Orzeczenie WSD z dnia 20 czerwca 2015r.

Aczkolwiek przepis § 56 jest sformułowany mało kategorycznie (?w miarę możliwości pisemną"), to uzyskanie takiego pisemnego oświadczenia od klienta ma doniosłe znaczenie i istocie jest obligatoryjne. (...). Brak takiego oświadczenia na piśmie dopuszczalny jest tylko wtedy, gdy ?możliwość" nie zachodzi, ale i wtedy adwokat tę okoliczność musi udokumentować w swoich aktach (vide zd. 2 § 56). W żadnej mierze nie uzasadnia braku oświadczenia na piśmie przekonanie (jednostronne) o istnieniu ?stosunku zaufania". Doniosłość oświadczenia na piśmie polega nie tylko na stworzeniu dla adwokata jednoznacznej sytuacji. Przede wszystkim zapobiega powstaniu sytuacji braku właściwego zrozumienia pomiędzy adwokatem i klientem. Ten konkretny przepis ZZEiGZ chroni nie tylko adwokata od zarzutu zaniechania, ale i klienta poprzez upewnienie się, że klient działa z dostatecznym zrozumieniem i rozeznaniem oraz że decyzja klienta jest przemyślana i ostateczna. Przekonanie adwokata o beznadziejności i zbędności dalszych działań, oparte o wiedzę i doświadczenie zawodowe, konfrontuje tu się z nadzieja osoby nie będącej prawnikiem, że jednak istnieją jeszcze jakieś szanse na poprawę je sytuacji.