Orzeczenie WSD z dnia 22 czerwca 2022 r.

Sygn. akt: WSD 63/22

ORZECZENIE

Dnia 22 czerwca 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw. dr Józef Forystek

Członkowie:         SWSD adw. Małgorzata Tyszka-Hebda (spraw.)

                              SWSD adw. Marcin Kondracki

przy udziale: Z-cy Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury 
adw. Diany Walczanow

oraz protokolanta: adw. Aleksandra Nobisa

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. XY z odwołania pokrzywdzonego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie z dnia 10 marca 2022 r., sygn. SD 20/20

na podstawie art. 95n pkt 1 Prawa o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 k.p.k.

orzeka:

utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie.

WSD 63/22

UZASADNIENIE

Orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie adwokat XY została  uniewinniona od zarzutu, że:

- w W. nie wcześniej niż od marca 2018 roku do listopada 2018 r. unikała kontaktu z MM, nie udzielała mu odpowiedzi na korespondencję e-mailową oraz nie czuwała nad biegiem sprawy i nie informowała o jej postępach i wyniku, tj. nie informowała go o sprawie prowadzonej przed Sądem Okręgowym W-P w W., tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego sprzecznego z zasadami etyki godności zawodu z art. 80 Prawa o adwokaturze w zw. z §1 ust.2 oraz §6, §8 i §49 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (tekst jedn. ogłoszony na podstawie uchwały nr 52/2011 NRA z dnia 19 listopada 2011 r.)

Wyżej wskazanym orzeczeniem adwokat XY została uznana winną tego, że:

- w W. nie wcześniej niż od marca 2018 roku do listopada 2018 r. pomimo uzgodnień z MM nie wniosła pozwu do Sądu Okręgowego W-P w W., dokonując tego dopiero w dniu 15 października 2018 r., po monitach od klienta i jego wizycie w Sądzie, podczas której klient ustalił, że pozew nie jest złożony, a opłata od pozwu została uiszczona i nieprzypisana do żadnej sprawy tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego sprzecznego z zasadami etyki i godnością zawodu z art. 80 Prawa o adwokaturze w zw. z §1 ust.2, §6, §8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (tekst jedn. ogłoszony na podstawie uchwały nr 52/2011 NRA z dnia 19 listopada 2011r.) i za to na podstawie art. 81  ust.1 pkt 1 w zw. z art. 90 ustawy Prawo o adwokaturze Sąd wymierzył karę upomnienia oraz zasądził od obwinionej zryczałtowane koszty postępowania dyscyplinarnego za dochodzenie i postępowanie w I instancji po 1000,- zł na podstawie ust.1 lit. a i b Uchwały Nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 roku.

Sąd I instancji uznał, że okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości. Ustalił, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego oczywistym jest, że adwokat YX wbrew ustaleniom z klientem od marca do października 2018 roku nie złożyła pozwu do Sądu, a zrobiła to dopiero po monitach klienta i jego wizycie w Sądzie podczas której ustalił, że pozew nie został złożony, a uiszczona opłata od pozwu nie została przypisana do żadnej sprawy.

Takie zachowanie obwinionej naruszało zasady deontologii zawodu adwokata i  za to adwokat XY została uznana winną przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 Prawa o adwokaturze w zw. z §1 ust.2, §6, §8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.

Co do zarzutu związanego z unikaniem kontaktu i nie udzielaniem odpowiedzi na wysyłane e-maile oraz nie czuwaniem nad biegiem sprawy i nie informowania o postępach i wyniku sprawy, to Sąd na podstawie załączonych wydruków z korespondencji mailowej oraz przesłuchań ustalił, że komunikacja miedzy stronami była tak w formie mailowej jak i osobistej, a także telefonicznej, co legło u podstaw uniewinnia adwokat XY od tego zarzutu.

Z orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie nie zgodził się pokrzywdzony MM. W swoim  odwołaniu pokrzywdzony polemizuje z ustaleniami Sądu wskazując na brak potrzeby kontaktowania się z obwinioną w inny sposób jak tylko mailowy. Jednakże przyznał w odwołaniu fakt dwóch rozmów telefonicznych.

Zarzuca obwinionej brak zwrotu dokumentów i potwierdzenia zapłaty, a także, że obwiniona opóźniała sprawę, żeby odbyła się jak najpóźniej, a Sąd nie wyjaśnił ? dlaczego, a nadto wskazał, że obwiniona przeprosiła skarżącego dopiero w Sądzie.

W odwołaniu skarżącego brak jest wniosków.

Skarżący sprecyzował wniosek na rozprawie przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym wnosząc o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu Izby Adwokackiej w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Rzecznik Dyscyplinarny Adwokatury, obwiniona i jej obrońca  wnieśli o utrzymanie orzeczenia sądu I instancji w mocy.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje.

Odwołanie skarżącego okazało się bezzasadne.

Obwiniona XY została uznana winną popełnienia deliktu dyscyplinarnego  z pkt 2 wniosku o ukaranie polegającego na tym, że w W. nie wcześniej niż od marca 2018 roku do listopada 2018 r. pomimo uzgodnień z MM nie wniosła pozwu do Sądu Okręgowego W-P w W., dokonując tego dopiero w dniu 15 października 2018 roku, po monitach od klienta i jego wizycie w Sądzie, podczas której klient ustalił, że pozew nie jest złożony, a opłata od pozwu została uiszczona i nieprzypisana do żadnej sprawy tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego sprzecznego z zasadami etyki i godnością zawodu z art. 80 Prawa o adwokaturze w zw. z §1 ust.2, §6, §8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (tekst jedn. ogłoszony na podstawie uchwały nr 52/2011 NRA z dnia 19 listopada 2011 r.) i za to na podstawie art. 81  ust.1 pkt 1 w zw. z art. 90 ustawy Prawo o adwokaturze Sąd wymierzył karę upomnienia oraz zasądził od obwinionej zryczałtowane  koszty postępowania dyscyplinarnego za dochodzenie i postępowanie w I instancji po 1000,-  zł na podstawie ust.1 lit. a i b Uchwały Nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 roku.

Ustalenia Sądu I instancji są trafne, wynikają z materiału dowodowego, co potwierdza też fakt, że nie były one w tej części kwestionowane przez skarżącego - dlatego Wyższy Sąd Dyscyplinarny uznaje je za oczywiste, a co doprowadziło do uznania obwinioną winną zarzucanego jej czynu. Wymierzono karę nagany oraz zryczałtowane koszty jakie zasądził sąd dyscyplinarny w sytuacji uprzedniej niekaralności obwinionej uznać należy za wystarczająco dolegliwą oraz taką, która spełni wszelkie cele kary.

Co do zarzutu I z wniosku o ukaranie od popełnienia czynu od którego obwiniona adwokat XY została uniewinniona Wyższy Sąd Dyscyplinarny podziela ustalenia sądu izbowego.

W aktach sprawy znajdują się wydruki z poczty elektronicznej. Obwiniona wyjaśniała, że oprócz korespondencji elektronicznej, mailowej miała także z pokrzywdzonym kontakt telefoniczny, co potwierdził sam pokrzywdzony (chociażby co do 2 rozmów) oraz kontakt osobisty, któremu pokrzywdzony przeczy. Wobec braku innych wiarygodnych dowodów w tej kwestii Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie miał możliwości ocenić czyje stanowisko jest prawdziwe mając przy tym na uwadze podstawową zasadę wynikająca z art. 5 k.p.k.

W tej sytuacji, kiedy brak jest możliwości przeprowadzenia jakiegokolwiek dowodu, który przesądziłby, która ze stron postępowania podaje informacje zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy - Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie znalazł podstaw do uchylenia sprawy do ponownego rozpoznania tym bardziej w sytuacji, kiedy pokrzywdzony spodziewał się zadośćuczynienia finansowego od obwinionej, co Sąd wyjaśnił skarżącemu, iż sąd dyscyplinarny ocenia tylko zachowania adwokatów czy stoją w kolizji z zasadami deontologii zawodowej i nie ma możliwości zasądzania zadośćuczynień/odszkodowań  na rzecz pokrzywdzonych.

Sąd Dyscyplinarny nie  ustalił jak podaje skarżący z jakich powodów obwiniona opóźniała złożenie pozwu, na wyjaśnienie czego jak podaje skarżący liczył. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że strony ustaliły, że pozew zostanie złożony po wydaniu decyzji P. a nadto, że strony nie ustaliły konkretnego terminu, kiedy faktycznie pozew ma być złożony. Nie mniej jednak Sąd ustalił, że obwiniona zwlekała ze złożeniem pozwu i ten fakt stał się podstawą do uznania obwinionej winną zarzucanego jej w pkt 2 wniosku o ukaranie czynu.

W tym stanie rzeczy Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy.

Hasło: uzasadnienie, obwiniony, dochowanie terminu, przewinienie dyscyplinarne, przewinienie zawodowe.