Orzeczenie WSD z dnia 27 lutego 2016r.

Analizując dorobek orzeczniczy sądów dyscyplinarnych poświęcony instytucji wypadku mniejszej wagi jako okoliczności umożliwiającej umorzenie postępowania dyscyplinarnego, stwierdzić należy, iż przyjmuje się zgodnie, że aczkolwiek ustawodawca nie wskazał definicji przewinienia dyscyplinarnego mniejszej wagi, to należy przyjąć, że chodzi tu o sytuacje, w których stopień społecznej szkodliwości czynu ulega zmniejszeniu wskutek przewagi elementów łagodzących o charakterze przedmiotowo-podmiotowym, w szczególności niewielkiej szkodliwości zachowania dla zawodu prawniczego oraz niewielkiego stopnia zawinienia. Inaczej rzecz ujmując, możliwość przyjęcia wypadku mniejszej wagi należy wiązać z oceną, że okoliczności czynu - ze względu na zespół znamion - charakteryzują się przewagą czynników łagodzących, pozwalających uznać, iż szkodliwość czynu (szkodliwość przewinienia dla publicznego wizerunku zawodu i roli adwokata) oraz stopień zawinienia są niewielkie (nieznaczne). Bez wpływu dla zakwalifikowania przewinienia dyscyplinarnego jako wypadku mniejszej wagi pozostają natomiast okoliczności leżące poza czynem, na przykład poprzednia karalność lub niekaralność dyscyplinarna, czy też zachowanie po popełnieniu czynu (wyroki z dnia 3 września 2003 r., SNO 46/03; z dnia 3 lutego 2005 r., SNO 3/05, ; z dnia 8 lutego 2011, SNO 1/11; z dnia 28 lutego 2014 r.; SNO 1/14, z dnia 18 czerwca 2015 r., SNO 33/15; z dnia 27 sierpnia 2015 r. SNO 48/15 i powołane tam orzecznictwo). Przewinienie dyscyplinarne powinno cechować się stopniem społecznej szkodliwości większym niż znikomy przejawiającym się zwłaszcza w wywarciu ujemnego wpływu w zakresie wykonywania zawodu albo na jego godność. W postępowaniu dyscyplinarnym stosuje się bowiem odpowiednio instytucje prawa karnego materialnego, w szczególności co do zasady odpowiedzialności na zasadzie winy, przesłanek winy, reguł wyłączenia odpowiedzialności karnej oraz konstrukcji stopnia społecznej szkodliwości deliktu dyscyplinarnego (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2003 r., SNO 52/05, z dnia 5 listopada 2003 r., SNO 67/03 oraz z dnia 17 czerwca 2008 r., SNO 46/08 oraz z dnia października 2008 r., SNO 75/0 - nie publ.).
Zarówno ocena, czy stopień szkodliwości społecznej czynu jest większy niż znikomy, jak również czy przewinienie dyscyplinarne jest przypadkiem mniejszej wagi wymaga kompleksowej oceny znamion przedmiotowych i podmiotowych przewinienia dyscyplinarnego i możliwe są w wypadku każdego przewinienia dyscyplinarnego. Przyjęcie wypadku mniejszej wagi jest niczym innym jak rozstrzygnięciem o kwalifikacji prawnej przewinienia. (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 października 2015 r. SNO 58/15).