Orzeczenie WSD z dnia 4 marca 2023 r. (5)
Sygn. akt: WSD 81/21
ORZECZENIE
Dnia 4 marca 2023 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Przemysław Stęchły
Członkowie: SWSD adw. Monika Stachowicz (spraw.)
SWSD adw. Małgorzata Tyszka Hebda
przy udziale: Z-cy
Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury
adw. Bartłomieja Gawrona
oraz protokolanta: adw. Agnieszki Anny Kacperskiej
w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. XY z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Częstochowsko ? Piotrkowskiej Izby Adwokackiej z dnia 22 marca 2021 r., sygn. SD 9/20
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95 n Ustawy Prawo o Adwokaturze
orzeka:
1. utrzymuje w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Częstochowsko ? Piotrkowskiej Izby Adwokackiej z dnia 22 marca 2021 r., sygn. SD 9/20
2. na podstawie art. 80 i 95 l ust. 2 Ustawy Prawo o Adwokaturze w zw. z pkt 1 ust. c) Uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej nr 23/2017 z dnia 1 lipca 2017 r. zasądza od obwinionego adw. XY na rzecz Częstochowsko ? Piotrkowskiej Izby Adwokackiej, kwotę 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym.
Uzasadnienie
Rzecznik Dyscyplinarny Częstochowsko-Piotrkowskiej Izby Adwokackiej w dniu 28.12.2020 r. skierował do Sądu Dyscyplinarnego Częstochowsko-Piotrkowskiej Izby Adwokackiej w Częstochowie wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatowi XY, zarzucając mu, że:
Orzeczeniem z dnia 22 marca 2021 r. Sąd Dyscyplinarny Częstochowsko-Piotrkowskiej Izby Adwokackiej w Częstochowie (sygn. akt SD 9/20):
1. uznał adwokata XY za winnego tego, że w okresie od 15.12.20215 r. do 15.07.2020 r. nie zachował zasad należytej staranności i sumienności w wykonywaniu czynności zawodowych jako pełnomocnik X w sprawie o zasiedzenie nieruchomości, przez co wnioski w sprawach zarejestrowanych przez Sąd Rejonowy w C. zostały zwrócone jako dotknięte brakami formalnymi w postaci braku stałej opłaty od wniosku. Zaniechał podjęcia działań w celu uzupełnienia braków formalnych wniosków poprzez uiszczenie opłaty sądowej lub uzyskanie zwolnienia od kosztów sądowych w postaci opłaty od wniosku, a ponadto nie poinformował klientki o rzeczywistych postępach i wydanych rozstrzygnięciach w sprawie, w tym przyczynach zwrotu wniosków przez Sąd, przedstawiając zarazem informacje, które miały wywołać u klientki mylne wyobrażenie jakoby sprawa była cały czas prowadzona,
tj. za winnego popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 49, § 6 i § 8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu i na podstawie art. 81 ust.1 pkt 3 w zw. z art. 82 ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze wymierzył obwinionemu karę pieniężną w wysokości 3.900 zł,
2. na podstawie art. 95 l § 1, 2 i 3 ustawy Prawo o Adwokaturze w zw. z pkt 1 a i b uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1.07.2017 r. w sprawie określenia zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego obciążył obwinionego kosztami postępowania w sprawie na rzecz Okręgowej Rady Adwokackiej w Częstochowie w wysokości 2.000 zł.
Sąd Dyscyplinarny Częstochowsko-Piotrkowskiej Izby Adwokackiej w Częstochowie ustalił, że w dniu 15.12.2015 r. X ustanowiła adwokata XY pełnomocnikiem do prowadzenia sprawy o zasiedzenie nieruchomości.
Po udzieleniu pełnomocnictwa
pokrzywdzona kilkukrotnie próbowała nawiązać kontakt
z obwinionym, celem uzyskania informacji o postępach w sprawie, przy czym
kontakt był wyraźnie utrudniony. Z informacji jakie uzyskała wynikało, iż
wniosek został złożony a pokrzywdzony ma się spodziewać wezwania na rozprawę w
styczniu 2016 r.
W dniu 17.05.2019 r. został zarejestrowany pierwszy wniosek o zasiedzenie złożony przez obwinionego imieniem X w Sądzie Rejonowym w C.
Zarządzeniem z dnia 11.06.2019 r. zwrócono wniosek, z uwagi na brak stałej opłaty od wniosku. Przedmiotowe zarządzenie doręczono obwinionemu w dniu 19.06.2019 r., zaś pismem z dnia 14.08.2019 r. Sąd zwrócił obwinionemu złożony wraz z odpisami wniosek.
W dniu 19.09.2019 r. obwiniony złożył ponownie wniosek o zasiedzenie nieruchomości imieniem X, sprawę zarejestrowano.
Zarządzeniem z dnia 30.09.2019 r. zwrócono wniosek, z uwagi na brak stałej opłaty od wniosku. Przedmiotowe zarządzenie doręczono obwinionemu w dniu 16.10.2019 r., zaś pismem z dnia 2.12.2019 r. Sąd zwrócił obwinionemu złożony wraz z odpisami wniosek.
W dniu 10.12.2019 r. X złożyła skargę na działania adwokata XY, której przyczyną było pozyskanie informacji w Sądzie Rejonowym w C., iż dwa złożone przez niego wnioski zostały zwrócone.
Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Dyscyplinarny uznał, iż adwokat XY dopuścił się zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego, nie dopatrując się żadnych wątpliwości odnośnie zawinienia obwinionego. Za przypisany mu czyn Sąd wymierzył karę pieniężną jako adekwatną do wagi deliktu i stopnia winy obwinionego.
Odwołanie od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Częstochowsko-Piotrkowskiej Izby Adwokackiej w Częstochowie na korzyść obwinionego złożył adwokat XY, zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w całości.
.
Zaskarżonemu orzeczeniu obwiniony XY zarzucił:
- błąd w ustaleniach
faktycznych, poprzez niewłaściwe przyjęcie, że w sprawie X
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości rolnych poprzez zasiedzenie miał
nie zachować należytej staranności i sumienności oraz miał jej nie informować o
sprawie, podczas gdy ww sprawa o zasiedzenie nadal jest przez niego prowadzona
na rzecz X w Sądzie Rejonowym w C. oraz nie poniosła ona przez sposób
prowadzenia sprawy jakiegokolwiek uszczerbku majątkowego lub osobistego;
Stawiając powyższe
zarzuty obwiniony wniósł o zmianę orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie
jego osoby od popełnienia zarzucanego czynu, ewentualnie względnie o uchylenie
orzeczenia
w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Dyscyplinarnemu
I instancji.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie obwinionego adw. XY jako bezzasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny w całości podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji, uznając je za dokonane w granicach sędziowskiej swobodnej oceny dowodów. Odmienna ocena przedmiotowych ustaleń zawarta w odwołaniu nie zmienia w żadnym zakresie prawidłowości oceny prawnej zachowania obwinionego.
Fakt nienależytego i pozbawionego staranności prowadzenia przez obwinionego sprawy X wynika wprost z akt spraw o zasiedzenie zarejestrowanych w Sądzie Rejonowym w C., a zainicjowanych imieniem pokrzywdzonej przez obwinionego, a nadto z zeznań samej pokrzywdzonej.
Złożenie pierwszego wniosku imieniem pokrzywdzonej po upływie ponad trzech lat od zlecenia mu prowadzenia sprawy nie mieści się w żadnym zakresie w granicach należytego wykonywania zawodu, w szczególności, że w tym okresie czasu obwiniony nie podejmował próby kontaktu z pokrzywdzoną, ani też nie widział konieczności uzupełnienia pozyskanych od niej informacji czy dokumentacji, co mogłoby usprawiedliwiać zwłokę w zainicjowaniu postępowania w sprawie.
Wprowadzanie w tym okresie czasu pokrzywdzonej w błąd co do etapu, na jakim znajduje się sprawa, tj. jakoby wniosek został już złożony w Sądzie, uznać należy za naganne.
Brak kontaktu z pokrzywdzoną po dwukrotnych zwrotach wniosku wskutek braku uiszczenia opłaty stałej od przedmiotowej czynności, a to celem pozyskania środków na jej uregulowanie, względnie pozyskania oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, a to celem złożenia wniosku o zwolnienie pokrzywdzonej od obowiązku jej uiszczenia, jest działaniem wysoce niestarannym.
Odwołanie
obwinionego, który wskazuje, iż pokrzywdzona nie poniosła szkody w związku ze
sposobem prowadzenia przez niego sprawy, jak i powołuje się na fakt dalszego
prowadzenia jej sprawy, jako wykluczający możność przypisania mu przewinienia
dyscyplinarnego, wskazuje li tylko na brak jakiejkolwiek refleksji obwinionego
nad własnym zachowaniem w kontekście wykonywania zawodu zgodnie zasadami etyki
adwokackiej i bez podważania zaufania społeczeństwa do adwokatury i zawodu
adwokata. Uczciwość, staranność i godność zawodu wymaga, aby
w kontaktach z klientami adwokat nie wprowadzał go w błąd, jak i podejmował
czynności imieniem Mandanta bez nieuzasadnionej zwłoki.
Zgodnie z § 8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu Adwokat powinien wykonywać czynności zawodowe według najlepszej woli i wiedzy, z należytą uczciwością, sumiennością i gorliwością.
Zgodnie z § 49 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu Adwokat jest obowiązany czuwać nad biegiem sprawy i informować klienta o jej postępach i wyniku.
Zgodnie § 6 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu Celem podejmowanych przez adwokatów czynności zawodowych jest ochrona interesów klienta.
Z tych względów zdaniem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego obwiniony dopuścił się deliktu dyscyplinarnego stypizowanego w § 49, § 6 i 8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu w zw. z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze, z tego względu na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95 n pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2017, poz. 2368) Sąd utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie i kosztami postępowania dyscyplinarnego za II instancję obciążył obwinionego.