Orzeczenie WSD z dnia 8 czerwca 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. P.P. z odwołania Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku z dnia 4 października 2018 r., SD 33/17,
na podstawie art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k.
orzeka:
zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, iż w pkt. 1 w miejsce orzeczonej kary pieniężnej na zasadzie art. 81 ust. 1 pkt 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze wymierza obwinionemu adwokatowi P.P. karę zawieszenia w czynnościach zawodowych na okres sześciu miesięcy, a nadto na podstawie art. 81 pkt 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze orzeka zakaz wykonywania przez obwinionego patronatu na okres lat dwóch,
na podstawie pkt. 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, obciąża obwinionego kosztami postępowania przed sądem II instancji w wysokości 1.000 zł,
w pozostałym zakresie zaskarżone orzeczenie utrzymuje w mocy.
UZASADNIENIE
Rzecznik Dyscyplinarny Pomorskiej Izby Adwokackiej wszczął postępowanie, RD 33/17, po zawiadomieniu, że adw. P.P. w dniu 29 października 2016 r. prowadził samochód w ruchu lądowym, będąc pod wpływem alkoholu wielkości 1,54 promila. Toczące się niezależnie postępowanie, wszczęte z urzędu przez Prokuraturę Rejonową, po analizie zgromadzonego materiału, skutkowało postawieniem adw. P.P. zarzutu opartego o art. 178a § 1 k.k. W toku dochodzenia dyscyplinarnego czyn obwinionego adwokata zakwalifikowano jako wyczerpujący znamiona art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze i § 4 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Postępowanie przygotowawcze zakończyło się wniesieniem aktu oskarżenia przeciwko adw. P.P. o to, że w dniu 29 października 2016 r. w Gdańsku, znajdując się w stanie nietrzeźwości ? 1,54 promila ? prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny Opel Astra.
Rzecznik czyn [ten] zakwalifikował jako naruszający art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Sprawę rozpoznawał Sąd Dyscyplinarny Pomorskiej Izby Adwokackiej pod sygnaturą SD 33/17.
Ustalając stan faktyczny, Sąd Dyscyplinarny przyjął, że w dniu 29 października 2016 r. adw. P.P., przebywając w Spocie, w obrębie Hotelu ?S? i restauracji, pokłócił się ze swoją partnerką, w wyniku czego partnerka odjechała taksówką i nie odbierała telefonów od obwinionego. Zaniepokojony tym faktem, mając jednak pełną świadomość tego, że spożywał znaczną ilość alkoholu, wsiadł do swego samochodu Opel i odjechał z zamiarem udania się do miejsca zamieszkania partnerki. W czasie jazdy obwiniony naruszał wielokrotnie przepisy ustawy ? Prawo o ruchu drogowym, przejeżdżając skrzyżowania m.in. na czerwonych światłach, a w szczególności to, że prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości, stanowiąc zagrożenie dla innych uczestników ruch drogowego.
Obwiniony słuchany w sprawie nie zaprzeczył okolicznościom zdarzenia, a co do prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości wyjaśnił, że był przekonany, że czas, jaki upłynął od spożywania alkoholu, spowodował, że może on prowadzić samochód. Analiza dowodów i zawinienia skutkowała wydaniem w dniu 4 października 2018 r. przez Sąd Dyscyplinarny orzeczenia, mocą którego, przy uwzględnieniu kwalifikacji prawnej czynu, a to art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze i § 4 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu, wymierzono obwinionemu adw. P.P. karę pieniężną w kwocie 12.000 zł oraz obciążono go kosztami postępowania dyscyplinarnego.
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się Rzecznik Dyscyplinarny Pomorskiej Izby Adwokackiej, a składając odwołanie, zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej obwinionemu kary ? niewspółmiernej do rodzaju przewinienia, jego skutków, motywacji obwinionego oraz pozostającą w sprzeczności z zasadami wymiaru kary. Zgłaszając powyższy zarzut, domagał się zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie adw. P.P. kary zawieszenia w wykonywaniu obowiązków zawodowych.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznał sprawę WSD 29/19 w dniu 8 czerwca 2019 r.
Ustalenia stanu faktycznego przedstawione przez Rzecznika Dyscyplinarnego Izby w zasadzie nie były w toku przewodu przed Sądem Dyscyplinarnym kwestionowane. Dane, jakie niosły wyniki badań urządzeń pomiarowych na okoliczność stężenia alkoholu, nie mogą budzić zastrzeżeń. Analiza zeznań świadków K.L. i J.W., a także L.N. potwierdza niedozwolone zachowanie adw. P.P. prowadzącego pojazd w stanie nietrzeźwości. Na uwagę zasługuje dalsza okoliczność ich zeznań, a mianowicie rodzaj i zakres naruszanych przepisów ustawy ? Prawo o ruchu drogowym obwinionego. Przejeżdżał on skrzyżowania na czerwonym świetle, wykonywał niebezpieczne manewry, stwarzając zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego.
Wprawdzie odrębnej oceny tego zachowania na jezdni dokona Sąd Rejonowy, jednak biorąc pod uwagę fakt, że przewinień tych dopuszczała się osoba posiadająca wyższą niż przeciętna świadomość prawną i skutków naruszeń zasad obowiązującego prawa, wymaga napiętnowania.
Sąd Dyscyplinarny prawidłowo odwołuje się w przypadku zasad samej odpowiedzialności do art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze, a odnośnie rodzaju i wagi naruszeń ? do zasad etyki adwokackiej. Jednak wnioski, jakie wysnuwa z tych ocen, nie są do końca prawidłowe. Sąd Dyscyplinarny uznał bowiem, że kara pieniężna w wysokości 12.000 zło będzie dostateczną przestrogą dla obwinionego, ale i dla innych adwokatów. Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie podziela jednak tego stanowiska.
Biorąc pod uwagę utrwaloną praktykę piętnowania czynów opisanych zarówno w art. 178 pkt 1a k.k. oraz ich odzwierciedlenia w zapisach Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu i konieczności ich przestrzegania, uzasadnionym wnioskiem jest przyjęcie, że powinna być orzeczona kara surowsza.
Rację ma Rzecznik Dyscyplinarny, który zwraca uwagę na skutki popełnienia takiego czynu, zwłaszcza jeżeli uwzględni się zakres sprowadzenia niebezpieczeństwa, jakie łączyło się z opisanym w zarzucie i sentencji orzeczenia zachowaniem obwinionego.
Z tych względów Wyższy Sąd Dyscyplinarny zmienił zaskarżone rozstrzygnięcie Sądu Dyscyplinarnego zawarte w pkt. 1 dotyczące kary, w ten sposób, iż w miejsce kary pieniężnej wymierzył adw. P.P. karę zawieszenia w czynnościach zawodowych na okres 6 miesięcy.
Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego uzasadniają przywołane przepisy.