Orzeczenie WSD z dnia 4 marca 2017 r.

Nie budzą zastrzeżeń Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oceny odnoszące się do zakresu zawinienia. Dowody, na których Sąd Izbowy oparł swoje rozstrzygnięcie, dawały podstawy do ustalenia, że adw. G. będąc pełnomocnikiem strony nie może w żadnym wypadku warunkować wydania dokumentu, w przedmiotowej sprawie ? tytułu egzekucyjnego, uzależniając tą czynność od zapłaty honorarium. Uważna ocena wyjaśnień obwinionego prowadzi do wniosku, że miał on pełną świadomość tego, że popełnia delikt dyscyplinarny. ZZEAiGZ w takim i podobnych przypadkach wprost wskazuje na niedopuszczalność takiego postępowania.

Tymczasem obwiniony uaktywnia zupełnie zbędną w zaistniałej sytuacji polemikę odnośnie swojego nakładu pracy czy też odnośnie powodów, z jakich zalega ze składkami członkowskim. Argumentacja taka nie może być w żadnej postaci przyjęta do podstaw analizy zawinienia. Wyższy Sąd Dyscyplinarny zauważa ścisły związek w niedopuszczalnym zachowaniu się obwinionego związany ze znajomością i respektowaniem przepisów zarówno ustawy ? Prawo adwokaturze, jak i ZZEAiGZ. Nieznajomość przepisów czy też niechęć do podporządkowania się normom warunkującym przynależność do Palestry jest wręcz demonstrowana przez obwinionego. Pomimo toczącego się postępowania i grożącej kary obwiniony w dalszym ciągu ani nie zwrócił tytułu egzekucyjnego, ani nie wskazał ORA siedziby komornika, w kancelarii którego rzekomo złożył tytuł. Wyższy Sąd Dyscyplinarny zauważa, że utrzymywanie tego stanu prawnego przez obwinionego winno być dostrzeżone przez Rzecznika Dyscyplinarnego.