Postanowienie WSD z dnia 10 sierpnia 2022 r. (5)

Sygn. akt: WSD 84/22

POSTANOWIENIE

Dnia 10 sierpnia 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw. Stefan Jacyno

 Członkowie:        SWSD adw. Przemysław Piotrowski (spraw.)

                              SWSD adw. Piotr Zemła

na posiedzeniu bez udziału stron

w sprawie obw. adw. XY z zażalenia obrońcy obwinionego na postanowienie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku z dnia 13 kwietnia 2022 r., sygn. SD 12/22

na podstawie art. 437 § 1 kpk w związku z art. 95n pkt 1Prawa o adwokaturze

postanawia:

                          Zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej
w Gdańsku odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania przez obrońcę obwinionego.

Od postanowienia zażalenie wniósł obrońca obwinionego zarzucając orzeczeniu obrazę przepisów postępowania polegającą mi.in. na dokonaniu błędnej wykładni art. 126 § 1 k.p.k., skutkującej przyjęciem, że depresja nie stanowi powodu uzasadniającego przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej, na dowolnym ustaleniu, że stan zdrowia obwinionego umożliwia obwinionemu samodzielne podjęcie czynności procesowych bez zasięgnięcia opinii psychiatry oraz na niedopuszczeniu dowodu z ustnej opinii lekarza psychiatry Y.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji w sposób precyzyjny i wyczerpujący uzasadnił zaskarżone postanowienie. Natomiast zarzuty skarżącego nie mają żadnych podstaw prawnych ani faktycznych.

Przede wszystkim Sąd I instancji nie miał obowiązku zasięgania
w zakresie okoliczności sprawy opinii biegłego lekarza psychiatry, skoro
z dokumentów załączonych do wniosku o przywrócenie terminu wynikało (zaświadczenia lekarskie), że obwiniony po pierwsze korzystał z pomocy lekarskiej w roku 2018 i następnie dopiero 3 marca 2022 r., a więc już po doręczeniu obwinionemu orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego z dnia 20 stycznia 2021 r. (SD 33/20) i po upływie terminu do zaskarżenia tego orzeczenia. Wydane przez lek. psychiatrę Y zaświadczenie po tej wizycie
i dołączone do wniosku o przywrócenie terminu nie potwierdza, że obwiniony nie mógł w terminie dokonać czynności procesowej. Wyraźnie bowiem stwierdzono w tym dokumencie, że zaburzenia, na które obwiniony cierpiał, nie ograniczały świadomości pacjenta, a dotyczyły przede wszystkim unikania ludzi, obniżenia nastroju i braku koncentracji.

Nie było konieczne przeprowadzenie dowodu z zeznań Y jako świadka, ponieważ miałyby one jedynie potwierdzić treść zaświadczenia lekarskiego znajdującego się w aktach sprawy (k. 248 ? 254). Podobnie trudno czynić zarzut z pominięcia przez Sąd I instancji zeznań świadka X ? świadek ten miał albo zeznawać na okoliczności potwierdzone dokumentami (data doręczenia obwinionemu orzeczenia) lub na okoliczności dotyczące wiedzy specjalistycznej, której świadek nie posiada, a dotyczącej stanu zdrowia obwinionego).

Co do pominięcia dowodu z opinii biegłego należy mieć na względzie, że mający odpowiednie zastosowanie w postępowaniu dyscyplinarnym art. 193
§ 1 k.p.k. obliguje sąd do zasięgnięcia opinii biegłego, gdy wiadomości specjalne są niezbędne do stwierdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Podobnie nawet przy ocenie poczytalności sprawcy ? konieczność powołania biegłego zaistnieje wówczas, gdyby istniały uprawdopodobnione wątpliwości co do poczytalności sprawcy (por. postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2021 r., II KK 127/21, postanowienie SN
z dnia 18 stycznia 2021, III KK 145/20). W okolicznościach sprawy w świetle zgromadzonej dokumentacji medycznej nie zachodziły wątpliwości co do wpływu stanu zdrowia psychicznego obwinionego na możliwość zapoznania się z orzeczeniem i złożenia w terminie odwołania. Ocena zaś tej dokumentacji medycznej mieściła się w granicach wiedzy, którą posiada sąd orzekający
w sprawach dyscyplinarnych.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny podziela wywody prawne zawarte
w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Dlatego też nie było podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.  

Hasło: uzasadnienie, świadek, wnoszenie środków odwoławczych.