Postanowienie WSD z dnia 13 listopada 2016r.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że w zakresie nieuregulowanym w ustawie Prawo o adwokaturze (a z taka sytuacja mamy do czynienia w sprawie niniejszej) przepisy kodeksu postępowania karnego stosuje się nie wprost ale odpowiednio. Oznacza to w największym uproszczeniu uprawnienie sądu dyscyplinarnego do zastosowania danego przepisu k.p.k. literalnie, zastosowanie przepisu k.p.k. przy jego modyfikacji niezbędnej z uwagi na cel i charakter postępowania dyscyplinarnego, wreszcie, odmowę zastosowania przepisu k.p.k. z uwagi na brak jego przydatności w postępowaniu dyscyplinarnym lub niedopuszczalność jego zastosowania w tym postępowaniu. Z uwagi na represyjny charakter postępowania dyscyplinarnego, w pierwszej kolejności odpowiednie zastosowanie w postępowaniu dyscyplinarnym winny znaleźć przepisy k.p.k. będące emanacją zasad procesu karnego oraz przepisy o charakterze gwarancyjnym. 

W dalszej kolejności stwierdzić trzeba, że wobec odroczenia bez wyznaczenia nowego terminu w dniu 6 maja 2016r. rozprawy, w której nie rozpoczęto przewodu sądowego, rozpoznanie sprawy niejako ?wycofane zostało? do etapu poprzedzającego konieczność wydania przez Prezesa Sądu zarządzenia w wyznaczeniu nowego terminu rozprawy głównej, a zatem faktycznie do etapu poprzedzającego przygotowanie do rozprawy głównej. 

W tej sytuacji, zarządzenie Prezesa Sądu zasadnie przecież wskazujące, iż opis czynu zarzucanego we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego (z niewiadomych powodów nazwanego w sprawie niniejszej aktem oskarżenia) nie zawiera miejsca ani czasu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, czego konsekwencją jest zwrot wniosku Rzecznikowi Dyscyplinarnemu, ocenić należy jako jednoznacznie słuszne. Miejsce i czas są podstawowymi desygnatami dokładnego określenia zarzucanego obwinionemu czynu w rozumieniu odpowiednio stosowanego art. 332 §1 pkt. 2 k.p.k. Istotne jest bowiem nie to, że sąd dyscyplinarny rozpoznając sprawę merytorycznie władny jest w orzeczeniu kończącym zmienić ? uzupełnić opis czynu, ale to, że prowadzenie rozprawy dyscyplinarnej przy takim brzmieniu zarzutu narusza gwarancje procesowe obwinionego adwokata utrudniając mu a być może wręcz uniemożliwiając obronę.

Mając na uwadze powyższe, powoływanie się w zażaleniu na formalne aspekty wstępnej kontroli oskarżenia i czas, w którym doszło do wydania zaskarżonego zarządzenia ? w ocenie WSDA, w konfrontacji z koniecznością zapewnienia gwarancji procesowych rzetelnego rozpoznania sprawy ? nie może znaleźć uznania.