Postanowienie WSD z dnia 22 września 2022 r. (4)

Sygn. akt: WSD 93/22

POSTANOWIENIE

Dnia 22 września 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:   SWSD adw. Jacek Ziobrowski

Członkowie:          SWSD adw. Jan Ciećwierz (spraw.)

                                        SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie z wniosku  adw. XY o wznowienie postępowania w sprawie SDo 28/21 zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi z dnia 4 lutego 2022 roku

na podstawie art. 95 i 95n ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z art. 540 §1 k.p.k. a contrario w zw. z art. 544 §3 k.p.k.

postanawia:

wniosek adwokat XY o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi z dnia 4 lutego 2022 roku SDo 28/21 utrzymującego w mocy zaskarżone przez adw. XY postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego z dnia 22 kwietnia 2021 roku o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego sygn. akt RD 26/20 pozostawić bez rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

Rzecznik Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Łodzi postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2021 roku odmówił wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego z wniosku adwokata X na adw. XY w sprawie RD 26/20 wobec stwierdzenia, że czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi. Postanowienie niniejsze zostało zaskarżone zarówno przez adw. X jak i adw. XY.

W dniu 4 lutego 2022 roku zapadło postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi utrzymujące w mocy postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego o odmowie wszczęcia dochodzenia - wobec powyższego postanowienie to jest prawomocne. Pismem z dnia 10 lutego 2022 roku adw. XY złożyła wniosek o wznowienie postępowania wskazując za podstawę nieuwzględnienie przez Sąd wniosku o odroczenie posiedzenia z uwagi na Jej wniosek i złożone zaświadczenie lekarskie oraz chęć osobistego uczestnictwa w tym posiedzeniu.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.

Wniosek ten jest niedopuszczalny z mocy ustawy, tym samym należało pozostawić go bez rozpoznania.

Wznowienie postępowania należy do nadzwyczajnych środków zaskarżenia mających podstawę w art. 540 k.p.k., 540a k.p.k., 540b k.p.k. i 542 § 3 k.p.k. Przepisy te zgodnie z art. 95n pkt 1 Prawa o adwokaturze należy stosować odpowiednio w postępowaniu dyscyplinarnym. Powyższe oznacza, że Sąd wznawia postępowanie jedynie w przypadku stwierdzenia, iż wystąpiła jedna z przesłanek określonych w tych przepisach.

Art. 540 §1 k.p.k.  wyraźnie wskazuje, że nadzwyczajny środek zaskarżenia w postaci wniosku o wznowienie postępowania przysługuje od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe. Postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi z dnia  4 lutego 2022 r. utrzymujące w mocy postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi z dnia 22 kwietnia 2021 r., nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie sądowe, kończy jedynie etap dochodzenia dyscyplinarnego. Wobec powyższego wznowienie postępowania zakończonego takim postanowieniem nie jest możliwe.

Tak też Sąd Najwyższy w dniu 29 stycznia 2021 r. orzekając w sprawie o sygn. I KZ 4/21, stwierdził, że: ?zgodnie z art. 540 § 1 k.p.k. nadzwyczajny środek zaskarżenia w postaci wniosku o wznowienie postępowania przysługuje od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe. Postanowienie Sądu wydane na podstawie art. 306 § 1a KPK w zw. z art. 325a § 2 KPK, utrzymujące w mocy postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego w fazie in rem, czy o odmowie wszczęcia śledztwa, nie jest prawomocnym orzeczeniem sądu kończącym postępowanie sądowe, kończy bowiem jedynie postępowanie przygotowawcze, zatem wznowienie postępowania zakończonego takim orzeczeniem nie jest możliwe ani na wniosek, ani z urzędu?.

 Wobec powyższego, rozpoznanie przez Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w  Łodzi zażalenia na postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi na umorzenie dochodzenia jest jedynie czynnością sądową w ramach dochodzenia dyscyplinarnego. W przedmiotowej sprawie nigdy nie doszło do skutecznego zainicjowania etapu postępowania sądowego, o którym mowa w art. 540 § 1 k.p.k. Powyższe skutkować musi pozostawieniem bez rozpoznania nadzwyczajnego środka odwoławczego, jako niedopuszczalnego z mocy ustawy.

Wobec powyższego, należało orzec jak w sentencji.

Hasło: uzasadnienie, wnoszenie środków odwoławczych.