Postanowienie WSD z dnia 20 lipca 2022 r. (3)

Sygn. akt: WSD 74/22

POSTANOWIENIE

Dnia 20 lipca 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw. dr Józef Forystek

 Członkowie:        SWSD adw. Marcin Ajs

                              SWSD adw. Marcin Kondracki (spraw.)

Protokólant: adw. Mateusz Sokolnicki

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie adw. XY z zażalenia X na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego  Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 25 listopada 2021 r. w zakresie zwrotu kosztów, sygn. SD 107/19

na podstawie art. na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95 n pkt 1 Ustawy Prawo o Adwokaturze

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackie w Warszawie z dnia 25 listopada 2021 roku, sygn. akt SD 107/19 w ten sposób, że uwzględnia w całości wniosek pokrzywdzonego i zasądza na jego rzecz, obok kwoty już zasądzonej, kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów noclegu poniesionych w związku z osobistym stawiennictwem na rozprawie w dniu 26 października 2021 r. w postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko obwinionemu adw. XY.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2021 r. Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie po rozpoznaniu wniosku X w przedmiocie zwrotu kosztów poniesionych przez świadka w związku ze stawiennictwem na rozprawie w dniu 26 października 2021 r. w postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko obwinionemu adw. XY, na podstawie art. 918a § 1 - § 4 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze oraz w zw. z § 1 ust. 2 i § 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2011 r. Nr 61, poz. 308 ze zm.) postanowił:

1.     przyznać X od Izby Adwokackiej w Warszawie kwotę 100,80 zł (słownie: sto złotych i 80/100) tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez świadka w związku z udziałem w rozprawie w dniu 26 października 2021 roku;

2.     w pozostałym zakresie wniosku nie uwzględnić.

Na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego z dnia 25 listopada 2021 r., pokrzywdzony X wniósł zażalenie zaskarżając przedmiotowe postanowienie w zakresie w jakim sąd I instancji nie uwzględnił wniosku pokrzywdzonego o zwrot koszów noclegu poniesionych przez niego w związku z udziałem w rozprawie w dniu 26 października 2021 r. Zaskarżonemu postanowieniu pokrzywdzony zarzucił, na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k., błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, wobec błędnego ustalenia przez sąd I instancji, że miejscowość M. jest miejscem zamieszkania pokrzywdzonego, podczas gdy miejscem zamieszkania pokrzywdzonego jest miejscowość J.

W związku z powyższym, pokrzywdzony wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że należy uwzględnić w całości wniosek pokrzywdzonego o zwrot kosztów noclegu i przyznać mu kwotę 120 złotych tytułem zwrotu rzeczonych kosztów.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:

Zażalenie pokrzywdzonego zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z brzmieniem art. 618a § 3 i § 4 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze świadkowi przysługuje zwrot kosztów oraz utrzymania w miejscu wykonywania czynności, a wysokość poniesionych kosztów świadek powinien należycie wykazać. 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny podzielił argumentację pokrzywdzonego i uwzględnił zarzut polegający na błędnym ustaleniu faktycznym dokonanym przez sąd I instancji, że miejscem zamieszkania pokrzywdzonego jest M., gdy w rzeczywistości miejscem zamieszkania pokrzywdzonego są J. Wyższy Sąd Dyscyplinarny podziela stanowisko skarżącego, że fakt tego, że wszelka korespondencja w przedmiocie postępowania dyscyplinarnego, w którym skarżący uczestniczył w charakterze pokrzywdzonego była kierowana, a następnie przez pokrzywdzonego odbierana pod adresem J. , jest wystarczającym do przyjęcia, że faktycznym miejscem zamieszkania pokrzywdzonego jest miejscowość J.

Do zwrotów kosztu noclegu stosuje się analogicznie te same zasady, które mają zastosowanie do zwrotu kosztów podróży, a co za tym idzie wysokość poniesionych przez świadka kosztów musi mieć charakter racjonalny i celowy.

Powyższe oznacza, że w pierwszej kolejności należy ocenić, czy świadek miał możliwość przybycia do miejsca czynności oraz następnie powrotu do swojego miejsca zamieszkania w ciągu jednego dnia. Za czynniki mające decydujące znaczenie uznaje się, między innymi, odległość między miejscem zamieszkania a miejscem czynności, czas rozpoczęcia i zakończenia czynności, dostępne środki transportu i połączenia komunikacyjne oraz godziny połączeń, konieczność podróży w nocy i po zmierzchu. Zwrot kosztów noclegu, co do zasady, przysługuje świadkowi w przypadku zakończenia czynności o późnej porze, co powoduje, że świadek nie ma możliwości powrotu do miejsca zamieszkania z uwagi na brak połączeń lub konieczne byłoby kontynuowanie znacznej części podróży w porze nocnej (tak:  S. Steinborn [w:] Komentarz aktualizowany do art. 425-673 Kodeksu postępowania karnego, red. L. K. Paprzycki, LEX/el. 2015, art. 618a).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że zwrot kosztów noclegu przysługuje pokrzywdzonemu w przedmiotowej sprawie. Decydując się na jedno z połączeń PKP, przykładowo wymienionych w postanowieniu sądu I instancji (tj. połączenie do stacji M. wyruszające ze stacji W. C. o godz. 20.44 bądź 22.36), musiałby zdecydowaną część podróży odbyć w porze nocnej, a ponadto ze stacji M. dotrzeć do miejscowości J., co nastręczyłoby dodatkowych trudności z powodu braku połączeń autobusowych i pociągowych pomiędzy tymi dwoma punktami w porze nocnej. Dodatkowo, co trafnie zauważa w zażaleniu pokrzywdzony, rozprawa została zaplanowana na godzinę 17.30, faktycznie odbyła się w godzinach 17.45-19.02), co jest stosunkowo późną porą przeprowadzenia czynności i bezpośrednio rzutuje na brak możliwości powrotu tego samego dnia, w racjonalnej porze, do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny podziela również pogląd, że przedłożenie potwierdzenia transakcji z konta bankowego stanowi dostateczne potwierdzenie poniesienia kosztów noclegu przez pokrzywdzonego. Na potwierdzeniu znajdują się dane płatnika (pokrzywdzonego), dane odbiorcy (miejsca odbycia noclegu), data, która jest zbieżna z datą przeprowadzenia czynności, na które wezwany w charakterze świadka został pokrzywdzony oraz zapłacona kwota za nocleg.

Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.

Hasła: uzasadnienie, koszty, świadek.