Orzeczenie WSD z dnia 22 kwietnia 2006 r.

Oczywistym jest, że obwiniony nie powinien wydalić się z sali z powodu nieuwzględnienia jego wniosku dowodowego. Przyjmując jednak z wiarygodne jego wyjaśnienia, że intencją obwinionego nie było szkodzenie klientce i uczynił to na znak protestu przeciwko prowadzeniu sprawy w sytuacji, gdy klientka nie ma dostatecznego rozeznania co do jej przebiegu z racji choroby - a więc w jej interesie, to zdaniem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego wystarczającą karą jest kara upomnienia.