Orzeczenie WSD z dnia 25 czerwca 2022 r. (3)
Sygn. akt: WSD 48/22
ORZECZENIE
Dnia 25 czerwca 2022 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Aurelia Koksztys-Łuć (spraw.)
Członkowie: SWSD adw. Joanna Lazer
SWSD adw. Monika Stachowicz
przy udziale: Z-cy
Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury
adw. Adama Sadzińskiego
oraz protokolanta: adw. Piotra Hindemitha
w sprawie dyscyplinarnej obwinionego adw. XY z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 15 marca 2022 r., sygn. SD 21/19
orzeka:
1. na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie,
2. na podstawie art. 95 l pkt. 2 Ustawy Prawo o adwokaturze w zw. pkt. 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądza od obwinionego adw. XY na rzecz Izby Adwokackiej w Warszawie kwotę 1.000,00 zł (słownie: jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Sądem II instancji.
Sygn. akt WSD 48/22
UZASADNIENIE
Adwokat XY został obwiniony o to, że:
w W. w okresie nie wcześniej niż od 1 stycznia 2016 roku do 12 lutego 2018 roku, będąc umocowanym pełnomocnikiem przez XX do spraw administracyjnych przed Urzędem Miasta W. dotyczących odszkodowania oraz wykupu działek, nie czuwał nad biegiem spraw, nie informował klienta o toku spraw, o przekazaniu wniosku między jednostkami urzędu, ani o zapadłych decyzjach, w efekcie czego klient nie był należycie reprezentowany, jak również mimo wezwań nie oddał dokumentów przekazanych przez klienta, czym dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 49 oraz 53 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Orzeczeniem z dnia 15 marca 2022 roku Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie w sprawie SD 21/19,
- uznał obwinionego XY za winnego tego, że w okresie:
a/ od 16 marca 2016 r. do dnia 12 lutego 2018 r., w W., pomimo zlecenia mu przez XX sporządzenia i złożenia wniosku o odszkodowanie za zajętą pod drogę publiczną nieruchomość, która położona jest przy ul. xxx w W. i oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr yxy z obrębu xxxxy i przyjęcia wynagrodzenia z tego tytułu nie sporządził go i nie złożył, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 pkt 2, § 6, § 8 i § 49 zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu i za to na podstawie art. 80 w zw. z art. 81 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 82 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze wymierzył mu karę pieniężną w wysokości czterokrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dacie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, tj. w 2018 roku, co odpowiada kwocie 8.400 zł (słownie: osiem tysięcy czterysta złotych),
b/ od dnia 12 lutego 2018 r. do dnia 15 marca 2022 r., w W., nie zwrócił XX, pomimo wezwania go do tego, przekazanych i uzyskanych przez niego dokumentów w związku ze zleceniem mu sporządzenia wniosku o odszkodowanie za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną, która położona jest przy ul. xxx w W. i oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr yxy z obrębu xxxy oraz wniosku o nabycie nieruchomości, która położona jest przy ul. xxx w W. i oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr yyy z obrębu xxyy tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 pkt 2, § 8 i § 53 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu i za to na podstawie art. 80 w zw. z art. 81 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 82 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze wymierzył mu karę pieniężną w wysokości półtorakrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dacie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, tj. w 2022 roku, co odpowiada kwocie 4.515 zł (słownie: cztery tysiące pięćset piętnaście złotych);
- na podstawie art. 80 w zw. z art. 81 ust. 2 ustawy Prawo o adwokaturze orzekł wobec obwinionego adw. XY zakaz wykonywania patronatu na czas 2 lat;
- na podstawie art. 80 w zw. z art. 81 ust 3a ustawy Prawo o adwokaturze orzekł wobec obwinionego adw. XY obowiązek przeproszenia na piśmie XX za popełnienie czynów, o których mowa w punkcie 1 ust. a) i b) orzeczenia, w terminie 14 dni od daty jego uprawomocnienia;
- na podstawie art. 84 ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy Prawo o adwokaturze wymierzone obwinionemu adw. XY kary pieniężne z punktu 1 ust. a) i b) orzeczenia połączył i wymierzył mu łączną karę pieniężną w wysokości 11.000 zł (słownie: jedenaście tysięcy złotych);
- na podstawie ust. 1 lit. A Uchwały Nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 roku w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądził od obwinionego adw. XY zryczałtowane koszty postępowania dyscyplinarnego w wysokości 1.000 zł (słownie: jeden tysiąc złotych) za dochodzenie dyscyplinarne na rzecz Izby Adwokackiej w Warszawie;
- na podstawie ust. 1 lit. B Uchwały Nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 roku w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądził od obwinionego adw. XY zryczałtowane koszty postępowania dyscyplinarnego w wysokości 1.000 zł (słownie: jeden tysiąc złotych) w postępowaniu przed Sądem Dyscyplinarnym I Instancji na rzecz Izby Adwokackiej w Warszawie.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Dyscyplinarny ustalił, że pokrzywdzony XX w dniu 16 marca 2016 roku zwrócił się do obwinionego z prośbą o pomoc w dwóch sprawach ? pierwszej, która dotyczyła sporządzenia i złożenia wniosku o odszkodowanie za zajętą pod drogę publiczną nieruchomość, położoną przy ul. xxx w W., działka ewidencyjna nr xyx z obrębu xxxxy oraz drugiej, która dotyczyła złożenia wniosku o nabycie nieruchomości położonej przy ul. xxx w W., działka ewidencyjna nr yyy z obrębu xxyy. Po udzieleniu pełnomocnictw we wskazanych sprawach obwiniony przekazał pokrzywdzonemu informację, że sprawa o odszkodowanie jest uzależniona od wydania decyzji potwierdzającej nabycie nieruchomości przez gminę, która to decyzja wydana została w dniu 31 sierpnia 2017 roku. Przed wydaniem tej decyzji obwiniony skierował do Ma. Urzędu Wojewódzkiego pełnomocnictwa do reprezentowania pokrzywdzonego, zapoznawał się z aktami sprawy oraz złożył zażalenie na nie załatwienie sprawy w terminie, które postanowieniem z dnia 1 marca 2017 roku zostało uznane za nieuzasadnione. Pod koniec 2017 roku i na początku roku 2018 kontakt pokrzywdzonego z obwinionym był bardzo ograniczony, albowiem obwiniony nie odbierał połączeń od pokrzywdzonego i przekładał terminy spotkań z nim. Na przełomie stycznia i lutego 2018 roku pokrzywdzony, wobec braku kontaktu z obwinionym, udał się pod jego dom w M. i umówił na dzień 12 lutego 2018 roku spotkanie z obwinionym w Kancelarii przy pl. zzz, w celu odbioru akt, do którego to spotkania nie doszło wobec niestawiennictwa obwinionego. Wobec faktu, że kolejny termin spotkania ustalony na dzień 16 lutego 2018 roku również nie odbył się, pokrzywdzony podjął decyzję o wypowiedzeniu pełnomocnictw udzielonych obwinionemu i skierował do niego list, w którym poinformował go o swojej decyzji, domagając się rozliczenia z pobranego przez obwinionego wynagrodzenia. Pismem z dnia 21 marca 2018 roku pokrzywdzony raz jeszcze wypowiedział udzielone obwinionemu pełnomocnictwa. Żadna korespondencja nie została podjęta przez obwinionego. Pokrzywdzony telefonował do obwinionego jeszcze kilka razy uzyskując zapewnienia, że dokumenty jego spraw zostaną mu zwrócone pocztą, zaś obwiniony zaproponował pokrzywdzonemu zwrot części wynagrodzenia. Do chwili obecnej pokrzywdzony XX nie otrzymał od obwinionego zwrotu dokumentów oraz zwrotu, w całości lub w części, zapłaconego wynagrodzenia.
Odwołanie od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie wniósł obwiniony zarzucając:
- obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 pkt 2, § 6, § 8 i § 49 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności, przez ich zastosowanie polegające na:
- przyjęciu, iż pomimo zlecenia przez XX sporządzenia i złożenia wniosku o odszkodowanie za zajętą pod drogę publiczną nieruchomość położoną przy ul. xxx w W. i przyjęcia z tego tytułu wynagrodzenia nie sporządził go i nie złożył, podczas gdy faktycznym powodem dla którego obwiniony nie złożył wniosku był fakt przedłużających się czynności przed właściwymi organami w W., o czym XX był powiadomiony i miał świadomość, że obwiniony składał w związku z tym kolejne wezwania i skargi na działalność organów administracji,
- daniu wiary XX, że obwiniony nie wydał mu, pomimo wezwania, uzyskanych dokumentów, podczas gdy otrzymane przez obwinionego dokumenty, zostały wydane w oryginale bądź w kopiach,
- pominięciu, że przez dwa lata prowadzenia przez obwinionego spraw XX jego wynagrodzenie wyniosło ok. 5000 zł, natomiast ilość czasu poświęconego na spotkania i rozmowy z XX wielokrotnie przekroczyły wynagrodzenie jakie otrzymał obwiniony,
- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 353 § 1 i 2 kodeksu postepowania karnego w zw. z art. 95n ustawy Prawo o Adwokaturze, polegającą na przeprowadzeniu rozprawy przez upływem 7 dni od doręczenia zawiadomienia o jej terminie, pomimo zgłoszenia przez obwinionego w dniu 2 marca 2022 roku wniosku o jej odroczenie.
Stawiając powyższe zarzuty obwiniony XY wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i orzeczenie co do istoty, ewentualnie o uchylenie orzeczenia i skierowanie go do Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie do ponownego rozpoznania.