Postanowienie WSD z dnia 19 grudnia 2019 r.

w sprawie adw. A.W. z zażalenia Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2019 r., SD 14/19,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze
postanawia:
uchylić postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Pomorskiej Izby Adwokackiej w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2019 r., SD 14/19, i przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Dyscyplinarnemu Pomorskiej Izby Adwokackiej w Gdańsku.
UZASADNIENIE
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 84 ustawy ? Prawo o adwokaturze zawiera autonomiczną regulację w zakresie wymierzania kary łącznej i łączenia orzeczeń wydawanych w postępowaniu dyscyplinarnym wobec adwokatów i aplikantów adwokackich.
W świetle artykułu 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w postępowaniu dyscyplinarnym wyłączona jest możliwość odpowiedniego stosowania przepisów o karze łącznej, które znajdują się w Rozdziale IX k.k. Istnieje za to możliwość stosowania przepisów Kodeksu postępowania karnego ? Rozdziału 60, który dotyczy orzekania o karze łącznej i wydawania wyroków łącznych. Przepisy te mają jednak charakter proceduralny, a nie w tym tkwi istota niniejszej sprawy.
Artykuł 84 ust. 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze pozwala na wydanie orzeczenia łącznego, gdy obwiniony popełnił dwa lub więcej przewinień dyscyplinarnych, zanim zapadło pierwsze, choćby nieprawomocne, orzeczenie co do któregokolwiek z nich oraz gdy orzeczone kary podlegają łączeniu według zasad przewidzianych w ust. 2 wskazanego przepisu.
W odniesieniu do kary zawieszenia w czynnościach zawodowych wskazany przepis zawiera jedną zasadę ? nie podlega ona łączeniu z karą nagany, upomnienia i karą pieniężną. Zatem w myśl zasad wykładni a contrario możliwe jest jej połączenie z karą zawieszenia wymierzoną innym orzeczeniem lub orzeczeniami, jak również karą wydalenia z adwokatury, przy czym w tym przypadku, zgodnie z zasadą całkowitej absorbcji, kara zawieszenia zostanie wchłonięta przez karę wydalenia z adwokatury.
Przepis art. 84 ustawy ? Prawo o adwokaturze nie jest regulacją wyczerpującą w tym sensie, że wskazuje jedynie na podstawowe reguły wymiaru kary łącznej (np. zakazy i nakazy łączenia określonych kar, reguła całkowitej absorbcji przy karze wydalenia z adwokatury), ale nie reguluje wszystkich zagadnień, które wiążą się z łączeniem orzeczeń, np. wymiaru kary łącznej ? kary pieniężnej. Jego stosowanie wymaga właściwego stosowania zasad wykładni i logiki prawniczej, ale nie tylko ? również podstawowych zasad odpowiedzialności represyjnej, na których system odpowiedzialności dyscyplinarnej jest oparty.
Sąd izbowy stawia tezę, że nawet gdyby przyjąć, iż kara zawieszenia w czynnościach zawodowych może podlegać połączeniu z inną tego typu karą, to po pierwsze nie ma w ustawie reguł, które pozwoliłyby dokonać jej właściwego wymiaru, po drugie artykuł 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze ogranicza możliwość stosowania przepisów Kodeksu karnego w drodze analogii tylko do pierwszych trzech rozdziałów, w których dyrektywy wymiaru kary się nie mieszczą. W takich warunkach sąd izbowy dostrzega lukę prawną, która winna być uzupełniona przez ustawodawcę.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny z taką tezą się nie zgadza.
Przepis art. 84 ustawy ? Prawo o adwokaturze zawiera reguły łączenia kar dyscyplinarnych, które są wystarczające, by stwierdzić, że możliwe jest połączenie kary dyscyplinarnej zawieszenia w czynnościach zawodowych z inną tego typu karą, przy spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 3 wspomnianego przepisu.
Fakt, że regulacja ustawy ? Prawo o adwokaturze nie wyczerpuje wszystkich zagadnień, które pojawiają się w toku postępowań dyscyplinarnych, w tym tych o charakterze materialnym, nie oznacza luki w prawie. Ustawa korporacyjna nie zawiera dyrektyw wymiaru kar dyscyplinarnych, mimo tego sądy dyscyplinarne od dziesięcioleci je wymierzają.
Jedną z zasad odpowiedzialności dyscyplinarnej, jako odpowiedzialności o charakterze represyjnym jest stosowanie kar, których wymiar nie przekracza stopnia winny, znanych ustawie, w granicach przez nią określonych, adekwatnych do charakteru czynu przypisanego obwinionemu. Tymi samymi regułami winien stosować się sąd izbowy, łącząc wymierzone kary zawieszenia w czynnościach zawodowych.
Mając na uwadze powyższe sąd izbowy, stosownie do art. 573 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze, wyznaczy rozprawę celem wydania wobec obwinionej adwokat A.W. orzeczenia łącznego.
W tym stanie rzeczy orzeczono, jak na wstępie.