Orzeczenie WSD z dnia 23 lutego 2019 r.

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. A.S.
z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Białymstoku z dnia 12 lipca 2018 r., SD 6/18,
na podstawie art. 95n pkt 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. orzeka:
zaskarżone orzeczenie utrzymuje w mocy,
na podstawie art. 95l pkt 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z pkt 1 lit. c uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej nr 23/2017 z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądza od obwinionego A.S. na rzecz Izby Adwokackiej w Białymstoku kwotę 1.000 zł tytułem kosztów za postępowanie przed sądem II instancji.
UZASADNIENIE
Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Białymstoku orzeczeniem z dnia 12 lipca 2018 r. uznał obwinionego A.S. za winnego popełnienia wykroczenia dyscyplinarnego polegającego na tym, że podczas działalności zawodowej, w okresie od daty nieustalonej do co najmniej dnia 13 marca 2017 r. w Białymstoku, w lokalu ?K?, uchybił zasadom etyki adwokackiej w ten sposób, że pozyskiwał klientów niezgodnie z obowiązującymi regulacjami, poprzez publicznie oferowanie klientom ?K? 10% zniżki na usługi adwokackie kancelarii przez niego prowadzonej, tj. o czyn z art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z § 23 i § 23a ust. 3 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Za powyższe wykroczenie została adwokatowi A.S. wymierzona kara upomnienia, zaś na podstawie art. 95l ust. 2 ustawy ? Prawo o adwokaturze w zw. z pkt. 1 lit. a i b uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądził od obwinionego adwokata A.S. na rzecz Izby Adwokackiej w Białymstoku kwotę 2.000 zł tytułem zryczałtowanej opłaty w postępowaniu przed Sądem Dyscyplinarnym, w tym za dochodzenie dyscyplinarne.
Sąd I instancji w uzasadnieniu swego orzeczenia wskazał, że dokonana zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego analiza zgromadzonego materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, że adwokat A.S. dopuścił się zarzucanego mu czynu. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie jego twierdzeń, iż nie wiedział on tym, że w ?K? w Białymstoku było zamieszczone ogłoszenie skierowane do nieograniczonej liczby odbiorców, w którego treści m. in. zawarta była oferta 10% zniżki za usługi adwokackie w kancelarii obwinionego w przypadku posiadania karty ?K?. Zgodnie z twierdzeniami obwinionego uczęszczał on do ?K? nawet kilka razy w tygodniu, podobnie jak członkowie jego rodziny. W związku z tym, w ocenie Sądu Dyscyplinarnego w Białymstoku niemożliwym było, żeby o zamieszczonym ogłoszeniu obwiniony dowiedział się dopiero z działań podjętych przez Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Białymstoku.
W związku z powyższym kwestią, w ocenie sądu I instancji wymagającą głębszej analizy, stało się ustalenie, czy obwiniony wyraził zgodę na publiczne oferowanie klientom ww. ?K? zniżki za usługi adwokackie. Obwiniony w trakcie postępowania utrzymywał, że ogłoszenie zostało zamieszczone bez jego wiedzy ? co prawda przyznawał, że uczestniczył w rozmowach dotyczących działań marketingowych ?K?, jednakże on sam nigdy nie proponował i nie akceptował udzielania zniżek na usługi adwokackie w swojej kancelarii ? a jego żart został opacznie zrozumiany. Sąd I instancji uznał jednak, że obwiniony wydatnie przyczynił się do wzbudzenia u M.D. właściciela ?K? przekonania co do tego, że zgadza się na udzielenie tego typu zniżki. Na uwzględnienie zasługiwał jednakże fakt, że obwiniony sam zażądał usunięcia ogłoszenia.
Adwokat A.S. w odwołaniu od powyższego orzeczenia, zaskarżonego w całości, zarzucił sprzeczność ustaleń poczynionych przez sąd z materiałem dowodowym poprzez przyjęcie, że obwiniony pozyskiwał klientów niezgodnie z obowiązującymi regulacjami, poprzez publiczne oferowanie klientom ?K? zniżki 10% na usługi adwokackie, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że swoim zachowaniem naruszył art. 80 ustawy ? Prawo o adwokaturze w związku z § 23 i § 23a ust. 3 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Wobec powyższego wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie obwinionego.
Na poparcie swojego odwołania wskazał, że sąd nie dał wiary zeznaniom zarówno obwinionego, jak i świadka M.D. Ponadto, jak wskazał, nieuzasadnionym jest przyjęcie, że nie mógł nie zauważyć ogłoszenia o oferowanej zniżce, mimo tego, że ogłoszenie jest małe, nie podaje nazwy kancelarii ani jej adresu, znajduje się na liście pomiędzy innymi firmami, a obwiniony, przychodząc rutynowo do ?K?, nie zwracał uwagi na tę tablicę. Jak wskazał obwiniony, Sąd Dyscyplinarny w Białymstoku nie ustalił, od kiedy przedmiotowe ogłoszenie było umieszczone w ?K?, czy jacyś klienci zostali faktycznie za jego pomocą pozyskani. Brak umieszczenia danych kancelarii, w ocenie obwinionego, również świadczy o tym, że ogłoszenie nie stanowiło w istocie reklamy, wobec powyższego obwiniony wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że umyślnie dokonał naruszenia zasad etyki adwokackiej.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Kluczowa dla rozstrzygnięcia, czy wyjaśnieniom obwinionego dać wiarę czy też odmówić im waloru wiarygodności, była ocena zeznań świadka M.D., w szczególności jego twierdzenie, że wszystkie osoby, których dane znalazły się na karcie ogłoszeń zlokalizowanej w recepcji ?K?, wyraziły na to zgodę. Skoro obwiniony taką zgodę wyraził, to tym zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia dyscyplinarnego przypisanego mu orzeczeniem sądu I instancji.
W postępowaniu dyscyplinarnym sądy są zobowiązane na podstawie art. 95m ustawy ? Prawo o adwokaturze do odpowiedniego stosowania k.p.k., nie są zaś zobowiązane do stosowania go wprost. Zgodnie z § 64 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu adwokat obowiązany jest stawić się na każde wezwanie władz adwokatury, a ewentualne niestawiennictwo powinien niezwłocznie usprawiedliwić. Obwiniony, mimo wniesienia odwołania, nie stawił się na rozprawę przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym, gdzie mógł złożyć wyjaśnienia, w których miał możliwość doprecyzowania swoich twierdzeń i zarzutów oraz odniesienia się do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a ponieważ tego nie uczynił, Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie miał innej możliwości, jak oprzeć się na tych dowodach, które już znajdowały się w aktach sprawy.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny wobec tego w pełni podziela stanowisko sądu I instancji wyrażone na stronie 4 uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, że jeżeli adwokatura pretenduje do piastowania uprzywilejowanego stanowiska wśród innych tzw. wolnych zawodów, jeśli pragnie zagwarantować sobie należny szacunek z tytułu współdziałania z wymiarem sprawiedliwości, to musi w sposób jak najbardziej zdecydowany zrezygnować ze stosowania przy wykonywaniu zawodu adwokata tzw. ?metod handlowych?, i przyjmuje je jako własne.
O kosztach orzeczono na podstawie § 1 pkt 1 uchwały nr 16/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 25 marca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego.