Postanowienie WSD z dnia 22 listopada 2022 r. (5)

Sygn. akt: WSD 159/22

POSTANOWIENIE

Dnia 22 listopada 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw. Jacek Ziobrowski

Członkowie:         SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda (spraw.)

                              SWSD adw. Przemysław Piotrowski

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie adw. XY z wniosku Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku o przekazanie odwołania X od postanowienia Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 2 września 2022 r., sygn. RD/Spr 128/21,
o odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego, do rozpoznania innemu sądowi dyscyplinarnemu niż miejscowo właściwy, sygn. SD 2/22 i.w.w.

na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy Prawo o adwokaturze

postanawia:

przekazać odwołanie X od postanowienia Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z 2 września 2022 r., sygn. RD/Spr 128/21, do rozpoznania Sądowi Dyscyplinarnemu Izby Adwokackiej
w Płocku.

WSD 159/22

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 92 ust. 1 tej ustawy Prawo o adwokaturze właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Jest to ogólna zasada dotycząca właściwości miejscowej sądów dyscyplinarnych.

Zgodnie z art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze w razie, gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności albo gdy wymagają tego względy celowości, Wyższy Sąd Dyscyplinarny wyznaczy inny sąd dyscyplinarny do rozpoznania sprawy. W orzecznictwie wskazuje się, że ?względy celowości, o których mowa w art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo
o adwokaturze, bez wątpienia obejmują swym zakresem sytuacje, w których występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać przekonanie
o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz
o tym, że tylko przekazanie stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie procesu. Są to sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku warunków do rozpoznania sprawy
w sposób obiektywny. Przekazanie sprawy innemu sądowi dyscyplinarnemu jest zatem wskazane, gdy ze względu na dobro 'adwokackiego wymiaru sprawiedliwości' cały sąd miejscowy jest nieodpowiedni do rozpoznania konkretnej sprawy. Rzeczą sądów, w tym także sądów dyscyplinarnych, jest takie orzekanie, aby w opinii publicznej oraz środowiskowej nie powstawały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia są wolne od jakichkolwiek poza procesowych wpływów, podyktowane jakimikolwiek innymi przesłankami niż te, które wynikają z materiału dowodowego i treści ustawy? (postanowienie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 26 kwietnia 2014 roku, WSD 22/14).

Wobec tego, że adwokat XY pełni funkcję Sędziego Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku, względy celowości przemawiają za koniecznością przekazania sprawy do rozpoznania innemu Sądowi Dyscyplinarnemu niż macierzysty dla właściwego kształtowania orzecznictwa dyscyplinarnego oraz wyeliminowania ewentualnego zarzutu braku bezstronności przy orzekaniu. 

Wobec powyższego postanowiono jak w petitum postanowienia.

Hasło: uzasadnienie,