarzutu braku bezstronności przy orzekaniu uwzględnił wniosek postanawiając jak w sentencji  postanowienia.

Hasło: uzasadnienie, wnoszenie środków odwoławczych.