Orzeczenie WSD z dnia 29 czerwca 2022 r.
Sygn. akt: WSD 36/22
ORZECZENIE
Dnia 29 czerwca 2022 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Przemysław Piotrowski (spraw.)
Członkowie: SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda
SWSD adw. Marcin Radwan-Röhrenschef
przy udziale: Z-cy
Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury
adw. Bartłomieja Gawrona
oraz protokolanta: adw. Aleksandra Nobisa
w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. XY z odwołania obwinionej od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 7 lutego 2022 r., sygn. SD 30/20
na podstawie art. 95n pkt 1 Prawa o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 95l Prawa o adwokaturze w zw. z punktem 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego
orzeka:
1. utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie,
2. zasądza od obwinionej adw. XY na rzecz Izby Adwokackiej w Warszawie kwotę 1.000,00 zł (słownie: jeden tysiąc złotych) tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania przed Sadem II instancji.
WSD 36/22
U Z A S A D N I E N I E
Adwokat
XY została obwiniona o to, że: w okresie od 15.03.2013 roku do 15.09.2019 roku
w W. naruszyła zasady etyki adwokackiej w ten sposób, że w czasie i miejscu
wskazanym wyżej, pomimo kierowanych wezwań do uregulowania należności,
zaniechała opłacania obowiązkowych składek OC w wysokości obowiązującej na
podstawie umów generalnych, podpisanych przez Naczelną Radę Adwokacką z
właściwymi firmami ubezpieczeniowymi na kolejne okresy rozliczeniowe w łącznej
kwocie 3 279,43 zł., a tym samym - wykorzystując treści tych umów
zobowiązujących właściwe izby adwokackie do opłacania należnych za adwokata
składek w sposób naruszający zasady koleżeństwa
i lojalności - uzyskiwała bezpłatnie, zgodne z przepisami prawa w tym treścią
art. 8 ustawy
- Prawo o adwokaturze, obowiązkowe ubezpieczenie OC na koszt Izby Adwokackiej
w W., z narażeniem członków wyżej wymienionej izby na niemożność realizacji
przez tę izbę innych zadań samorządowych, przy czym powyższe zaniechania
sprzeczne były z treścią uchwał Izb Adwokackich w W. - (preliminarzy budżetu
Izby Adwokackiej za dany rok) określając corocznie termin i sposób zapłaty
przez adwokata składki OC (każdorazowo - kwartalnie, do 15 dnia ostatniego
miesiąca kwartału na wyodrębniony rachunek Izby Adwokackiej) to jest czynu z art.
80 ustawy - Prawo o adwokaturze w zw.
§ 1 ust. 1 i 3 , § 31 ust. 1 oraz § 63 Zbioru Zasad Etyki i Godności Zawodu
(tekst jednolity ogłoszony na podstawie uchwały nr 52/2011 NRA z dnia
19.11.2011r.).
Sąd
Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w W. orzeczeniem z dnia 7 lutego 2022 r. uznał
obwinioną adwokat XY za winną zarzucanego czynu z tą modyfikacją, że zaległość
w opłacaniu obowiązkowych składek OC w wysokości obowiązującej na podstawie
umów generalnych, podpisanych przez Naczelną Radę Adwokacką z właściwymi
firmami ubezpieczeniowymi, wynosiła w okresie od 15.03.2013 roku do 15.09.2019
roku łącznie
3 279,42 zł.
Obwinionej wymierzono karę 6 miesięcy zawieszenia w czynnościach zawodowych oraz karę zakazu wykonywania patronatu na okres 3 lat. Ponadto adwokat XY została obciążona kosztami postępowania dyscyplinarnego w łącznej kwocie 2.000 zł.
Orzeczenie zostało zaskarżone przez obwinioną w całości. W odwołaniu podniesiono zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej kary. Adw. XY wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie kary grzywny w wysokości 3.000,-zł. Ponadto obwiniona wniosła o uchylenie kary zakazu wykonywania patronatu i obciążenie jej kosztami postępowania.
W odwołaniu podniesiono, że adw. XY miała problemy finansowe jednak rozpoczęła spłacać zadłużenie. Do odwołania załączono dowody wpłat na rzecz Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny, w celu usunięcie wszelkich wątpliwości, z urzędu zwrócił się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W. o złożenie do akt sprawy precyzyjnego wyliczenia zaległości obwinionej z tytułu składek obowiązkowego ubezpieczenia OC.
Z
uzyskanej informacji wynika, że zadłużenie adw. XY wobec ORA
w W. wynosi na dzień 1 czerwca 2022 r. kwotę 2.133,93 zł .
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:
Odwołanie obwinionej od zaskarżonego orzeczenia okazało się oczywiście nieuzasadnione.
Tutejszy Sąd podziela ocenę zgromadzonych dowodów przeprowadzoną przez Sąd I instancji oraz wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.
Nie ma wątpliwości, że adw. XY notorycznie uchyla się od zapłaty na rzecz Izby Adwokackiej w W. składek z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Obwiniona nie wykonuje podstawowych obowiązków adwokata wynikających wprost z ustawy Prawo o adwokaturze. Adw. XY nie płaciła składek OC w okresie objętym orzeczeniem z pełną świadomością konsekwencji dyscyplinarnych, jakie mogą ją spotkać z tego powodu.
Ze względu na sposób działania obwinionej tutejszy Sąd uznał, że popełniony delikt dyscyplinarny miał charakter czynu ciągłego, opisanego w art. 12 k.k. Dlatego nie rozważano kwestii częściowego przedawnienia czynu. Biorąc też pod uwagę konstrukcję postawionego zarzutu przedawnienie karalności deliktu dyscyplinarnego popełnionego przez adwokat XY biegnie od 15.09.2019 roku.
Dokument
uzyskany od ORA w W. w toku postępowania przed Sądem II instancji jest
wiarygodny i nie ma żadnych podstaw do jego kwestionowania. Ustalone w nim
kwoty
i okresy, kiedy powstały zaległości obwinionej znalazły swoje odzwierciedlenie
w zaskarżonym orzeczeniu.
Znamienne
jest, że adw. XY powołuje się na dokonane wpłaty natomiast
w trakcie trwania postępowania dyscyplinarnego nie spłaciła należności objętych
zarzutem. Postawa obwinionej świadczy, że ustawowe obowiązki adwokata traktuje
w sposób lekceważący. Ponadto zachowanie adw. XY powoduje, że Izba Adwokacka
w W. musiała ponosić koszty jej ubezpieczenia.
Pomimo upływu 5 miesięcy od daty wydania zaskarżonego orzeczenia adw. XY nie wywiązała się ze swych zobowiązań wobec samorządu adwokackiego.
Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności kara orzeczona przez Sąd I instancji nie jest rażąco surowa. W tym miejscu należy podzielić wywody zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.
Natomiast wniosek obwinionej o zmianę wymierzonej kary na karę pieniężną nie jest celowy.
Konsekwencją orzeczenie zawieszenia w czynnościach zawodowych jest wymierzenie kary zakazu patronatu.
Z podniesionych względów Wyższy Sąd Dyscyplinarny utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
Koszty: obwiniony, koszty, uzasadnienie, odpowiednie stosowanie k.k., odpowiednie stosowanie przepisów k.k., przewinienie dyscyplinarne, kara dyscyplinarna.