Orzeczenie WSD z dnia 6 października 2018 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. B.W.
z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku z dnia 28 lutego 2018 r., SD 47/17,
na podstawie art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k.
orzeka:
utrzymuje w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Gdańsku z dnia 28 lutego 2018 r., SD 47/17,
na podstawie art. 624 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym.
UZASADNIENIE
Orzeczeniem z dnia 28 lutego 2018 r. adw. B.W. obwiniony o to, że w okresie od grudnia 2013 r. do dnia 23 sierpnia 2017 r., jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zaniechał uiszczania składek należnych na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, co doprowadziło do powstania zadłużenia, wszczęcia i prowadzenia egzekucji należności: 30.775,82 zł ? tytułem należności na ubezpieczenie społeczne, 12.407,81 zł ? na ubezpieczenie zdrowotne, 2.567,83 zł ? na Fundusz Pracy oraz na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, tj. o przewinienie dyscyplinarne z § 4 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu w zw. z art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 47 ust. 1 oraz art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, został uznany winnym zarzucanego mu czynu i na zasadzie art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze Sąd Dyscyplinarny wymierzył mu karę nagany oraz ustalił koszty postępowania dyscyplinarnego w kwocie 2.000 zł, stanowiącej zryczałtowane koszty postępowania dyscyplinarnego, obciążając nimi obwinionego w całości.
Od orzeczenia tego odwołanie złożył w ustawowym terminie obwiniony, wnosząc o jego zmianę i zwolnienie go od obowiązku ponoszenia zryczałtowanych kosztów postępowania, wskazując, iż zgodnie z uchwalą Naczelnej Rady Adwokackiej w uzasadnionych przypadkach sąd może, kierując się względami słuszności, zwolnić obciążonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w całości lub części. Obwiniony zwracał uwagę na fakt, iż nie był dotychczas karany, a zwolnienie go z tego obowiązku pozwoli mu na szybsze wywiązanie się z zobowiązań będących podstawą postępowania.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie budzi żadnych wątpliwości co do faktu zalegania przez obwinionego z płatnością składek w ZUS, czego obwiniony nie kwestionował, bowiem zaskarżył tylko orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego w zakresie kosztów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym prowadzonym w niniejszej sprawie.
Odwołanie obwinionego nie mogło być uwzględnione, choć obwiniony ma rację, wskazując na fakt, że w uzasadnionych wypadkach sąd dyscyplinarny kierując się zasadami słuszności może zwolnić obwinionego, który został skazany, od ponoszenia zryczałtowanych kosztów postępowania w części lub w całości.
Obwiniony nie dał możliwości Sądowi Dyscyplinarnemu skorzystania z takich uprawnień, bowiem w żaden sposób nie udowodnił przed Sądem swojej sytuacji materialnej niepozwalającej bez uszczerbku dla siebie bądź rodziny pokrywać kosztów ? tym bardziej, jeśli się zważy na zachowanie obwinionego, który jako profesjonalista nie złożył w swojej własnej sprawie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosku o możliwość spłaty zaległości w ratach bądź też udzielenie ulgi w spłacie bądź umorzenie należności, co w każdym ze swoich pism podkreślał odpowiadając na pisma Sądu Dyscyplinarnego Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Taka sytuacja nie pozwala bez podjęcia stosownych kroków przez samego zainteresowanego, tj. w szczególności bez wykazania swojej trudnej sytuacji materialnej, uwzględnić wniosku obwinionego, który w sposób niezrozumiały nie podejmuje żadnych działań, aby zmienić swoją sytuację, a w szczególności, aby zapobiec pogłębianiu się jej, o czym świadczy też pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 3 października 2018 r., potwierdzające, że od czasu orzekania przez Sąd Dyscyplinarny obwiniony nadal nie podjął żadnych działań w ZUS.
Bezczynność obwinionego nie pozwalała Sądowi Dyscyplinarnemu zwolnić obwinionego od kosztów, tym bardziej, że obwiniony o to nie wnosił.
Wobec treści odwołania obwinionego Wyższy Sąd Dyscyplinarny utrzymał w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego w zakresie kosztów ? zwalniając jednak obwinionego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze od konieczności ponoszenia kosztów za postępowanie przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym, licząc na to, że obwiniony zgodnie ze swoim zobowiązaniem, złożonym przed sądem I instancji, gdzie wyraził wolę zapłaty należności do ZUS do końca 2018 r., ze zobowiązania tego się wywiąże.
Z tych powodów Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzekł, jak w sentencji.