Postanowienie WSD z dnia 10 maja 2023 r. (2)
Sygn. akt: WSD 47/23
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2023 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Małgorzata Tyszka- Hebda (spraw.)
Członkowie: SWSD adw. Marcin Ajs
SWSD adw. Przemysław Piotrowski
Na posiedzeniu bez udziału stron
w sprawie adw. XY z wniosku Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach o wyznaczenie innego sądu dyscyplinarnego niż właściwy miejscowo
Na podstawie art. 92 ust.4 ustawy Prawo o adwokaturze
p o s t a n a w i a:
1. przekazać do rozpoznania sprawę adw. XY Sądowi Dyscyplinarnemu Izby Adwokackiej w Bielsku Białej
Zgodnie z art. 92 ust. 1 tej ustawy Prawo o adwokaturze właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Jest to ogólna zasada dotycząca właściwości miejscowej sądów dyscyplinarnych.
Jednakże zgodnie z art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze w razie, gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności albo gdy wymagają tego względy celowości, Wyższy Sąd Dyscyplinarny wyznaczy inny sąd dyscyplinarny do rozpoznania sprawy.
W orzecznictwie wskazuje się, że ?względy celowości, o których mowa w art. 92 ust. 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze, bez wątpienia obejmują swym zakresem sytuacje, w których występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać przekonanie o braku warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie procesu. Są to sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny. Przekazanie sprawy innemu sądowi dyscyplinarnemu jest zatem wskazane, gdy ze względu na dobro ?adwokackiego wymiaru sprawiedliwości? cały sąd miejscowy jest nieodpowiedni do rozpoznania konkretnej sprawy. Rzeczą sądów, w tym także sądów dyscyplinarnych, jest takie orzekanie, aby w opinii publicznej oraz środowiskowej nie powstawały wątpliwości co do tego, że wydawane orzeczenia są wolne od jakichkolwiek poza procesowych wpływów, podyktowane jakimikolwiek innymi przesłankami niż te, które wynikają z materiału dowodowego i treści ustawy? (postanowienie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 26 kwietnia 2014 roku, WSD 22/14).
Jak wynika z akt sprawy i pisma Prezesa Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach oraz z wiadomości znanych WSDA z urzędu, a dotyczących wcześniejszych wniosków adw. XY o wyłączenie sędziów macierzystego Sądu Dyscyplinarnego w celu uniknięcia zarzutów o brak bezstronności sędziów orzekających w tym Sądzie należało rozważyć wniosek Prezesa SDIA w Katowicach, który doprowadził do wniosku, że względy celowości przemawiają za koniecznością przekazania sprawy do rozpoznania innemu Sądowi Dyscyplinarnemu niż macierzysty, dla właściwego kształtowania orzecznictwa dyscyplinarnego oraz wyeliminowania ewentualnego zarzutu braku bezstronności przy orzekaniu.
Wobec powyższego postanowiono jak w petitum postanowienia.