Postanowienie WSD z dnia 22 czerwca 2022 r. (2)

Sygn. akt: WSD 58/22

POSTANOWIENIE

Dnia 22 czerwca 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:   SWSD adw. dr Józef Forystek

Członkowie:          SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda

                               SWSD adw. Marcin Kondracki (spraw.)

przy udziale: Z-cy Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury 
adw. Diany Walczanow

oraz  protokolanta: adw. Aleksandra Nobisa

w sprawie dyscyplinarnej adw. XY z zażaleń obrońców obwinionego na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Krakowie z dnia 2 lutego 2022 r., sygn. SD 21/2021

na podstawie art. 95n pkt 1 Prawa o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Krakowskiej Izby Adwokackiej w Krakowie z dnia 2 lutego 2022 r., sygn. SD-21/2021 i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia sądowi I instancji.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 lutego 2022 r., na podstawie art. 95j ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze, Sąd Dyscyplinarny Krakowskiej Izby Adwokackiej w Krakowie tymczasowo zawiesił adw. XY w czynnościach zawodowych.

Od postanowienia sądu I instancji, w dniu 8 lutego 2022 r. zażalenie wniósł obrońca obwinionego, adw. RR, skarżonemu postanowieniu zarzucając naruszenie:

1.     art. 6 k.p.k. w zw. z art. 117 § 2 k.p.k. poprzez pozbawienie obwinionego możliwości obrony wskutek nie odroczenia posiedzenia w dniu 2 lutego 2022 r. pomimo istnienia innych wyjątkowych przyczyn;

2.     art. 8 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 2, 3 i 5 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez brak samodzielnego rozstrzygnięcia zagadnień faktycznych i prawnych odnoszących się do niekorzystnych wyroków powołanych przez Rzecznika w tym poprzez zasięgnięcie do dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach postępowań karnych prowadzonych przeciwko obwinionemu, a także (i przede wszystkim) rozważenia istnienia wyroku w związku z możliwa wadliwością prawomocnego wyroku skazującego w związku z orzekaniem w sprawie SSO P.K powołanego przy udziale Krajowej Rady Sądownictwa w składzie powołanym w szczególności po 2018 roku;

3.     art. 8 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 2, 3 i 5 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez powołanie się na nieprawomocny wyrok kamy, a tym samym brak dokonania samodzielnej oceny zebranego w sprawie materiału, a tym samym brak samodzielnego rozstrzygania zagadnień faktycznych i prawnych wskazanych prawomocnym i nieprawomocnym wyroku;

4.     art. 95j Prawa o adwokaturze poprzez brak prawidłowego zastosowania wskutek braku istnienia szczególnie uzasadnionych okoliczności sprawy;

5.     art. 7 k.p.k. poprzez brak dokonania wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego albowiem wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 1 kwietnia 2021 r. poddano obwinionego próbie, a tym samym istnieje pozytywna prognoza względem obwinionego, co do postępowania zgodnego z prawem spostrzeżona przez Sąd Okręgowy w Krakowie;

6.     art. 4, art. 7 k.p.k. poprzez brak dokonania wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i powołanie w rozstrzygnięciu sprawy prawomocnie zakończonej, gdy tymczasem na podstawie art. 95j ust. 1 Prawa o adwokaturze adwokat może być tymczasowo zawieszony gdy toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, a tym samym mimo prowadzenia postępowania karnego w sprawie (od 2013 roku) sprawa nie jest prawomocnie zakończona, co wskazuje że mimo wielu lat nie zaistniały szczególnie uzasadnione okoliczności sprawy aby postępowanie karne w sprawie po 8 latach umożliwiało zastosowanie względem obwinionego bardzo surowego rozstrzygnięcia w postaci zawieszenia w czynnościach zawodowych adwokata.

W związku z powyższym, obrońca obwinionego, adw. RR wniósł o:

1.     wstrzymanie wykonalności zaskarżonego postanowienia przez Sąd Dyscyplinarny Krakowskiej Izby Adwokackiej, a w przypadku nieuwzględnienia wstrzymania zaskarżonego postanowienia przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny;

2.     uwzględnienie zażalenia przez Sąd Dyscyplinarny Krakowskiej Izby Adwokackiej poprzez uchylenie zaskarżonego postanowienia i odmówienie zastosowania względem obwinionego dyspozycji art. 95j Prawa o adwokaturze względnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

3.     uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny;

oraz ewentualnie o

4.     uchylenie zaskarżonego postanowienia przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Od zaskarżonego postanowienia zażalenie w dniu 9 lutego 2022 r. wniósł również drugi obrońca obwinionego, adw. ZZ, skarżonemu postanowieniu zarzucając:

1.     naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. w zw. z art. 95n Prawa o adwokaturze, polegające na całkowicie dowolnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, które w rezultacie doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez uznanie, iż w niniejszej sprawie zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności powodujące konieczność tymczasowego zawieszenia adw. XY w czynnościach zawodowych podczas, gdy w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne szczególne okoliczności uzasadniające tymczasowe zawieszenia adw. XY w czynnościach zawodowych, tym bardziej, że z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia nie wynika, które okoliczności zdaniem Sądu I instancji należy uznać za szczególne okoliczności uzasadniające zastosowanie tymczasowego zawieszenia adw. XY w czynnościach zawodowych;

2.     obrazę przepisu art. 6 ust. 1 i 2 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka (sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2.), polegającą na braku jego zastosowania i braku ograniczeń czasowych wymaganych w przypadkach stosowania najsurowszych środków oraz tymczasowe zawieszenie adw. XY w czynnościach zawodowych dopiero po upływie niemal 10 lat od wszczęcia pierwszego postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adw. XY;

3.     naruszenie art. 167 k.p.k. w zw. z art. 95n Prawa o adwokaturze poprzez brak przeprowadzenia przez Sąd Dyscyplinarny Krakowskiej Izby Adwokackiej dowodów z urzędu i poczynienia własnych ustaleń w zakresie czynów zarzucanych adw. XY w postępowaniach karnych i dyscyplinarnych, a także ze względu na brak badania warunków osobistych i zdrowotnych obwinionego niezbędnych dla wykonywania zawodu, jak i tego że zarzucane czyny nie ma jakiegokolwiek związku z wykonywaniem zawodu adwokata oraz że nie istnieje możliwość rozpoznania spraw karnych i dyscyplinarnych w rozsądnym terminie, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia art. 95j ust. 1 Prawa o adwokaturze, polegającego na wadliwym zastosowaniu tego przepisu i wydanie postanowienia o tymczasowym zawieszeniu adw. XY w czynnościach zawodowych;

W związku z powyższym, obrońca obwinionego, adw. ZZ, wniósł o:

1.     zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nieuwzględnienie wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego Krakowskiej Izby Adwokackiej w przedmiocie tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych adw. XY;

oraz ewentualnie o

2.     uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy sądowi I instancji (Sądowi Dyscyplinarnemu Krakowskiej Izby Adwokackiej) do ponownego rozpoznania.

Ponadto, obrońca obwinionego wniósł o wstrzymanie natychmiastowej wykonalności postanowienia Sądu Dyscyplinarnego Krakowskiej Izby Adwokackiej z dnia 2 lutego 2022 roku, w przedmiocie tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych adwokata XY do czasu prawomocnego rozpoznania zażalenia przez Wyższy Dyscyplinarny Sąd Adwokatury.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:

Na uwzględnienie zasługuje zarzut nr 6 podniesiony w zażaleniu obrońcy obwinionego, adw. R.M, z dnia 8 lutego 2022 r. oraz zarzut nr 1 podniesiony w  zażaleniu obrońcy obwinionego, adw. ZZ, z dnia 9 lutego 2022 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 95j ust. 1 Prawa o adwokaturze: ?Adwokat lub aplikant adwokacki, przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne lub karne, może być tymczasowo zawieszony w czynnościach zawodowych przez sąd dyscyplinarny w szczególnie uzasadnionych okolicznościach sprawy. Postanowienie o tym zawieszeniu wydaje sąd dyscyplinarny z urzędu bądź na wniosek stron?.

Z analizy wyżej przytoczonego przepisu wynika, że do zastosowania instytucji tymczasowego zawieszenia adwokata w czynnościach zawodowych może dojść w przypadku toczącego się względem obwinionego postępowania dyscyplinarnego lub karnego. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że względem obwinionego przed Sądem Dyscyplinarnym Krakowskiej Izby Dyscyplinarnej toczą się łącznie cztery postępowania dyscyplinarne. Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2021 r. Rzecznik Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Krakowie połączył postępowania i postanowił połączone postępowania prowadzić dalej. Ponadto, względem obwinionego zostało wydane jedno prawomocne orzeczenie sądu karnego, w wyniku którego obwiniony został uznany za winnego zarzucanych mu czynów ? wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2019 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie orzekł wobec obwinionego karę grzywny, karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz środek karny zajmowania stanowiska w postaci pełnienia funkcji syndyka na okres 4 lat, wyrok ten został częściowo zmieniony prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 1 kwietnia 2021 r., w ten sposób, że wymierzoną karę pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący dwa lata. Wobec obwinionego zapadło również jedno orzeczenie nieprawomocne ? wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 7 sierpnia 2018 r., uznający obwinionego za winnego