Postanowienie WSD z dnia 19 maja 2016r.

Jak wynika z treści art. 91 ust. 3 ustawy Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznaje: 1) jako sąd drugiej instancji sprawy rozpoznawane w pierwszej instancji przez sądy dyscyplinarne izb adwokackich; 2) jako sąd pierwszej instancji sprawy dyscyplinarne członków Naczelnej Rady Adwokackiej i okręgowych rad adwokackich; 3) inne sprawy przewidziane przepisami ustawy. Jak wynika z kolei z treści art. 329 §1 k.p.k., przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym (odpowiednio-dochodzeniu dyscyplinarnym), dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, jeśli ustawa nie stanowi inaczej.
Żaden z przepisów ustaw znajdujących bezpośrednie lub odpowiednie zastosowanie w postępowaniu dyscyplinarnym nie przewiduje właściwości Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury do rozpoznania w pierwszej instancji, a tym samym do dokonywania czynności w dochodzeniu dyscyplinarnym w sprawach dotyczących innych osób niż członkowie Naczelnej Rady Adwokackiej i okręgowych rad adwokackich. Odpowiednio stosowany w postępowaniu dyscyplinarnym art. 35 k.p.k. przewiduje badanie właściwości przez sąd z urzędu w każdym czasie, niezależnie od etapu postępowania, z jedynym zastrzeżeniem dotyczącym możliwości przekazania sprawy innemu sądowi w wypadku stwierdzenia niewłaściwości miejscowej na rozprawie głównej ? która to okoliczność w niniejszej sprawie nie zachodzi (...) Wykładnia art. 91 ust. 3 pkt. 1 ustawy Prawo o adwokaturze pozwala na nie budzące wątpliwości stwierdzenie, iż dla zachowania właściwości rzeczowej WSDA koniecznym jest, by adwokat, którego sprawa dotyczy był członkiem Naczelnej Rady Adwokackiej lub okręgowej rady adwokackiej w dacie rozpoznania sprawy (?Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznaje jako sąd pierwszej instancji sprawy dyscyplinarne członków Naczelnej Rady Adwokackiej i okręgowych rad adwokackich").