Orzeczenie WSD z dnia 25 października 2014r.

Nie sposób zaakceptować twierdzenia Sądu Dyscyplinarnego, jakoby treść §33 ZZEAiGZ nie wskazywała na jednoznaczny zakaz ujawnienia pertraktacji ugodowych przed sądem, tak jak wynika to chociażby z §12 ust. 4 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, zaś gdyby celem regulacji ZZEAiGZ było uznanie ujawnienia pozaprocesowych pertraktacji ugodowych przed sądem w związku z toczącym się postępowaniem za naruszenie tajemnicy zawodowej, byłaby ona zawarta w rozdziale II ZZEAiGZ, dotyczącym sposobu wykonywania zawodu adwokata, w tym zachowania tajemnicy zawodowej.

Analizowana przez sąd dyscyplinarny I instancji norma §12 ust. 4 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stwierdza, że radca prawny zobowiązany jest zachować w tajemnicy, także wobec sądu i innych organów orzekających w sprawie, przebieg i treść pertraktacji ugodowych. Po pierwsze, powyższa norma szczególna jest elementem większej normy dotyczącej tajemnicy zawodowej i reguluje obowiązek zachowania w tajemnicy przebiegu i treści wszelkich pertraktacji ugodowych ? bez ograniczenia do prowadzonych z udziałem adwokatów i radców prawnych. Po drugie, norma ta w zakresie wskazującym na sąd i inne organy orzekające posługuje się słowem ?także?. Nie ogranicza zatem zakresu jej stosowania a jedynie ogólny obowiązek zachowania tajemnicy w stosunku do wymienionych podmiotów konkretyzuje.

Sąd dyscyplinarny I instancji niezasadnie wywodzi - z braku w ZZEAiGZ zapisu analogicznego do §12 ust. 4 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego - brak zakazu ujawniania przez adwokata wobec sądu przebiegu i treści pertraktacji pojednawczych. Zakaz taki wprost i jednoznacznie wynika bowiem z treści art. 6 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze oraz §19 ZZEAiGZ i nie wymaga dodatkowego doprecyzowania. Wskazane przepisy nie wspominają przecież o sądzie jako potencjalnym odbiorcy informacji objętej tajemnicą adwokacką nie dlatego, że sądy regulacją tą nie są objęte, ale dlatego, że zakaz ujawniania informacji objętych tajemnicą zawodową jest generalny. Prowadzone pertraktacje objęte są tajemnicą adwokacką, tak więc ujawnienie informacji na ich temat jest równoznaczne z ujawnieniem tej szczególnej tajemnicy (Jerzy Naumann, Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Komentarz, Warszawa 2012, str. 352, teza 2).

Norma §33 ZZEAiGZ dodatkowo jedynie zwraca uwagę na istotną deontologicznie sytuację, w której adwokat uzyskuje istotną procesowo wiedzę o stanowisku przeciwnika procesowego lub drugiej strony sporu od innego adwokata lub radcy prawnego, reprezentującego tę stronę. Ujawnienie tej wiedzy stanowi wówczas nie tylko ujawnienie tajemnicy zawodowej ale także zachowanie rażąco nielojalne wobec innych adwokatów lub radców prawnych, którzy w zaufaniu wynikającym z wykonywanego zawodu brali udział w pertraktacjach i w dobrej wierze udzielali informacji osobie zobowiązanej do zachowania tajemnicy. Zachowanie takie w sposób kwalifikowany godzi w zaufanie do zawodu.