Orzeczenie WSD z dnia 6 lipca 2013 r.

Celowa jest refleksja o istocie postępowania dyscyplinarnego i odpowiedzialności zawodowej adwokata ? subsumpcja ustalonego stanu faktycznego do normy prawa materialnego zawartej w zasadach etyki dokonuje się przez porównanie działania adwokata do ustanowionego w etyce normatywnego wzorca zachowań (normy etyczne zbioru Zasad Etyki i Godności Zawodu ustanawiają powinność adwokata, często właśnie posługując się sformułowaniem takim jak ?adwokat powinien?, ?adwokat obowiązany jest?). Ustala się zatem zawsze, działania danego adwokata w konkretnej sprawie i przyrównuje je do obowiązków i pożądanej postawy i działań adwokata w świetle zasad etyki. Co więcej, poziom wzorca zachowania adwokata, ustawiony jest bardzo wysoko ? wiąże się z profesjonalnym charakterem działalności oraz tym, że adwokata z klientem wiąże umowa cywilnoprawna ? a do niej także przepisy ogólnie obowiązującego prawa ? art. 355 § 2 Kodeksu cywilnego, nakazują stosować podwyższony wzorzec staranności ? związany z zawodowym wykonywaniem czynności w ramach umowy cywilnoprawnej.