Orzeczenie WSD z dnia 23 marca 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. apl. adw. A.P. z odwołania obrońcy obwinionej oraz pokrzywdzonego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Białymstoku z dnia 20 listopada 2018 r., SD 8/18,
na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 w zw. z art. 17 § 1 pkt 8 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 oraz art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze a contrario
orzeka:
uchyla orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Białymstoku z dnia 20 listopada 2018 r., SD 8/18, i umarza postępowanie w sprawie.
UZADADNIENIE
Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Białymstoku w orzeczeniu z dnia 20 listopada 2018 r. uznał obwinioną A.P. za winną tego, że podczas działalności zawodowej jako aplikant adwokacki, w okresie od stycznia 2017 r. do dnia 7 kwietnia 2017 r. w Białymstoku, działając bez należytej uczciwości, naruszyła zasady etyki i godności zawodu w ten sposób, że:
wprowadziła W.H. w błąd co do swego tytułu zawodowego i uprawnień do wykonywania zawodu adwokata, twierdząc, iż od dawna wykonuje zawód adwokata w kancelariach w Gdańsku, Wrocławiu i Białymstoku,
wbrew obowiązkowi ochrony interesów klienta, po wypowiedzeniu pełnomocnictwa przez W.H., w korespondencji SMS-owej kierowanej do niego oraz w bezpośredniej rozmowie na korytarzu sądu rejonowego w Białymstoku groziła mu, iż ujawni tajemnicę zawodową w ten sposób, iż w sprawie IV Nsm 128/17, w której wcześniej udzielała mu pomocy prawnej, złoży zeznania w charakterze świadka, czego konsekwencją będzie negatywne rozpoznanie wniosku o ustalenie kontaktów z dzieckiem.
Sąd stwierdził, że zachowanie to podrywa zaufanie do zawodu i uchybia godności zawodu adwokata i za przypisany wymierzył obwinionej karę nagany.
Od powyższego rozstrzygnięcia odwołania wnieśli pokrzywdzony ? osobiście oraz obrońca obwinionej.
Pokrzywdzony zarzucił zapadłemu rozstrzygnięciu wymierzenie kary niewspółmiernie niskiej w stosunku wagi przewin obwinionej i domagał się: jej wydalenia z adwokatury, nałożenia obowiązku przeproszenia oraz podania informacji o skazaniu do publicznej wiadomości we wskazanych przez siebie miejscach.
Z kolei obrońca obwinionej zarzucił orzeczeniu Sądu Dyscyplinarnego szereg błędów w ocenie materiału dowodowego, jak również wady w ustaleniach faktycznych, co do okoliczności relewantnych z punktu widzenia zarzutu stawianego obwinionej. Wniósł o uniewinnienie obwinionej od zarzuconego jej czynu.
Okręgowa Rada Adwokacka w Białymstoku w dniu 15 stycznia 2019 r. podjęła uchwałę poz. III pkt 3 ppkt 5 o skreśleniu aplikantki adwokackiej A.P. (obwinionej) z listy aplikantów wobec faktu, że w dniu 31 grudnia 2018 r. upłynął rok od zakończenia przez nią aplikacji. Uchwała jest prawomocna. Obwiniona nie jest adwokatem, nie jest wpisana na listę adwokatów.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają wyłącznie adwokaci i aplikanci adwokaccy.
Obwiniona w dacie orzekania Wyższego Sądu Dyscyplinarnego nie była już aplikantką adwokacką (o statusie aplikanta decyduje wpis na listę ? po myśli art. 75 i art. 79 ustawy ? Prawo o adwokaturze), a nie była jeszcze adwokatem. Oznacza to, że nie podlegała reżimowi odpowiedzialności dyscyplinarnej w rozumieniu przepisów ustawy ? Prawo o adwokaturze.
W tej sytuacji Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie mógł zająć merytorycznego stanowiska w sprawie, odnieść się do zarzutów podniesionych w odwołaniach skarżących i ocenić trafność oraz prawidłowość zapadłego orzeczenia.
W konsekwencji toczące się postępowanie należało umorzyć, stosując per analogiam przepis k.p.k. obligujący do umorzenia postępowania, w przypadku gdy sprawca nie podlega jurysdykcji sądów polskich, a zapadłe orzeczenie uchylić, na podstawie art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 17 § 1 pkt 8 oraz art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 95n ust. 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze.
W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.