Orzeczenie WSD z dnia 4 marca 2017 r.

Odwołanie obwinionego w zakresie naruszenia art. 93 b ust. 2 i 5 ustawy ? Prawo o adwokaturze jest zasadne. Jak wynika z treści protokołu rozprawy Sądu Dyscyplinarnego z dnia 8 grudnia 2015 roku obwiniony złożył zaświadczenie lekarskie informując o trudności potwierdzenia tegoż zaświadczenia przez lekarza sądowego i wniósł o odroczenie rozprawy. Sąd Dyscyplinarny uznał niestawiennictwo obwinionego za nieusprawiedliwione i rozpoznał sprawę. Sąd Dyscyplinarny podejmując tą decyzję pominął fakt, iż stosownie do obowiązującego w tym zakresie art. 93 b pkt 5 ustawy ? Prawo o adwokaturze należytym usprawiedliwieniem nieobecności jest zaświadczenie lekarskie (bez wymogu potwierdzenia tegoż przez lekarza sądowego). W tym stanie Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie wnikając w merytoryczną treść zaskarżonego orzeczenia uznał, iż zachodzi bezwzględna przesłanka uchylenia orzeczenia (art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 439 pkt 11 k.p.k.) z powodu rozpoznania sprawy, mimo usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego.