Orzeczenie WSD z dnia 8 września 2018 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. W.W. z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie z dnia 25 stycznia 2018 r., SD 24/17,
na podstawie art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 2 k.p.k.
orzeka:
uchyla zaskarżone orzeczenie i umarza postępowanie.
UZASADNIENIE
Rzecznik Dyscyplinarny Szczecińskiej Izby Adwokackiej wnioskiem z dnia 23 listopada 2016 r. oskarżył adwokata W.W. o to, że w dniu 25 lipca 2013 r. wniósł do Sądu Rejonowego w Kielcach pozew o zapłatę w imieniu G.B., a następnie w dniu 5 sierpnia 2013 r. obwiniony przesłał G.B. potwierdzenie złożenia pozwu w postaci jego skanu, opatrzonego pieczęcią kancelarii wraz z adnotacją: ?wysłano 3 czerwca 2013 r.?, czym wprowadził w błąd skarżącego co do faktycznej daty złożenia pozwu, a nadto działał, będąc nieumocowanym do podejmowania czynności imieniem skarżącego, który w dniu 11 lipca 2013 r. wypowiedział obwinionemu pełnomocnictwo do reprezentowania go we [wskazanej] sprawie, zaś przesyłka polecona zawierająca oświadczenie o cofnięciu pełnomocnictwa została przez obwinionego odebrana w dniu 15 lipca 2013 r., czym dopuścił się popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 6, § 8, § 14, § 49 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Sąd Dyscyplinarny Szczecińskiej Izby Adwokackiej orzeczeniem z dnia 25 stycznia 2018 r. uznał adw. W.W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Obwinionemu wymierzona została kara nagany i orzeczono zakaz patronatu na okres 2 lat. Ponadto obciążono obwinionego kosztami postępowania dyscyplinarnego w łącznej kwocie 2.000 zł.
Od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego odwołanie wniósł adw. W.W., zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wydane orzeczenie ? art. 6 k.p.k. w zw. z art. 93b ust. 2 w zw. z art. 95n pkt 1, art. 86a ust. 2 i art. 89 ust. 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze. W konsekwencji podniesionego zarzutu obwiniony wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny uchylił zaskarżone orzeczenie i umorzył postępowanie.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie konieczne stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia. Czyn zarzucany obwinionemu został popełniony w dniu 5 sierpnia 2013 r. Zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat. W związku z tym karalność czynu zarzucanego adw. W.W. przedawniła się w dniu 5 sierpnia 2018 r. Dlatego też, stosownie do dyspozycji art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze, postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone.
Na marginesie powyższych rozważań należy zauważyć, że skarga G.B. została złożona w dniu 13 listopada 2013 r. Natomiast Rzecznik Dyscyplinarny wystąpił z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego dopiero w dniu 23 listopada 2016 r. Budzi zdziwienie, że postępowanie przygotowawcze prowadzone było przeszło trzy lata. Obwiniony utrudniał postępowanie i nie stawiał się na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego. Jednak nie może to stanowić usprawiedliwienia dla prowadzenia postępowania w tak przewlekły sposób.
Wobec powyższego Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzekł, jak w sentencji.