Orzeczenie WSD z dnia 6 października 2018 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. G.C. z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 13 września 2017 r., SD 37/17,
na podstawie art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 i 2 k.p.k.
orzeka:
zmienia zaskarżone orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 13 września 2017 r., SD 37/17 w pkt. 1 w ten sposób, że karę zawieszenia w czynnościach zawodowych na okres 1 roku zastępuje karą nagany,
uchyla pkt 2 orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 13 września 2017 r., SD 37/17,
w pozostałej części utrzymuje w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 13 września 2017 r., SD 37/17,
na podstawie art. 624 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym.
UZASADNIENIE
Adwokat G.C. obwiniony o to, że w okresie od dnia 1 sierpnia 2016 r. do chwili obecnej pozostaje w zwłoce w spłacaniu rozłożonej na raty uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu z dnia 30 lipca 2015 r. należności wynikającej z orzeczonej wobec niego w sprawie SD 18/15 [przez] Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Poznaniu kary pieniężnej oraz kosztów postępowania w łącznej wysokości 5.390 zł, powodując aktualnie zaległość w kwocie 3.400 zł, tj. czyn z art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 61 i § 63 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu, orzeczeniem z dnia 13 września 2017 r. został uznany winnym opisanego wyżej czynu i za to na podstawie art. 80 w zw. z art. 81 ust. 1 pkt 4 ustawy ? Prawo o adwokaturze wymierzono mu karę zawieszenia w czynnościach zawodowych na okres jednego roku. Ponadto na podstawie art. 81 ust. 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze orzeczono wobec obwinionego zakaz wykonywania patronatu na okres 3 lat, a także na podstawie art. 95l ust. 1, 2 i 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz na podstawie pkt 1 lit. a i b uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego Sąd obciążył obwinionego kosztami postępowania w kwocie 2.000 zł.
Od orzeczenia tego obwiniony odwołał się w ustawowym terminie, wnosząc o jego uchylenie w całości oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sądem Dyscyplinarnym, ewentualnie o zmianę orzeczonej kary na karę nagany oraz obciążenie kosztami postępowania. Obwiniony podnosił, iż orzeczona kara jest rażąco surowa i nieadekwatna do stopnia zawinienia. W odwołaniu zwracał uwagę na trudności finansowe w latach 2015-2017, które spowodowały niemożność spłaty należności zgodnie z pierwotnie złożonym wnioskiem. Obwiniony twierdził, iż zarzuty dotyczące notorycznego niespłacania zaległości są nieadekwatne do okoliczności sprawy, gdyż mimo istnienia zaległości w spłacie rat grzywny nie został wezwany do ich uregulowania bez zbędnej zwłoki, a jedynie skierowano przeciwko niemu sprawę do Sądu Dyscyplinarnego.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Kwestia winy obwinionego nie budzi wątpliwości w świetle ustaleń sądu I instancji, jak też i w świetle odwołania obwinionego, który przyznawał fakt zalegania w spłacaniu rozłożonej uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu z dnia 30 lipca 2015 r. na raty należności wynikającej z orzeczonej wobec obwinionego kary pieniężnej oraz kosztów postępowania w postępowaniu dyscyplinarnym w sprawie SD 18/15, a także w świetle wskazywanego przez Rzecznika i Sąd Dyscyplinarny orzeczenia Wyższej Komisji Dyscyplinarnej z dnia 22 lutego 1979 r., KD 2/76, wyraźnie wskazującego, że ?uporczywe zaleganie z płaceniem należności pieniężnych na rzecz rady adwokackiej świadczy o bagatelizowaniu i zaniedbywaniu obowiązków wynikających z przynależności do korporacji adwokackiej?.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zwrócił się do Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu przed rozpoznaniem odwołania obwinionego z prośbą o informację, czy obwiniony po dacie orzeczenia sądu I instancji w niniejszej sprawie regulował należności, o jakich mowa w zarzucie w niniejszej sprawie. W odpowiedzi na zapytanie Wyższy Sąd Dyscyplinarny otrzymał informacje o uregulowaniu w całości zadłużenia będącego przedmiotem zarzutu w niniejszej sprawie.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny, rozpoznając odwołanie obwinionego wobec uzyskanych informacji, uwzględnił je i przychylił się do wniosku zawartego w tymże odwołaniu, łagodząc wymierzoną karę zawieszenia w wykonywaniu czynności zawodowych na okres jednego roku zastępując ją karą nagany. Kara nagany wydaje się być adekwatną zważywszy na fakt, że obwiniony był już wcześniej karany, przyznał fakt będący przedmiotem zarzutu, ale także uregulował należności wobec Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu po orzeczeniu sądu I instancji. Dlatego wymierzona kara jest wystarczająca, aby spełnić funkcję wychowawczą i prewencyjną, a jednocześnie jest adekwatna do stopnia zawinienia.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze zwolnił obwinionego od konieczności ponoszenia kosztów postępowania dyscyplinarnego za postępowanie przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym, powołując się na względy celowości, uznając trudną sytuację materialną obwinionego, na jaką wskazywał w swoim odwołaniu.