Orzeczenie WSD z dnia 6 kwietnia 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. A.M. z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach z dnia 12 czerwca 2018 r., SD 14/18,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze
orzeka:
zaskarżone orzeczenie utrzymuje w mocy,
na podstawie pkt. 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego w zw. z art. 58 pkt 5b i art. 95l ust. 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze nakazuje pobrać od obwinionego 1.000 zł tytułem postępowania przed sądem II instancji.
UZASADNIENIE
Prowadzący indywidualną kancelarię w R. adw. A.M. został obwiniony o to, że skorzystał w bliżej nieustalonym dniu w internecie z odpłatnej reklamy Google AdWords zamieszczonej pod adresem internetowym [?] w postaci informacji: ?Adwokat A.M. ? Prowadzenie spraw sądowych ? [...]?, zamieszczonej bliżej nieustalonego dnia, widniejącej w dniu 4 listopada 2017 r. w internecie, odsyłającej do strony www. mieszczącej się pod adresem internetowym [?], tj. o przewinienie dyscyplinarne określone w art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Katowicach orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2018 r. uznał obwinionego za winnego tego, że dnia 4 listopada 2017 r. korzystał w internecie z odpłatnej reklamy Google AdWords zamieszczonej pod adresem internetowym [?] w postaci informacji: ?Adwokat A.M. ? Prowadzenie spraw sądowych ? [...]?, zamieszczonej bliżej nieustalonego dnia, widniejącej w dniu 4 listopada 2017 r. w internecie, odsyłającej do strony www. mieszczącej się pod adresem internetowym [...], czym naruszył zakaz korzystania z reklamy określony w art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Za powyższe naruszenie na podstawie art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze sąd I instancji wymierzył obwinionemu karę upomnienia. Ponadto na podstawie art. 95l ust. 2 wskazanej powyżej ustawy zasądził od obwinionego na rzecz Izby Adwokackiej w Katowicach koszty postępowania w wysokości 2.000 zł.
W uzasadnieniu Sąd Dyscyplinarny przedstawił przebieg postępowania dyscyplinarnego.
Zainicjowanie postępowania było skutkiem napotkania w internecie w dniu 4 listopada 2017 r. przez Rzecznika Dyscyplinarnego odpłatnej reklamy w ramach usługi Google AdWords, zamieszczonej pod wskazanym powyżej adresem. Reklama ta wskazywała na następujące informacje ? ?Adwokat A.M. ? Prowadzenie spraw sądowych ? [...] Rozwód. alimenty, odszkodowania, nakaz zapłaty, sprawy spadkowe i inne Skontaktuj się z nami. Sprawdź naszą ofertę. Usługi: sprawy rozwodowe, separacja, alimenty, odszkodowania, sprawy spadkowe, sprawy karne. Zakres usług. Kontakt? oraz odsyłała do strony internetowej zamieszczonej pod adresem [...]. Na wskazanej powyżej stronie internetowej, w zakładce pomoc prawna, znajdowały się informacje wskazujące na kategorie spraw z zakresu których kancelaria udziela pomocy prawnej, tj. 1) rozwód, 2) separacja, 3) alimenty, 4) odszkodowania, 5) sprawy spadkowe, 6) sprawy karne.
Jeszcze na etapie postępowania sprawdzającego obwiniony zajął pisemne stanowisko w sprawie, z którego wynikało, że nie korzysta z usług AdWords, a także że w jego ocenie działanie polegające na skorzystaniu ze wskazanych powyżej usług nie stanowi naruszenia Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Dla potwierdzenia powyższego obwiniony wskazał na orzeczenie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 22 października 2016 r., WSD 120/15, oraz na stanowisko zawarte w opinii prawnej z dnia 13 marca 2017 r. Zespołu ds. Przeciwdziałania Niedozwolonym Praktykom Świadczenia Usług Prawniczych przy Dziekanie Okręgowej Rady Adwokackiej we Wrocławiu.
W trakcie przesłuchania, które odbyło się w dniu 6 lutego 2018 r., obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu polegającego na korzystaniu z usługi Google AdWords oraz wyjaśnił, że w jego ocenie nie każde skorzystanie z usługi może być traktowane jako naruszenie zasad etyki i godności zawodu. Zwrócił ponadto uwagę na brak legalnej definicji reklamy w odpowiednich przepisach. Obwiniony adw. A.M. przyznał ponadto, że strona internetowa zamieszczona pod adresem [...] należy do niego, niemniej jednak nie weryfikował on, czy była lub jest dla niej uruchomiona usługa Google AdWords.
W oparciu o tak ustalony stan faktyczny sąd I instancji stwierdził, że obwiniony samodzielnie i świadomie dokonał wdrożenia usługi Google AdWords w stosunku do strony internetowej swojej kancelarii. O powyższym, w ocenie Sądu Dyscyplinarnego, miał świadczyć przede wszystkim fakt, że skorzystanie z usługi wymaga utworzenia, poprzez rejestrację, indywidualnego konta firmowego w systemie Google wraz z podaniem szczegółowych danych oraz opłacenia tej usługi. Zasady doświadczenia życiowego wskazują natomiast, że usługa AdWords jest wykorzystywana zawsze przez zlecającego i na jego rzecz oraz jego rachunek. Jednocześnie Sąd wskazał, że adw. A.M. szeroko argumentował, iż w jego ocenie użycie reklamy Google AdWords nie stanowi przewinienia dyscyplinarnego, oraz że nie zawsze wiąże się z odpłatnością, co w ocenie Sądu miałoby świadczyć o szczegółowej wiedzy obwinionego co do sposobu oraz trybu korzystania ze wskazanego powyżej serwisu. Również fakt zbieżności informacji zawartych w treści ogłoszenia oraz tych zamieszczonych na stronie internetowej obwinionego w zakładce ?pomoc prawna?, miał w ocenie Sądu Dyscyplinarnego świadczyć o świadomym i celowym działaniu, mającym na celu dokonanie pozycjonowania strony.
Dokonując natomiast oceny, czy korzystanie przez obwinionego z usługi Google AdWords narusza zakaz określony w § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu, Sąd Dyscyplinarny zauważył, że treści zawarte w ogłoszeniu, na które natrafił w dniu 4 listopada 2017 r. miały podwójny charakter. Z jednej strony w zakresie, w jakim dotyczyły: osoby adwokata, lokalizacji jego kancelarii czy też zakresu oferowanych usług, były to treści o charakterze informacyjnym. Z drugiej strony, znalazły się tam również takie treści, które nie miały na celu przekazać informacji dotyczących działalności adwokata, a jedynie zachęcić do zweryfikowania skonkretyzowanej oferty.
Zamieszczenie tego rodzaju treści o charakterze ?zachęcającym?, przy jednoczesnym wdrożeniu odpłatnej usługi polegającej na przemieszczeniu witryny kancelarii na początek listy wyszukiwania oraz poszerzeniu kręgu odbiorców widzących odnośnik do strony internetowej, dla której wykupiono usługę, w ocenie Sądu Dyscyplinarnego wypełniało zarówno słownikową (?1. działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; 2. Plakat napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi?), jak i legalną definicję reklamy zawartą w dyrektywie 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (?przedstawienie w jakiejkolwiek formie w ramach działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub wykonywania wolnych zawodów w celu wspierania zbytu towarów lub usług, w tym nieruchomości praw i zobowiązań?) oraz w ustawie o radiofonii i telewizji (?Reklamą jest każdy przekaz, niepochodzący od nadawcy, zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów lub usług, popierania określonych spraw lub idei albo osiągnięć innego efektu pożądanego przez reklamodawcę, nadawany za opłatą lub inną formą wynagrodzenia?). Pozostawało ono więc sprzeczne z § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Za uznaniem korzystania przez obwinionego z usługi AdWords za sprzeczne z zasadami etyki i godności zawodu miało w ocenie Sądu przemawiać również stanowisko Komisji Etyki Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 26 marca 2013 r., powołane we wskazanym przez obwinionego orzeczeniu Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 22 października 2016 r., WSD 120/15. Komisja stwierdziła bowiem, że o ile korzystanie z usług AdWords jest dozwolone z punktu widzenia zasad etycznych zawodu, to jednak może ono doprowadzić do sytuacji stojących w opozycji z tymi zasadami. Jak wynika z tego stanowiska, ?adwokat w swej działalności informacyjnej nie może narzucać się osobom, które bezpośrednio z nim kontaktu nie poszukują?. Ponadto ?korzystanie z usług Google AdWords może doprowadzić do eksponowania informacji o kancelarii przy okazji opisu poważnych, rodzących zainteresowanie mediów przestępstw, bądź też drastycznych spraw rodzinnych?. Z takim ?narzucaniem się? w ocenie Sądu Dyscyplinarnego mamy do czynienia w przypadku, gdy informacja o praktyce prowadzonej przez adwokata pojawia się na eksponowanym miejscu w wynikach wyszukiwania, nie na skutek zgodności tej informacji z zakresem wyszukiwania zdefiniowanym i wprowadzonym przez szukającego, a w wyniku wykupienia przez adwokata usługi Google AdWords.
Jednocześnie, jak wynika z uzasadnienia orzeczenia, Sąd Dyscyplinarny nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że objęte wnioskiem o ukaranie naruszenie miało miejsce w dacie poprzedzającej dzień 4 listopada 2017 r., jak i w dacie następującej po tym dniu. Sąd nie znalazł także podstaw, ażeby stwierdzić, że naruszenie to miało miejsce w bliżej nieokreślonym czasie.
W wyniku powyższych ustaleń Sąd Dyscyplinarny wymierzył obwinionemu adw. A.M. karę upomnienia, uznając, że kara ta wyczerpuje jej cele i jest adekwatna do wagi przewinienia.
Od wskazanego powyżej orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach obwiniony A.M. wniósł odwołanie, zaskarżając to orzeczenie w całości, oraz zarzucając mu:
błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że obwiniony w dniu 4 listopada 2017 r. korzystał w internecie z odpłatnej reklamy Google AdWords,
obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie.
Obwiniony wniósł o zmianę zakażonego orzeczenia poprzez uniewinnienie od popełnienia przypisanego mu czynu i obciążenie Izby Adwokackiej w Katowicach kosztami postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
W uzasadnieniu odwołania obwiniony wskazał w pierwszej kolejności, że nie zostało wykazane w postępowaniu, jakoby dokonał on samodzielnie wdrożenia usługi Google AdWords. W jego ocenie usługa ta może być natomiast wykonana na rzecz dowolnego podmiotu przez każdego użytkownika sieci. Tym samym nie zgodził się on ze stanowiskiem Sądu Dyscyplinarnego, z którego wynikało, iż informacja o danym podmiocie w ramach usługi Google AdWords zawsze jest zamieszczana przez ten podmiot i na jego rachunek. Ponadto, jak wskazał obwiniony, nie zostało w jego ocenie wykazane, że w dniu 4 listopada 2017 r. korzystał on odpłatnie z reklamy AdWords, albowiem nie dowiedziono poniesienia przez niego kosztów z tego tytułu. Jednocześnie obwiniony podniósł, że nie udowodniono w ramach postępowania, jakoby uzyskał on jakikolwiek pożytek z tytułu korzystana ze wskazanej powyżej usługi. Tymczasem tylko w przypadku, gdyby taka korzyść została faktycznie uzyskana, można byłoby w ogóle mówić o skorzystaniu z usługi AdWords.
Ponadto zostało podniesione przez obwinionego, że Sąd Dyscyplinarny błędnie przyjął, iż korzystanie z usługi AdWords stanowi naruszenie zakazu reklamy wynikającego z § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Na poparcie swojego stanowiska przywołał on fragment orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 22 października 2016 r., WSD 120/15, z którego wynika, że:
?przyjęcie odpowiedzialności dyscyplinarnej następuje nie za każde korzystanie z reklamy, ale za takie z niej korzystanie, które będzie sprzeczne z obowiązującym w tym zakresie prawem publicznym (w tym także wspólnotowym), sprzeczne z ciążącymi na adwokacie obowiązkami zawodowymi oraz z zasadami etyki i godnością zawodu, w szczególności zaś naruszające zasady niezależności, godności i uczciwości zawodowej, naruszające tajemnicę zawodową i inne zasady dotyczące wykonywania zawodu adwokata jako zawodu o szczególnym charakterze. Sądy dyscyplinarne izb adwokackich oraz Wyższy Sąd Dyscyplinarny ? jako organy powołane ustawą do orzekania w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej adwokatów i aplikantów adwokackich zdefiniowanej w art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz z mocy art. 17 ust. 1 Konstytucji RP sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem zawodu adwokata w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony ? zobowiązane są do uwzględnienia treści art. 24 ust. 1 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym w procesie dekodowania normy sankcjonowanej na potrzeby rozstrzygnięcia o odpowiedzialności indywidualnej adwokata za zachowanie polegające na korzystaniu z reklamy. Tym samym oznacza to, że norma sankcjonowana w tym wypadku nie może zawierać, jak ma to miejsce w wypadku § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu zakazu całkowitego (bezwzględnego), albowiem pozostawałoby to w nieusuwalnej sprzeczności ze znajdującym w tym wypadku bezpośrednie zastosowanie prawem wspólnotowym. Przyjąć należy zatem, że dekodowana norma sankcjonowana uwzględniać musi ? co najmniej do czasu zmiany przez Naczelną Radę Adwokacką treści zasady zawartej w § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu ? także normę art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz art. 24 ust. 2 dyrektywy. Oznaczać to będzie przyjęcie odpowiedzialności dyscyplinarnej nie za każde korzystanie z reklamy, ale za takie z niej korzystanie, które będzie sprzeczne z obowiązującym w tym zakresie prawem publicznym (w tym także wspólnotowym), sprzeczne z ciążącymi na adwokacie obowiązkami zawodowymi oraz z zasadami etyki i godnością zawodu, w szczególności zaś naruszające zasady niezależności, godności i uczciwości zawodowej, naruszające tajemnicę zawodową i inne zasady dotyczące wykonywania zawodu adwokata jako zawodu o szczególnym charakterze. Rzeczą organów orzekających w kwestii odpowiedzialności dyscyplinarnej będzie przy tym baczenie, by norma sankcjonowana dekodowana na potrzeby konkretnego rozstrzygnięcia nie miała charakteru dyskryminacyjnego, by była proporcjonalna i uzasadniona nadrzędnym interesem publicznym?.
O powyższym, zdaniem obwinionego, ma również świadczyć stanowisko przyjęte w opinii prawnej z dnia 13 marca 2017 r. przez Zespół ds. Przeciwdziałania Niedozwolonym Praktykom Świadczenia Usług Prawniczych przy Dziekanie Okręgowej Rady Adwokackiej we Wrocławiu, zgodnie z którym:
?Wydaje się, że o ile definicja Google AdWords może wypełniać pojęcie zakazanej reklamy, to w zależności od sposobu i celu wykorzystania rzeczonej usługi, opisane postępowanie może stanowić dozwolone podawanie przez adwokata informacji na temat sposobu i zakresu świadczenia przezeń usług. Należy zatem każdorazowo weryfikować treść komunikatu prezentowanego przez adwokatów korzystających z przedmiotowej usługi, biorąc za właściwe stanowisko Komisji Etyki Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 26 marca 2013 r., zgodnie z którym ?(...) należy zwrócić uwagę na sposób formułowania oferowanych usług prawnych, który nie może zawierać pojęć oceniających, wyróżniających pozytywnie spośród innych podmiotów świadczących podobne usługi, w szczególności poprzez użycie słów: najlepszy, najważniejszy, specjalista?.
Zdaniem obwinionego przedmiotowe ogłoszenie w internecie zawiera jedynie ogólną informację dla klienta szukającego pomocy prawnej. Nie zawiera ono natomiast jakichkolwiek informacji, które można byłoby potraktować jako zakazaną reklamę czy też sposób na pozyskanie przez obwinionego klientów stojący w sprzeczności z godnością zawodu tudzież stanowiący naruszenie prawa lub zasad współżycia społecznego.
W końcu, w ocenie obwinionego, gdyby w świetle w brzmienia § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu, przyjąć za obowiązującą definicję reklamy zaproponowaną przez Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Katowicach, doprowadziłoby to do wniosku, iż nie tylko zakazane pozostaje korzystanie z odpłatnej usługi AdWords, ale również prowadzenie strony internetowej, umieszczenie szyldu czy wyrobienie wizytówki. Za te usługi bowiem również należne jest wynagrodzenie.
W zakończeniu obwiniony wskazał na brak uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego w części, w jakiej powinno się ono odnosić do pkt. 2 orzeczenia stanowiącego o zasądzonych kosztach procesu. Powyższe uchybienie, zdaniem obwinionego, uniemożliwia mu dokonanie oceny prawidłowości wydanego rozstrzygnięcia w tej części. Niemożność ta wynika z faktu, że sfera motywacyjna sądu I instancji dotycząca podstaw zapadłego orzeczenia pozostaje nieujawniona, a on jako obwiniony nie może się argumentacji sądu domyślać.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Wyższy Sąd Dyscyplinarny doszedł do wniosku, że odwołanie nie jest zasadne.
Istotą zagadnienia jest stwierdzenie, czy korzystanie z reklamy Google AdWords, która powoduje, że strona objęta ta reklamą, staje się uprzywilejowana w ten sposób, że wyszukiwarka ukazuje zaopatrzony znaczkiem ?reklama? link do takiej stronę na pierwszych miejscach wyników wyszukiwania jest naruszeniem zakazu wynikającego z § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu czy też jest to niedozwolone. Obwiniony powołał zarówno orzeczenie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 22 października 2016 r., WSD 120/15, jak i opinię Komisji Etyki Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 26 marca 2013 r. W późniejszym orzecznictwie Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie kontynuował tego stanowiska. W orzeczeniu z dnia 18 listopada 2017 r., WSD 186/16, poddano analizie zakaz reklamy w odniesieniu do art. 24 ust. 1 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym. Wskazano, że o ile § 23 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu stanowi całkowity zakaz reklamy, to § 23a określa zachowania dozwolone, czyli następuje oddzielenie zakazanej reklamy od dozwolonej informacji. Zatem zakaz nie ma charakteru bezwzględnego.
Jednocześnie Wyższy Sąd Dyscyplinarny w cytowanym orzeczeniu zwrócił uwagę, że istotą zagadnienia jest fakt, że sądy dyscyplinarne rozważają normy etyczne a nie prawne. Jest wręcz zasadą, że normy etyczne ograniczają to, co jest prawem dozwolone. Są takie zachowania, które nie naruszają prawa, a mimo to dają podstawę do reakcji organów dyscyplinarnych samorządu zawodowego i na tym polega ich rola. Zakaz reklamy wywodzi się z poczucia, że afiszowanie się i namawianie do skorzystania ze swoich usług nie da się pogodzić z powagą zawodu. Wyższy Sąd Dyscyplinarny zwrócił uwagę na element lojalności i szacunku wobec kolegów, by nie zachwalać siebie jako lepszego albo by nie zwracać na siebie uwagi, aby nie dopuścić potencjalnego klienta do innych adwokatów. Za naruszenie etyki adwokackiej uznaje się choćby umieszczenie wyróżniającego się szyldu, większego niż dopuszczalny czy odbiegający kolorystyką od innych, niezależnie, czy zawiera zakazane treści (orzeczenie SDO 35/37/Sd; orzeczenie SDO 1745/D)
Skład rozpatrujący niniejszą sprawę podziela wyrażony w relacjonowanym uzasadnieniu pogląd, że ?skorzystanie z usługi AdWords polegającej na uprzywilejowanym wyświetlaniu rezultatu wyszukiwania ma na celu to samo, co budziło sprzeciw organów dyscyplinarnych przed dziesiątkami lat (?)?.
Wniesiona w tamtej sprawie kasacja została przez Sąd Najwyższy jako ?oczywiście bezzasadna? oddalona postanowieniem z dnia 8 stycznia 2019 r., II DSI 9/18. Co więcej, w kolejnych orzeczeniach Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 27 października 2018 r., WSD 141/17, oraz z dnia 6 kwietnia 2019 r., WSD 151/18, podtrzymano cytowane tu poglądy. Wydaje się zatem, że rysuje się już utrwalona linia orzecznictwa dyscyplinarnego w tym przedmiocie.
Natomiast kwestią uboczną jest odpłatność reklamy. Podniesione w odwołaniu argumenty są o tyle chybione, że odpłatność może być ? i to jedynie w pewnych wypadkach ? wskazówką do określenia, czy dane zdarzenie jest reklamą, lecz nie stanowi etycznego determinantu zakazanej reklamy.
Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest również niezasadny. Istotnie, brak jest dowodu bezpośredniego w postaci np. kopii umowy o usługę, jednak niemożliwe jest przyjęcie, że osoba wymieniona w reklamie, czyli z niej korzystająca, nie ma żadnego udziału w jej działaniu. Nawet w braku bezpośredniego dowodu, w oparciu o całokształt okoliczności sprawy, wiedzy, zasad prawidłowego rozumowania, doświadczenia życiowego sąd I instancji mógł dojść do uzasadnionego przekonania co do aktywnej roli obwinionego w zaistnieniu tej reklamy i w tym zakresie należy uznać ustalenia dokonane w I instancji za w pełni prawidłowe.
W zakresie kosztów postępowania istotnie orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego zawiera nieprawidłowość polegającą na niepowołaniu pełnej podstawy prawnej poprzez pominięcie wydanej na podstawie art. 95l ust. 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, jednak niemającą wpływu na treść orzeczenia. Koszty mają charakter ryczałtowy, nie odnoszą się do konkretnej sprawy, lecz do kosztów przeciętnych. Ustala się je zgodnie z pkt. 1 lit. a i b uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego w kwotach po 1.000 zł za każdy etap postępowania dyscyplinarnego. Kwota 2.000 zł stanowi sumę kosztów za dochodzenie i za postępowanie przed sądem I instancji, uzasadnienia wymagałoby albo podwyższenie, albo obniżenie tych kosztów. Również koszty ustalone przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny obciążające obwinionego zostały określone na podstawie pkt. 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego.