Orzeczenie WSD z dnia 5 maja 2022 r.

Sygn. akt: WSD 121/21

 

 

ORZECZENIE

 

Dnia 5 maja 2022 r.

 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

 

Przewodniczący:  SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda

Członkowie:         SWSD adw. Przemysław Piotrowski (spraw.)

                              SWSD adw. Marcin Radwan-Röhrenschef

            

przy udziale: Z-cy Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury 
adw. Bartłomieja Gawrona

 

oraz  protokolanta: adw. Piotra Hindemitha

 

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. XY z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie z dnia 10 czerwca 2021 r., sygn. SD 21/20

 

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze oraz art. 95l ust. 2 i 3 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z punktem 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego

orzeka:

1.    utrzymuje zaskarżone orzeczenie w mocy,

2.    zasądza od obw. adw. XY na rzecz Naczelnej Rady Adwokackiej kwotę 1.000,00 zł (słownie: jeden tysiąc złotych) tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania przed Sądem II instancji.

 

 

Sygn. akt: WSD 121/21

 

UZASADNIENIE

 

Rzecznik Dyscyplinarny Szczecińskiej Izby Adwokackiej oskarżył adwokata XY o to, że:

w treści pisma skierowanego do skarżącego X, datowanego na dzień  
7 maja 2019 r. zawarł sformułowanie: "z wyrazami resztek poważania", co stanowiło zwrot obraźliwy w stosunku do skarżącego, tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1992 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 16 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.

 

Sąd Dyscyplinarny Szczecińskiej Izby Adwokackiej orzeczeniem z dnia 10 czerwca 2021 r. uznał adw. XY za winnego tego, że:

w treści pisma skierowanego do skarżącego X, datowanego na dzień  
7 maja 2019 r. zawarł sformułowanie: "z wyrazami resztek poważania", co stanowiło niezachowanie właściwej formy w korespondencji zawodowej, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1992 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 16 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. 

 

Obwinionemu wymierzono za ten czyn karę upomnienia. Ponadto adw. XY został obciążony kosztami postępowania dyscyplinarnego w kwocie 2.000,-zł.

 

Orzeczenia zostało zaskarżone w całości przez obwinionego. W odwołaniu podniesiono zarzut naruszenia art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 16 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu poprzez zastosowanie wskazanych przepisów. Zdaniem obwinionego, użycie przedmiotowego zwrotu nie narusza § 16 ZZEAiGZ i stanowi jedynie osobistą wypowiedź pełnomocnika. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia
i przekazanie sprawy Sądowi I instancji celem ponownego rozpoznania. 

 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że adw. XY popełnił zarzucany mu delikt dyscyplinarny.

 

Tutejszy Sąd podziela ocenę zgromadzonych dowodów przeprowadzoną przez Sąd I instancji,   zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

 

Sąd Dyscyplinarny Szczecińskiej Izby Adwokackiej uznał, że sformułowanie "z wyrazami resztek poważania" nie jest obraźliwe i nie jest znieważające. Z tego względu nie doszło do obrazy pokrzywdzonego. Natomiast inkryminowany zwrot przekracza właściwą formę przy sporządzaniu korespondencji zawodowej przez adwokata.

 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny przychyla się do poglądu wyrażonego w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.  Nie ma wątpliwości, że zachowanie obwinionego naruszyło § 16 ZZEAiGZ. Adwokat w swoich wypowiedziach i w korespondencji zawodowej powinien unikać wypowiedzi ad personam, które nie mają żadnego merytorycznego znaczenia. Tego typu sformułowania mogą prowadzić jedynie do wywołania konfliktów między stronami
i uniemożliwić polubowne rozstrzygnięcie sporu.

 

W tym miejscu należy odnieść się do zarzutu obwinionego, kwestionującego swą winę ustaloną zaskarżonym orzeczeniem. W odwołaniu stwierdzono, że użycie przedmiotowego zwrotu w piśmie było wyrazem osobistego stosunku nadawcy do adresata. Ponadto zastosowanie takiego sformułowania miało "służyć perswazji co do argumentów przyszłego przeciwnika procesowego".

 

Nie można zgodzić się z takim stanowiskiem. Kierowanie ocennych i wartościujących wypowiedzi do aktualnego czy też przyszłego przeciwnika mocodawcy nie ma żadnego procesowego uzasadnienia.

 

Obwiniony myli na prawo do swobody wypowiedzi z możliwością używania zwrotów wyrażających brak szacunku do innych osób, zapominając o konieczności zachowywania przez adwokata właściwych form w wypowiedziach i w korespondencji zawodowej.

 

Z podniesionych względów zarzut obwinionego dotyczący naruszenia prawa materialnego nie jest uzasadniony.

 

Z zachowania adw. XY w trakcie postępowania przed Sądem I instancji wynika zresztą, że zrozumiał on niestosowność swojego zachowania. Obwiniony przeprosił adresata korespondencji za użyte w swym piśmie sformułowanie.

 

Dlatego też Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie znalazł żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

 

Zgodnie z treścią rozstrzygnięcia obwiniony został obciążony zryczałtowanymi kosztami postępowania dyscyplinarnego, stosownie do zapisu art. 95l ustawy Prawo
o adwokaturze i wskazanej w orzeczeniu uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej. 

 

 

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji orzeczenia, naruszenie prawa.

 

 

 

Hasło: uzasadnienie, obwiniony,