Orzeczenie WSD z dnia 19 listopada 2022 r. (4)

Sygn. akt: WSD 112/22

ORZECZENIE

Dnia 19 listopada 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:          SWSD adw. Piotr Zięba (spraw.)

Członkowie:                SWSD adw. Robert Kamiński

                                    SWSD adw. Irena Malinowska

przy udziale: Z-cy Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury adw. Marcina Komara

oraz  protokolanta: adw. Piotra Hindemitha

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. XY z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu z dnia 1 lutego 2022 r., sygn. SD 28/20

na podstawie art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z art. 437 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 ust. 9 oraz na podstawie art. 95l ust. 1 i 3 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z punktem 1 lit. c uchwały nr 23/2017 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 1 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego

orzeka:

1. na podstawie art. 437 § 1 i § 2 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 88 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz art. 95n pkt 1 Ustawy Prawo o adwokaturze uchylić zaskarżone orzeczenie w pkt 2 i postępowanie umorzyć;
2. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 634 kpk w zw. z art. 95n pkt 1 i art. 95l ust. 2 Ustawy Prawo o adwokaturze kosztami postępowania za postępowanie dyscyplinarne obciążyć Izbę Adwokacką w Poznaniu.

Sygn. akt: WSD 112/22

UZASADNIENIE

Adwokat XY pozostawał pod następującymi zarzutami, że:

1. w okresie co najmniej od kwietnia 2016 do 21 sierpnia 2019 roku, jako pełnomocnik XY? strony przeciwnej pokrzywdzonej X - w sprawach toczących się przed Sądem Okręgowym w S. o rozwód oraz przed Sądem Rejonowym w G. o ustanowienie rozdzielności oraz o podział majątku dopuścił się naruszenia zasad etyki zawodowej oraz uchybienia godności zawodu adwokata poprzez powtarzające się i systematyczne zachowania nie licujące z zawodem adwokata, zarówno na sali sądowej jak i poza nią wykraczające poza granice prawidłowego reprezentowania klienta oraz poprzez przekroczenie zasad opanowania, taktu i miarkowania zachowania przynależnego adwokatowi wobec uczestników tych postępowań, w szczególności w postaci użycia niewłaściwych zwrotów, określeń oraz zachowania względem pokrzywdzonej X i jej córki Y, w tym:

- sformułowanie komentarza, że ?anioły są różne, też upadłe? pod adresem pokrzywdzonej X, która przez jednego ze świadków w toku postępowania określona została jako ?anioł? podczas rozprawy przeprowadzonej przed Sądem Okręgowym w S. X Wydział Rodzinny?Cywilny,

- zwracanie się do córki pokrzywdzonej Y per ?panienka? ?panieneczko? podczas przesłuchania jej jako świadka przed Sądem Okręgowym w S. X Wydział Rodzinny?Cywilny, w sprawie o rozwód,

- użycie po rozprawie sądowej toczącej się w kwietniu 2019 roku w Sądzie Rejonowym w G. I Wydział Cywilny w sprawie o podział majątku wobec pokrzywdzonej X sformułowania, że jeśli pokrzywdzona X nie zgodzi się na warunki jakie adwokat XY w imieniu swojego klienta proponuje to ?dom pójdzie pod młotek, a pani wyląduje na ulicy? działając przez to na szkodę pokrzywdzonej X i Y

tj. popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze z zw. z § 1 ust. 2 i 3, § 4, § 7, § 13, § 27 ust. 1 i 2 oraz § 28 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej i Godności Zawodu,

Nadto o to, że:

2. W dniu 21 sierpnia 2019 roku na korytarzu Sądu Okręgowego w S. jako pełnomocnik XY? strony przeciwnej pokrzywdzonej X? w sprawie o rozwód toczącej się przed Sądem Okręgowym w S. X Wydział Rodzinny ? Cywilny dopuścił się naruszenia zasad etyki zawodowej oraz uchybienia godności zawodu adwokata poprzez użycie sformułowania względem X w obecności adwokat YY, że jej córka ?pazerność do pieniędzy wyssała z mlekiem matki? czym znieważył pokrzywdzoną X wykraczając poza zasady rzeczowości a także nie zachowując umiaru, współmierności, oglądalności w sformułowanych przez siebie wypowiedziach pod adresem przeciwnika procesowego swojego klienta okazując przez to lekceważący stosunek przeciwnikowi procesowemu poza salą sądową, które to zachowanie poniża zawód adwokata w opinii publicznej, czyn działał na szkodę X

tj. popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze z zw. z § 1 ust. 2 i 3, § 4, § 7, § 13 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej i Godności Zawodu,

Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Poznaniu orzeczeniem z dnia 1 lutego 2022 roku wydanym w sprawie o sygn. akt SD 28/20 uniewinnił obwinionego adwokata  XY od zarzutu opisanego w 1

(w tym zakresie orzeczenie się uprawomocniło)

oraz uznał winnym popełnienia deliktu dyscyplinarnego opisanego w 2, i za to na podstawie art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze z zw. z § 1 ust. 2 i 3, § 4, § 7, § 13 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej i Godności Zawodu, wymierzył obwinionemu karę dyscyplinarną karę upomnienia oraz obciążył obciążył kosztami postępowania za dochodzenie dyscyplinarne, a także za postępowanie przed Sądem Dyscyplinarnym I Instancji, łącznie 2000 zł na rzecz Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu.

Od powyższego orzeczenia odwołanie złożył obwiniony, zaskarżając je w zakresie punktu 2 w całości jednocześnie wnosząc o jego uchylenie i uniewinnienie od zarzucanego przewinienia względnie o uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Formułując powyższe wnioski obwiniony adwokat XY, wskazał na naruszenie przez Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Poznaniu:

1. art. 7 kpk w zw. z art. 95 n Prawa o adwokaturze poprzez danie w całości wiary zeznaniom świadka YY, iż w dniu 21 sierpnia 2019 r. skierował do pokrzywdzonej słowa, iż "jej córka pazerność wyssała z mlekiem matki" w szczególności na tej podstawie, że jest to osoba wykonująca zawód adwokata przez to godna zaufania nadto, w sytuacji gdy on sam również wykonuje taki zawód i nie przypomina sobie aby użył takich słów oraz poprzez przyjęcie, że nie ma ona żadnego interesu w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron, gdy przecież była ona pełnomocnikiem pokrzywdzonej w wielu sprawach, jakie toczyły się z jej udziałem i w których występował on jako pełnomocnik jej byłego męża,

2. norm prawa materialnego w postaci art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze poprzez przyjęcie, że wypowiedzenie słów do przeciwnika procesowego jego klienta, iż jej córka "pazerność do pieniędzy wyssała z mlekiem matki" narusza zasady etyki zawodowej określonej w § 1 ust. 2 i 3 oraz w § 4, § 7 i § 13 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu;

Rozpoznanie niniejszej sprawy nastąpiło w granicach odwołania, biorąc pod uwagę z urzędu naruszenie prawa materialnego oraz rażące naruszenie przepisów postępowania, jak również ewentualną ?oczywistą niesprawiedliwość orzeczenia? (art. 95 h ust. 1 i 2 ustawy Prawo o adwokaturze).

Wyższy Sąd Dyscyplinarny wobec zaistnienia przesłanki stanowiącej bezwzględną przyczynę odwoławczą, polegającej na przedawnieniu karalności, ograniczył rozpoznanie środka odwoławczego jedynie do uchybień podniesionych przez stronę lub podlegających uwzględnieniu z urzędu co było wystarczające do wydania orzeczenia, jak również nie wchodził w merytoryczną ocenę, wszystkich ewentualnych uchybień podniesionych w odwołaniu z uwagi na ich bezprzedmiotowość dla dalszego toku postępowania.

Jednakże Wyższy Sąd Dyscyplinarny, przeanalizował ocenę materiału dowodowego oraz czy w sprawie do chwili orzekania ?należycie wyjaśniono wszystkie okoliczności, zgromadzono kompletny materiał dowodowy, którego ocena prowadzi do jedynego i jednoznacznego wniosku o tym że obwiniony nie popełnił zarzuconego mu czynu? (Por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 2004 r. sygn. SDI 29/04, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2005 sygn. SDI 20/05).

Z uwagi na to, że w chwili orzekania w instancji odwoławczej istniejący materiał dowodowy wykluczał możliwość wydania orzeczenia uniewinniającego, Wyższy Sąd Dyscyplinarny podejmując czynności z urzędu ograniczył się do zbadania przedawnienia karalności czynu przypisanego obwinionemu w punkcie 2 zaskarżonego orzeczenia.

Dokonując analizy prawnej oraz oceny przedmiotowego stanu faktycznego, jak również zasadność i terminowości czynności podjętych w przedmiotowej sprawie, należy wskazać ich chronologię.

- 27 sierpnia 2019 roku wpłynęła skarga do Okręgowej Rady Adwokackiej,

- 7 listopada 2019 roku wszczęto dochodzenie,

- 15 stycznia 2020 roku postanowiono przedstawić obwinionemu zarzuty,

- 7 listopada 2020 roku skierowano do Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Poznaniu wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego,

- 1 lutego 2022 roku wydano orzeczenie,

- 17 sierpnia 2022 roku akta z odwołaniem wpłynęły do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury.

Czyn zarzucany obwinionemu, wobec jego znamion na podstawie art. 88 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy Prawo od adwokaturze, przedawnił się w dniu 21 sierpnia 2022 roku.

Mając powyższe na uwadze oraz ze względu na upływ trzyletniego terminu przedawnienia przewidzianego w art. 88 ust. 2 i art. 8 ust. 2 w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. należało uchylić orzeczenie w zaskarżonej części i umorzyć postępowanie.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.

Hasło: uzasadnienie, obwiniony, przewinienie dyscyplinarne, wnoszenie środków odwoławczych, przedawnienie.