Orzeczenie WSD z dnia 26 stycznia 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej pr. zagr. C.N. w związku z postanowieniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 23 października 2018 r., DZ 62/18, o przekazaniu Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu wniosku obrońcy obwinionego o wznowienie postępowania w sprawie SD 131/14
na podstawie art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 542 § 3 oraz art. 547 § 2 k.p.k.
orzeka:
wznowić postępowanie w sprawie,
uchylić zaskarżone orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2015 r., SD 131/14,
przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Dyscyplinarnemu Izby Adwokackiej w Warszawie.
UZASADNIENIE
W sprawie prawnika zagranicznego C.N. w dniu 25 kwietnia 2015 r. zapadło orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie, SD 131/14, w którym orzeczono m.in. karę wydalenia z adwokatury. Orzeczenie to jest prawomocne. Obwiniony w lipcu 2017 r. podjął czynności procesowe zmierzające do przywrócenia terminu i rozpatrzenia odwołania. W toku tego postępowania sąd izbowy, rozpatrując zażalenie na zarządzenie Prezesa tego sądu, stwierdził, iż występują w sprawie okoliczności, które mogą stanowić podstawę do wznowienia postępowania z urzędu. Postanowieniem z dnia 23 października 2018 r. Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę w przedmiocie wznowienia postępowania Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu do rozpoznania.
Ponieważ ustawa ? Prawo o adwokaturze nie reguluje samodzielnie zagadnień związanych ze wznowieniem postępowania, stosownie do art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze, odpowiednie zastosowanie w tym zakresie mają przepisy Kodeksu postępowania karnego, niżej powołane.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny stwierdził, iż istotnie zachodzą podstawy do wznowienia postępowania z urzędu. Wobec obwinionego, będącego prawnikiem zagranicznym, orzeczono bowiem karę wydalenia z adwokatury, podczas gdy ustawa z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej w art. 10 ust. 2 stanowi, iż zamiast kary wydalenia z adwokatury stosuje się karę zakazu świadczenia pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej. Orzeczono zatem karę nieznaną ustawie, która powinna była być zastosowana wobec obwinionego. Oznacza to zaistnienie przyczyny wskazanej w art. 439 § 1 pkt 5 k.p.k., która stanowi podstawę wymieniona w art. 542 § 3 k.p.k. do wznowienia postępowania z urzędu.
Wobec powyższego, stosownie do art. 547 § 2 k.p.k., wznawiając postępowanie należało przedmiotowe orzeczenie uchylić i skierować sprawę do ponownego rozpatrzenia sądowi I instancji.