Postanowienie SN z dnia 10 października 2014r.

Nie budzi wątpliwości fakt, że karna ustawa procesowa - mająca stosownie do treści art. 128 u.s.p, odpowiednie in concreto zastosowanie - nie przewiduje wyłączenia sędziego in abstracto, ale wiąże wyłączenie sędziego ?z (jego) udziałem? w sprawie (art. 40 § 1 k.p.k.). Sama analiza językowa przepisów art. 40 i art. 41 § 1 k.p.k. dowodzi bowiem - i to w sposób nie budzący kontrowersji interpretacyjnych - że dotyczą one wyłączenia sędziego wyznaczonego do udziału w sprawie. Stąd też słusznie zauważył Sąd Najwyższy, że w sytuacji gdy do udziału w sprawie wyznaczony został konkretny sędzia, to wniosek o wyłączenie sędziego (sędziów) niewyznaczonego (niewyznaczonych) do udziału w tej sprawie, a nawet wszystkich pozostałych sędziów sądu właściwego, aktualizuje się i podlega rozpoznaniu w sposób przewidziany w art. 42 § 4 k.p.k. tylko wtedy, gdy wyznaczony sędzia został następnie wyłączony, a w jego miejsce wyznaczono sędziego objętego tym wnioskiem (postanowienie Sądu Najwyższego z 23 listopada 2004 r., V KK 195/04, OSNKW 2005, z. 1, poz. 5, a nadto: postanowienia: Sądu Najwyższego z: 23 czerwca 2008 r., WD 1/08, Prok. I Pr. - wkł. 2008, z. 12, poz. 16 i Sądów Apelacyjnych w: Lublinie z 20 marca 2002 r., II AKo 69/02, OSA 2003, z. 1, poz. 4 i Warszawie z 22 sierpnia 2006 r., II AKo 155/06, KZS 2006, z. ll, s. 70).