Orzeczenie WSD z dnia 23 marca 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. Z.W. z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie z dnia 19 czerwca 2018 r., SD 3/18,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze
orzeka:
utrzymać w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie z dnia 19 czerwca 2018 r. w sprawie SD 3/18,
na podstawie uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego obciążyć obwinionego kosztami za postępowanie przed sądem II instancji w kwocie 1.000 zł.
UZASADNIENIE
Na skutek pisma skierowanego przez Prezesa Sądu Rejonowego w X do Okręgowej Rady Adwokackiej w Szczecinie oraz po zapoznaniu się z pismem Sędziego Sądu Rejonowego E.R. oraz po przeprowadzeniu dochodzenia, Rzecznik Dyscyplinarny złożył wniosek do Sądu Dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatowi Z.W.
Sporządzony wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego powstał na skutek połączenia dwóch spraw, a to RD 28/17 oraz RD 38/17, albowiem dotyczyły one tego samego zdarzenia.
Sąd Dyscyplinarny orzeczeniem z dnia 19 czerwca 2018 r. uznał obwinionego adw. Z.W. za winnego tego, że w dniu 23 stycznia 2017 r. podczas rozprawy przed Sądem Rejonowym w M. dokonał utrwalenia jej przebiegu za pomocą urządzenia nagrywającego dźwięk, bez uzyskania wcześniejszej zgody na dokonanie tej czynności, tj. o przewinienie dyscyplinarne stanowiące naruszenie art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 ust. 2 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Ponadto zarzucono obwinionemu, iż posłużył się nagraniem z zapisu dźwięku z przebiegu rozprawy w Sądzie Rejonowym w X z dnia 23 stycznia 2017 r., dołączając do wywiedzionego zażalenia to nagranie i przedkładając to nagranie wraz z zażaleniem do Sądu Okręgowego w Szczecinie. Czyn ten również został zakwalifikowany jako przewinienie dyscyplinarne stanowiące naruszenie art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz § 1 ust. 2 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Sąd Dyscyplinarny wymierzył obwinionemu za czyn pierwszy karę upomnienia, za czyn drugi również karę upomnienia i na podstawie art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 95n ustawy ? Prawo o adwokaturze wymierzył karę łączną upomnienia oraz obciążył kosztami postępowania za dochodzenie i postępowanie przed Sądem Dyscyplinarnym.
Swoje ustalenia Sąd Dyscyplinarny poczynił w oparciu o zeznania świadków E.R., X, A.M., protokołu rozprawy w sprawie I C 648/16 Sądu Rejonowego w X z dnia 23 stycznia 2017 r. oraz wyjaśnień obwinionego. Sąd Dyscyplinarny na podstawie przeprowadzonych dowodów ustalił, że obwiniony adw. Z.W. nagrał przebieg rozprawy z dnia 23 stycznia 2017 r. bez zgody Sądu, a następnie przedłożył sporządzone nagranie wraz z zażaleniem do Sądu Okręgowego w Szczecinie, kwestionując zasadność postanowienia oddalającego jego wniosek o wyłączenie sędziego. Fakt nagrywania przebiegu rozprawy przez obwinionego nie był kwestionowany, jak również obwiniony nie kwestionował też, iż nagranie z rozprawy dołączył do swojego zażalenia składanego do Sądu Okręgowego w Szczecinie.
Od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego obwiniony wniósł odwołanie. W odwołaniu tym obwiniony zarzucił Sądowi Dyscyplinarnemu błędne przyjęcie, iż jego czyny podważają zaufanie do zawodu adwokata.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie obwinionego nie mogło odnieść skutku w postaci uniewinnienia go od zarzucanych mu czynów.
Sąd Dyscyplinarny prawidłowo ustalił stan faktyczny oraz w sposób właściwy ocenił zachowanie obwinionego, kwalifikując to zachowanie, jako naruszenie zasad określonych w § 1 ust. 2 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
Nie budzi wątpliwości okoliczność, iż obwiniony adw. Z.W. nie złożył wniosku o uzyskania zgody sądu na utrwalanie przebiegu rozprawy w dniu 23 stycznia 2017 r., a zgodnie z art. 162 k.p.c. sąd na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalanie za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk przebiegu rozprawy. Słusznie sąd I instancji ocenił, że zachowanie obwinionego polegające na nagrywaniu przebiegu rozprawy bez zgody sądu i posłużenie się tym nagraniem w złożonym środku odwoławczym, stanowi takie przewinienie dyscyplinarne, które może poderwać zaufanie do zawodu adwokata. Adwokat, wypełniając swoje obowiązki zawodowe na rozprawie, chroniąc interes swojego klienta, nie może swoim działaniem naruszać określonych norm prawnych, albowiem właśnie od adwokata należy wymagać przestrzegania tych norm.
Jeżeli obwiniony miałby zastrzeżenia do przebiegu rozprawy, w której brał udział, to służyły mu inne środki, a to np. wniosek o uzupełnienie protokołu rozprawy, wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy, a nawet gdyby uznał, że są przesłanki do złożenia wniosku o wyłączenie sędziego, to nie powinien do zażalenia na oddalenie takiego wniosku dołączać poczynionych przez siebie nagrań, które były sporządzone bez zgody Sądu.
Zatem wina obwinionego ? zdaniem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego ? nie budzi żadnych wątpliwości, jak również orzeczona kara łączna jest wystarczająca dla osiągnięcia jej celów zwłaszcza, że na rozprawie przed Sądem Dyscyplinarnym w Szczecinie obie strony sporu wyraziły wzajemny szacunek i oświadczyły, że nie żywią do siebie żadnej urazy.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania obwinionego i dlatego też zaskarżone orzeczenie utrzymał w mocy, orzekając o kosztach postępowania za II instancję, zgodnie z treścią uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego.