Orzeczenie WSD z dnia 26 lutego 2010 r.

Niestawiennictwo obwinionego na siedmiu rozprawach w charakterze obrońcy w różnych sądach na przestrzeni krótkiego okresu czasu nie ma charakteru jednorazowego, przypadkowego zaniedbania obowiązków zawodowych. Postępowanie obwinionego świadczy o rażącym, uporczywym lekceważeniu obowiązków zawodowych i dużej szkodliwości społecznej działania obwinionego zwłaszcza, że już wcześniej był karany dyscyplinarnie za podobne czyny łagodniejszymi karami. Nie ma w tych okolicznościach większego znaczenia podnoszony w odwołaniu fakt, że klienci nie ponieśli żadnych ujemnych konsekwencji zaniedbań obwinionego, że sądu usprawiedliwiały nieobecność obwinionego na późniejszych rozprawach. Uchybienie obowiązkowi z § 30 ust. 1 i 2 Zbioru Zasad jest czynem nagannym etycznie ze względu na stosunek adwokata do sądu, przed którym występuje niezależnie od tego, czy i jakie spowodowało to ujemne skutki dla klienta.